Een paar jaar geleden schrokken we toen er iemand aan de deur morrelde. Het was één uur ’s nachts en we keken samen naar een film met Bruce Willis. De velours gordijnen waren dicht en vanuit de tuin zag je waarschijnlijk een dunne strook licht aan de onderkant. Dankzij het geschiet en geschreeuw op de televisie hadden we niet gehoord dat iemand de tuin was binnengekomen. Maar toen de deurklink hoorbaar naar beneden werd geduwd, vloog mijn man van de bank af, schoof zijn voeten in een paar afgetrapte gympen, greep een grote houten kandelaar en ging als John McClane achter de onverlaat aan.
Het bleken meerdere gekken te zijn en schreeuwend achtervolgde mijn man die vier of vijf kerels. Jarenlange hooliganervaring had hem blijkbaar overmoedig gemaakt. Gelukkig kwam hij binnen enkele minuten weer de tuin ingelopen. Met een fiets met fietstas aan de hand. Net toen ik had ontdekt dat mijn rijwiel verdwenen was. In de carport troffen we ook nog een keukentrapje aan. Die zetten we net als de fiets in de tuin, gingen naar binnen, deden de deur op slot en namen een kop koffie.
Mijn man was boos en zwaar teleurgesteld. Want niemand was naar buiten gekomen, niemand had gereageerd op zijn geschreeuw. We wilde net de pauzeknop wederom indrukken toen we stemmen hoorden. Mijn man ging de tuin in en maakte duidelijk dat hij daar stond en ik rende naar boven. Vanuit het raam van de logeerkamer zag ik een paar jonge mannen heen en weer lopen. We hebben toen de politie maar gebeld en die namen de achtergelaten fiets mee. De keukentrap mochten we houden en die hebben we de volgende dag aan de overbuurman teruggegeven. Die wilde net zijn heg snoeien en had al vertwijfeld staan zoeken naar zijn trap.
Al snel hoorden we ook nieuws van de politie: één van de onverlaten was op rooftocht gegaan op de fiets van zijn moeder. We hebben niet eens de verzekering moeten bellen, want mijn fiets werd al snel teruggevonden. Naast de zak met CD’s die mijn man om onverklaarbare redenen in de onafgesloten schuur bewaarde. De dieven zijn opgepakt, hebben voor de rechter gestaan en er kwam nog een minuscuul berichtje over in de krant. Maar mijn man bleef achter met een ontevreden gevoel. Aan de buurtbewoners had hij niks gehad en hij vond het onprettig dat ik alleen thuis zat met het kind als hij nachtdienst had. Zeker gezien het feit dat de gevel aan de tuinkant voornamelijk uit glas bestaat. Makkelijk in te tikken.
Het is niet de reden geweest om een hond te nemen. Maar het helpt wel. Dat heeft de buurman die af en toe laat op de avond zijn schuurtje insloft om daar te gaan rommelen zeker gemerkt. Maar het neemt niet weg dat ik de laatste weken lege wietzakjes in de carport aantref. Eigenlijk vind ik het niet zo’n ramp dat mensen even staan te roken onder mijn afdak. Dat heb ik zelf namelijk ook weleens gedaan. Toch weet je maar nooit wat ze doen met hun peuken. De boel heeft hier al een keer in lichterlaaie gestaan toen de brand bij de buren oversloeg.
Er heeft ook een keer een zwerver in de carport overnacht. ’s Ochtends vonden we karton op de vloer en toen we terugkwamen van familiebezoek stond er opeens een grote sporttas. Toen moesten we weer de politie bellen die de tas in ons bijzijn openritste en er tot onze opluchting geen rare dingen in aantrof. Heel lang heb ik toen de voordeur gebruikt, want ik moest er niet aan denken dat ik in het donker op een slapende zwerver zou trappen als ik terugkwam van een feestje.
Sinds ik BAM heb, hoef ik niet meer bang te zijn. Hij gaat verschrikkelijk tekeer als mensen te dicht langs zijn huis lopen en zijn geblaf past goed bij zijn postuur. Of hij een onverlaat daadwerkelijk aan zal vliegen, betwijfel ik. Hoogstwaarschijnlijk springt hij wel tegen een indringer op om te vragen of deze hem ook lief vindt. In ieder geval zal men zich rot schrikken en ijlings de benen nemen. Misschien is het wel handig om een keer een waarschuwingsbordje aan de tuindeur te schroeven.
