Fluffy en Popje staan altijd klaar om te spelen. Je ziet dat ze aan hun vader laten zien dat ze wel in zijn voor een balspelletje. Apollo blijft dan liggen, want voor hem hoeft het niet. Soms komen we in het park honden tegen die aan het spelen zijn. Als die honden met hun tak naar hem toe lopen, vindt hij dat niet fijn. Hij ontwijkt zulke speelgrage honden.

Als ik hem zie lopen, vraag ik altijd af hoe hij was toen hij jong was. Hoe oud hij precies is, weten we natuurlijk niet. Van de meisjes staat de datum ook niet vast, maar het is wel duidelijk dat ze eind 2018 geboren zijn. Het is erg leuk dat ze niet al te oud waren toen ze hier kwamen- een maand of zeven. Ze zijn nog steeds jong en soms erg onstuimig.

Apollo trekt zich buiten steeds minder aan van honden die hij tegenkomt. Vaak kijkt hij niet eens. Dat was anders toen hij hier twee en een half jaar geleden kwam wonen. Hij wordt een oud mannetje en aangezien ik ook geen piepkuiken meer ben, passen we goed bij elkaar. Ons wandeltempo, bedoel ik dan. Dat we nog maar lang door de buurt mogen lopen.