Als ik zo naar deze drie kijk, voel ik iets dat niet anders is dan wanneer ik naar Mika kijk. Niet alleen onvoorwaardelijke liefde, maar ook vertrouwen. Zelfs als de meisjes erg druk spelen en zachtjes naar elkaar happen, voel ik me veilig. Overigens had ik dat met BAM, Blaze, Dotje en Pebbles ook hoor.

Net zoals velen baal ik enorm van het weer. Behalve als het toevallig een uurtje zonnig is natuurlijk. Zo zonde van die mooie rode bloemen van de rododendron. De achtertuin is gewoon een modderbak en tegen de tijd dat het echt goed weer is, zal de struik wel weer helemaal groen zijn.

Het lezen gaat weer lekker. Nu moet ik wachten tot in december het vijfde deel van Sally Rigby’s serie over Seb en Birdie uitkomt. Het zijn heel fijne boeken met veel sympathieke hoofdpersonen. Net als in de Women’s Murder Club serie van James Patterson en Maxine Paetro.

Het boek van laatstgenoemde veelschrijvers begon ik te lezen toen ik laatst de slaap niet kon vatten. Dus zocht ik op mijn telefoon een boek waarvan ik verwachtte dat het makkelijk weglas. En dat ik gewoon in slaap zou vallen als ik een paar hoofdstukken gelezen had. Dat viel tegen, of eigenlijk juist mee, want het was behoorlijk spannend.

Fijne week!