Natuurlijk blijft het verdrietig dat Apollo er niet meer is, maar er valt niets aan te doen. Gelukkig heb ik de mesjes nog en die zijn ook erg lief. Ze hebben elkaar en dat betekent dat er af en toe flink druk gespeeld wordt. Nog steeds loop het niet uit de hand en ik vraag me af of het komt omdat ze al hun hele leven samen zijn. En ik geloof ook dat ze uit hetzelfde nest komen.

Het eerste boek dat ik de afgelopen week las, Same Time Next Year, vond ik afschuwelijk. Het leek mee een aardig gegeven, zo’n huwelijk omdat eentje en verblijfsvergunning nodig heeft. Helaas, het bleek een miv van mierzoete romantiek en vieze praat. Ht werk van Tessa Bailey durf ik niemand aan te raden.

In de driedelige serie over Deanna Madden, een webcamdame, van A.R. Torre ging het meer om spanning dan sex. De latere boeken van de schrijfster waren erg spannend. Voor de aardigheid wilde ik eens iets lezen dat veel eerder was verschenen onder de naam Alessandra Torre. Jammer, Black Lies was hartstikke ongeloofwaardig en het zat vol met sex.

Dus daarom ben ik begonnen met het herlezen van een fijn Sesamstraatboek, The Monster at the end of this book. Als je naar de voorkant kijkt, heb je wel een idee hoe dat monster eruitziet. Dankzij de megagrote letters kon ik dit boek gewoon lezen. Heerlijk!

Fijne week!