Aan eten had hij ook geen behoefte, dus wij vreesden dat het binnenkort afgelopen zou zijn. Net voor zijn officiële verjaardag. Stiekem heb ik wel even gehuild, want ik kan hem helemaal niet missen. Maar ik heb tegen mezelf gezegd dat ik pas mag janken als hij er niet meer is.

Het heeft nog geen etmaal geduurd. Hij knapte gelukkig op, at weer en keek wat vrolijker uit zijn ogen. Hij is voor een grote ex-straathond best oud. Ook als hij ietsje jonger is an de veertien jaar die hij volgens zijn paspoort op de wereld heeft doorgebracht. Elf of twaalf is ook oud.

Als we met z’n allen wandelen, hobbelen Apollo en ik achter de meisjes en hun vader aan. Een uur is ook lang zat. Een foto maken van drie honden is alleen mogelijk als we er twee netjes laten wachten, Hierboven zie je een still uit een filmpje dat ik maakte.

Nou ja, het is weer iets anders dan de foto’s die ik maak terwijl ze allemaal liggen te vegeteren op de bank. Het lijkt een lange nazomer te worden, dus misschien kan ik nog wel een paar actiefoto;s maken. Dus moet ik de camera in de aanslag houden, want spelen duurt hier niet erg lang.

Over dit boek en de rest van de serie heb ik het al eerder gehad. Het is een boek dat ik het liefst zo langzaam mogelijk lees omdat ik er zo van geniet. Maar ik wil ook weten wie het gedaan heeft en waarom, dus uiteindelijk kees ik dan toch weer snel. Herlezen dan maar.

Fijne week!