We maakten vroeger altijd grapjes over een hier waak ik- foto met de tronie van manlief erop, maar ik heb sterk het gevoel dat het merendeel van het geboefte doodsbang is voor BAM-achtigen. Ze lopen soms zelf achter zo’n krachtpatser aan, dus ze weten wat voor schade deze honden aan kunnen richten. In BAMs geval de kusjesdood, maar dat hoeven ze niet te weten. Het zou ook die brutale jongetjes uit de tuin kunnen houden. Die staan hier soms opeens in de tuin om te vragen of ze een klusje voor je mogen doen. Mijn man roept dan keihard ja, je mag opsodemieteren, maar ik wil dat gespuis niet eens in mijn tuin hebben. Als ze over je hark struikelen of omvallen omdat je hond te enthousiast doet, krijg je nog gezeur van die ouders ook.
Het wordt tijd voor zo’n geïllustreerd Beware of the Dog bordje. Als ik naar foto’s kijk van de Facebookgroep die alle knutselspullen bij Action, Zeeman, Wibra en Xenos haalt, moet het een fluitje van een cent zijn. Dan maken we er gelijk eentje voor de overbuurman. Deze vriendelijke man met een schat van een Golden Retriever had er wel oren naar. Want een portretje van zijn Snuf zal geen dief tegenhouden, vreest hij.
Arghh vreselijk! Aan de spullen van andere mensen komen, ik kan daar zo niet tegen!!
En ik snap je hubbie, niemand die komt helpen, dat snap ik ook niet.. Met mijn 183 cm en nog niet eens 70 kg spring ik altijd bij, oke, ik ben super impulsief, maar kan er niet tegen om weg te lopen of iets dergelijks. Ik heb ooit een bouwvakker uit een busje gesleurd omdat in de auto voor hem een jonge vrouw werd aangevallen door een grote kerel, op een rotonde en niemand die hielp, dus ik krijzend uit de auto, die man wilde mij aanvallen, dus ik na de bouwvakker , deur open getrokken en help dan gegild.. whihih one of the many stories
We maken onszelf nu maar wijs dat iedereen naar zo’n schietfilm zat te kijken, want het heeft ook geen nut om je buren met scheve ogen aan te kijken. Toch zijn wij al meermalen naar buiten gerend toen we gegil hoorden. Tja, dat blijken dan aanstellerige pubermeiden te zijn.
Goed dat jij ook mensen te hulp schiet. Het kan wel gevaarlijk zijn natuurlijk. Maar net als de rest toekijken, is zo laf. Mijn man heeft ooit een ME’er geslagen die een jong meisje een klap had gegeven. Hij werd opgepakt en ik heb hem twee dagen niet gezien. Mijn moeder was trots joh:)
Jammer dat de buren dan niet reageren.
Een hond geeft wel een fijn gevoel, het schrikt af, en ja de kusjesdood komt later wel.
Bij mij in huis met smokey, je komt er in maar je komt er niet meer uit.
Maar aan de andere kant: als ik nu alleen over straat ga en een griezel tegenkom, realiseer ik me des te meer dat ik een klein oud vrouwtje ben:) Dat veilige gevoel thuis en met BAM is leuk, maar ik moet ook weleens in mijn eentje weg.
Slapen doe ik veel beter sinds BAM er is, want ik hoorde altijd rare geluiden.
Bah, wat een verhaal, brr. Fijn dat de hond je een veilig gevoel geeft
Ja, maar het is wel een heel dubbel gevoel. Hij is er niet om mij te beschermen- ik heb liever dat ze mij een mep geven dan dat ze aan mijn BAM zitten. Toch zorgt zijn aanwezigheid er waarschijnlijk voor dat ze me met rust laten.
Ik heb mijzelf! Je moet mij niet boos maken… Ik ben gedrild tot vechtmachine, dus watch out als je bij mij een verkeerde snaar raakt. Dan gaat alles om.
