Bekentenissen van een Nagellakverslaafde #1: 2500+

wpid-photogrid_1395906389178

Als je zoveel lakjes hebt, krijg je regelmatig de onvermijdelijke vraag waar komt je nagellakverslaving vandaan? Omdat het meestal om een oprecht geïnteresseerde vragensteller  gaat, geef ik dan ook iedere keer uitgebreid antwoord. Eerlijk gezegd verbaast het mij ook wel, die plotselinge fascinatie voor nagellak die ontstond toen ik al bijna vijftig jaar oud was. Want ik heb namelijk jarenlang zonder gekund.

Ooit had ik een stash van ongeveer vijf mooie designer lakjes. Die heb ik allemaal weggegooid omdat ik zo teleurgesteld was dat de lakjes zo snel chipten. Al kende ik dat werkwoord toen nog niet. Maar ja, toen was ik ook niet op de hoogte van het bestaan van base- en topcoat. Nu ik steeds meer leer hoe ik ervoor kan zorgen dat een mani een etmaal onberispelijk blijft zitten, heb ik enorm veel spijt dat ik destijds zulke fraaie lakken aan de prullenbak heb toevertrouwd.

Het begon pas echt toen ik op een dag een mevrouw van mijn leeftijd in de metro zag zitten. Ze was best aantrekkelijk, maar haar handen zagen er vreselijk uit. Hopelijk heeft ze mijn reactie niet gezien, want ik keek ogenblikkelijk geschrokken naar mijn eigen handen. Die zagen er ook niet zo fraai uit- droge nagelriemen en nagels die allemaal verschillend van lengte waren. Slecht gevijld, ook dat nog. Toen ik thuis was, ben ik gelijk naar de drogisterij gefietst.

Toevallig hadden ze een 1+1 actie en ik pakte lukraak wat verzorgingsproducten uit de schappen. Om het af te maken, besloot ik ook een paar goedkope lakjes mee te nemen. Aan de eettafel gezeten ging ik aan de slag en ik kon na een half uurtje oplapwerkzaamheden mijn gelakte nagels bewonderen. Jarenlang beweerde ik dat nagellak niet bij me paste, maar ik was om op het moment dat ik naar mijn donkergroene nagels keek. Sindsdien is mijn leven niet meer hetzelfde.

Al snel begon ik nagellakblogs te lezen en daar werd ik behoorlijk wijzer van. Ten eerste begreep ik dat lak beter blijft zitten met een behoorlijke onderlaag en een sneldrogende toplaag. Daarna las ik ergens hoe je lak het best kunt opbrengen en dat je daarna de boel nog kunt bijwerken. Toen zag ik hoeveel merken al dan niet online verkrijgbaar zijn en ontdekte ik al die prachtige finishes.

Zo ben ik, zelf altijd in saai zwart gekleed, verslaafd geraakt aan nagellak. Als ik buiten loop met mijn hond en onderweg ergens een mooie kleur spot, maak ik er gauw een foto van. Kan ik thuis gaan kijken of het ergens in lakvorm te verkrijgen is. Kom bij mij niet aan met dupes, want ik meen toch altijd wel een significant verschil te zien.

Inmiddels heb ik dus een stash van meer dan 2500 lakjes. Soms kijk ik naar de inhoud van die vier Helmers en vraag ik me kortstondig af of ik niet eens wat rustiger aan moet doen. Maar dan zie ik weer een fraai gekleurde auto, een schilderij dat me aanspreekt of gewoon de aankondiging van alweer een nieuwe collectie. Wie na het horen van het aantal lakken in mijn stash vraagt waarom ik zoveel heb, krijgt de volgende keer misschien omdat ik verschrikkelijk hebberig ben als antwoord.’

 

7 gedachten over “Bekentenissen van een Nagellakverslaafde #1: 2500+

Laat een reactie achter op Janie Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *