Als BAM en ik een uur hebben gelopen en nog lang niet thuis zijn, zoeken we meestal een bankje op. Zodra we stilstaan voor een redelijk schoon exemplaar is hij de eerste die gaat zitten. Lekker onderuitgezakt rust hij uit en kijkt hij naar wat er langskomt. Als er een hond langsloopt ligt het meestal aan die hond of BAM netjes blijft zitten. De agressieve sharpei zorgde ervoor dat mijn baby blaffend van de bank afdonderde en het schoothondje dat aan kwam trippelen en niet op of om keek, kon gewoon passeren.

Mensen die te voet of op de fiets langskomen, zeggen vaak iets aardigs. Slechts eenmaal keek een trut van een vent erg bedenkelijk toen hij ons zag zitten. Het kan zijn dat hij een hekel heeft aan oude vrouwen, maar ik geloof dat hij het geen goed idee vond, zo’n hond op een bankje dat er vast alleen was voor mensen. Omdat hij toch zijn mond hield, heb ik dat ook maar gedaan. Hij moest eens weten wat je ’s avonds allemaal ziet gebeuren op of rondom zo’n fijn parkbankje. Hele feesten worden erop gevierd, haastig gedronken drank gaat er na consumptie weer overheen en ik meen zelfs eens te hebben gezien dat men er bovenop zat te werken aan de volgende generatie.

Soms starten langslopende wandelaars een hele conversatie. Inmiddels heb ik al heel wat oudere mensen gesproken die vanwege hun leeftijd niet meer willen beginnen aan een hond. Vol weemoed en met liefde in hun stem vertellen ze over de honden met wie ze hun leven hebben gedeeld. We kennen zelfs een mevrouw die altijd hondenkoekjes op zak heeft om lieve hondjes te kunnen trakteren. Het gesprek gaat ook meestal over honden, er is eigenlijk niemand die vraagt hoe het met mij gaat. Nou ja, ze zeggen dan wel dat ze het zo knap vinden dat ik een sterke hond uit durf te laten.

Vandaag kwam ik iemand tegen die ik wat minder feestelijk vond. Ze begon heel vriendelijk, hoor. Dat honden vaak liever zijn dan mensen. Tja, ik heb nog nooit een achterbaks hondje meegemaakt, dus er zou een kern van waarheid in kunnen zitten. Daarna kwam haar ziekte ter sprake en alhoewel ik er niet op zat te wachten, was het best nuttig om te horen welke geneeskrachtige middeltjes je uit je eigen tuin kan halen. En toen kwam het hoge woord er eindelijk uit: door veel te bidden had het God behaagd haar te genezen. Dat is mooi. De volgende keer sta ik gelijk op na die mededeling, want daarna gaat het bergaf met de conversatie.

Zeggen dat ik zen-boeddhist ben, zal vast ook helpen. Maar ik ben zo’n sukkel die mensen graag in hun waarde laat en dan gaan de sluizen open. Ze vond dat de Bijbel vol waarheden zat en dat ik het boekwerk eens zou moeten lezen. Ga ik nog antwoorden ook dat ik twee jaar geleden middenin Genesis ben gestopt. Omdat ik het gedoe over lievelingskinderen niet trok. Want blijkbaar vindt Onze Lieve Heer dat allemaal goed en laat het nou juist één van de dingen zijn waar ik een gruwelijke hekel aan heb. Want ik heb om me heen namelijk zulke sterke staaltjes van het voortrekken van een kind meegemaakt, dat het voor mij zelf een reden was om het te laten bij die enkele nakomeling die ik heb. Dan maar zwak, maar ik wilde zelf absoluut niet in die valkuil donderen.

Een heel verhaal over de gevallen engel heb ik moeten aanhoren. Plus de mededeling dat het hier op aarde zo naar was omdat die uit de hemel geschoven engel zesduizend jaar de kans had gekregen om het hier beter te regelen dan God kon. En natuurlijk zijn die jaren bijna voorbij en dus kunnen we iets tegemoet zien dat zijn weerga niet kent. Voordat ze eventueel kon toevoegen dat haar plekkie in het koninkrijk waar de zon altijd schijnt en waarschijnlijk geen schoonmoeders toegelaten worden al gereserveerd was, stond ik op. Zo, genoeg frisse lucht gehad en nu recht op huis aan.

Voordat BAM goed en wel op de grond stond, stak ze haar hand al uit. Daar zat een vodje papier in dat ze me wilde aanbieden. Omdat ik toch altijd vreselijk nieuwsgierig blijf, nam ik het aan. Ze was nog maar half omgedraaid of deze vrouw die me eerder nog op de mouw had trachten te spelden dat het geloof zoveel rust gaf en dat je van de medemens moest houden, liet haar ware aard zien. Ze wenste me veel succes in deze wrede wereld met al die homoseksuelen en lieden die zichzelf om wilden bouwen.

Dat maakt het viswijf dat in mij schuilt meestal wel los. WTF! Godver…… eh……. getver. Van pure kwaadheid wil ik dan Gods naam misbruiken, want dat doen zulke kwezels immers ook. Het liefst had ik willen krijsen dat ik lesbisch was en dat mijn vrouw als man was geboren. Maar ja, ook iemand die niet wekelijks in de kerk komt, mag nooit jokken. En opeens zag ik hoe eng dat magere, kleurloze vrouwtje met haar boodschappenwagentje eigenlijk was. Een mens vol angsten die haar toevlucht had gezocht tot een groep mensen die aan alles dat in de Bijbel staat hun eigen draai geeft. Je moet de Heer danken als het goed met je gaat en als het niet goed met je gaat, is het mooi je eigen schuld.

Tering Jantje! Kom ik op zo’n fijne lentedag weer zo’n akelige fundamentalist tegen. Want laat ik ook maar even duidelijk maken dat ik zeker geen hekel heb aan mensen die geloven. En ik heb zelf ook weleens gebeden als ik compleet vast zat. Maar gelovigen horen in staat te zijn hun medemens lief te hebben. Dat schijnt helaas erg moeilijk te zijn als je naasten geen blauwdruk zijn van de zogenaamd religieuzen. En wat kwetste die mevrouw mijn lieve vrienden die door hun geaardheid hel en verdoemenis over zichzelf afroepen. Heel even hoopte ik dat er een bliksemschicht uit de hemel zou komen en dat ik alleen het boodschappenwagentje nog maar zag staan.

Heel even voelde ik me geroepen om die mevrouw aan haar smetteloze regenjas te trekken en haar te vragen waarom ze zich in godesnaam zo kon uitlaten over medemensen die hun leven anders ingedeeld hebben. Zou haar geliefde clubje bepaalde bevolkingsgroepen op de stoep laten staan en eisen dat zij eerst hun verwerpelijke levensstijl achter zich laten voordat zij omarmd kunnen worden en dan alle liefde en steun kunnen krijgen die ze nodig hebben? Pffff, ik doe erg mijn best om lekker zen te kunnen worden en daarom probeer ik niet al te boos te worden. Dan gebruik ik net als die godsdienstfanaten een Bijbelcitaat dat ik hiermee wellicht uit de context ruk: in Lukas 23:34 staat namelijk …vergeef het hun, want ze weten niet wat ze doen…