En ik sla hard!
Ik had liever ook over meer fysieke kracht beschikt. Had me heel wat dure taxiritjes bespaard!
Bah wat een akelig verhaal. Vooral heel frustrerend om te lezen is dat er geen buurtbewoner zich liet zien. Dan weet je ook gelijk weer wat je aan ze hebt. In onze buurt wordt helaas heel veel ingebroken. Wij hebben een aantal jaren geleden al extra maatregelen genomen met extra sloten, veiligere sloten, dievenklauwen etc. Maar zelfs dat neemt niet weg dat er niet ingebroken kan worden. Als ze echt willen komen ze toch wel binnen! Toch moet ik er niet aan denken dat er mensen in mijn tuin of huis gaan rondlopen en aan mijn spullen gaan zitten of meenemen.
Wat ons hondje betreft hoe klein ze is ik vermoed dat ze er hard van weglopen. Als er maar een onbekend persoon te dicht bij de poort, tuinhek of voordeur komt dan gaat ze helemaal door het lint. Ze bewaakt het huis met haar leven! Wij moeten haar vasthouden als er vreemd volk binnenkomt omdat ze echt haar tanden laat zien. Als we haar bevestigd hebben dat het goed is kijkt ze nog even wantrouwig de kat uit de boom totdat ze later zelf de conclusie trekt of het goed is of niet. Wat dat betreft vertrouw ik ook echt op onze waakhond(je!).
Bij ons in de brandgang rommelt het helaas ook nogal eens. We vinden er van alles de dag erna. Daarom kom ik alleen overdag als het licht is met een gerust hart de poort uit en door de brandgang. Verder zul je me daar niet zien.
Gelukkig ben ik weinig alleen thuis. Het gekke is als ik alleen ben dat ik dan van alles hoor. En anders heb ik daar geen last van. Ik voel me minder op mijn gemak als manlief van huis is.
Goed dat jullie zoveel maatregelen hebben genomen en daarbij nog een waakhond in huis hebben ook. Net als jij hoor ik de raarste dingen in huis als ik alleen ben. Met paranormaal begaafden in de familie ben ik daar altijd ontzettend bang voor geweest. Maar BAM reageert dus niet op het geluid dat ik vaak hoor- alsof iemand op een eettafelstoel gaat zitten. Dit beangstigt mij, maar omdat BAM door blijft slapen, weet ik dat het niets ergs is.
Onze vorige woning had ook zo’n enge brandgang. Toen ik hoogzwanger was en sliep als een blok, is er iemand door het bovenlicht (kind of junk?) gekropen en heeft behoorlijk wat gestolen. En toen ik wakker werd, waren mijn drie katten opeens buiten- misschien vond ik dat nog het engst.
Volgens mij zal ik de rest van mijn leven honden hebben!
Wat een naar gevoel krijg ik als ik dit lees, het is treurig dat je je niet veilig voelt in je Eigen huis.
Ik ben heel blij dat we een Rottweiler hebben al is het een rotti met een hoog knuffel gehalte maar dat hoeft niemand te weten.
Als ze gestommel hoort op straat, carport of het dak van de aanbouw dan gaat ze tekeer hoor en dan klinkt ze warempel als een waakhond.
Ik heb een bordje hier waak ik naast de voordeur en men is toch alert bij het binnentreden van de woning, zo van is de hond los?
Ik laat het maar in het midden om uit te leggen dat ze niks doet, ik laat vreemden liever in de waan,
ik voel me zo veilig bij haar, ik weet dat er altijd de kans bestaat dat men probeert in de woning te komen, maar het feit dat de honden aanslaan is een goed gevoel.
Goed dat Bam ook waaks is, hij zal zijn mama altijd bijstaan en haar beschermen, reken daar maar op.
Af en toe lijkt het wel of ik in die Dalmatiërfilm zit. Dan horen we in de verte een hond blaffen en dan begint BAM ook. We hopen maar dat niemand het in zijn domme hoofd haalt om hier in te breken. Als we slapen, slaat hij minder snel aan dan wanneer we samen op de bank zitten. Ja, het voelt veilig. Jij kent dat wel:)