Dag 1759: Good cop, bad cop

image5

Binnen een week had ik 96 afleveringen van Modern Family gezien. Tot voor kort keek ik altijd een beetje neer op Amerikaanse comedy. Alleen maar omdat ik nog geen seconde kon lachen om Friends en Sex and the City een stomvervelende serie vond. Nu we thuis Netflix hebben, begin ik langzaam bij te draaien. Orange is the new black vond ik heerlijk en direct daarna ben ik  naar Modern Family gaan kijken. Af en toe zat ik hikkend van de lach op de bank terwijl mijn huisgenoten zich druk zaten te maken om een voetbalwedstrijd.

Dat ik zo gek zou zijn op een sitcom over een redelijk getikte familie had ik nooit gedacht. Van de wat oudere Jay, zijn schitterende trofeevrouw Gloria en haar ouwelijke zoontje verwachtte ik niet veel. Vooral niet van de mooie mama die wel erg veel lijkt op de springerige Charo uit Love Boat. Manlief bleek gespeeld te worden door de vader uit Married with Children, nou niet bepaald een cinematografisch hoogstandje. Maar hij was aandoenlijk en zij lekker slim. De leukste was echter zoontje Manny. Dat is een man van veertig in het lichaam van een wat propperig pubertje.

Nu hou ik hartstikke veel van mijn eigen kind, maar een Manny had ik best willen hebben. Zo eentje die liever gaat leren dan voetballen. Die gedichten schrijft voor de meisjes en vrouwen waar hij zijn oog op laat vallen en gewoonweg te cute voor woorden is. Vroeger wilde ik altijd een dochter die net zo was als Wednesday Addams, maar als ik nu een programma van eisen mocht maken voor een zoon, kwam daar waarschijnlijk Manny uit. Klinkt dat akelig en niet bepaald vleiend voor mijn bloedeigen kind? Nou, ik ken een man die mij maar wat graag zou inruilen voor Gloria. Om binnen een week horendol te worden van het getetter, maar dat is weer een ander verhaal.

Het tweede gezin in de serie bestaat uit Jays zoon Mitchell, zijn echtgenoot Cameron en hun kleine prinsesje Lily. De twee heren zetten mij constant op het verkeerde been. Er is er altijd wel eentje die vreselijk gaat zaniken over iets en dan ben je als kijker geneigd een kant te kiezen. Maar daar steken de scenarioschrijvers een stokje voor: beide echtgenoten hebben tegelijkertijd gelijk en ongelijk. Eerlijk gezegd zou ik na een uur hoofdpijn krijgen als ik met de heren in één ruimte verkeerde, maar het werkt. Ze zijn allebei even kinderachtig, aanstellerig, verstandig, dramatisch, realistisch en liefdevol.

Iets dichter bij me staat het derde gezin: Jays dochter Claire, haar man Phil, dochters Haley en Alex en zoon Luke. Hoe het kan, leg ik hier even niet uit, maar ik heb erg snel een hekel aan de man des huizes. Of ze zijn stuitend tiranniek òf ze zijn absolute watjes. Maar ook hier gebeurt er iets vreemds als ik zit te kijken: papa en mama zijn namelijk allebei sympathiek en irritant, slim en sukkelig en good cop en bad cop. Want dat krijg je natuurlijk al snel als er kinderen in het spel zijn. Vooral pubers die alles doen om hun zin te krijgen. Wie ze heeft, moet maar eens gaan kijken en goed op die televisiekinderen letten.

Nu heb ik me laten vertellen dat ik helemaal geen beroerde moeder ben, maar wie mij ziet lachen om de grappen in Modern Family zal toch gaan twijfelen. Wie vindt het nou lollig als ouders het heel serieus hebben over hun domste kind? En ja, uit ervaring weet ik dat er mensen zijn die de ene het stempel mooi geven en de ander het etiket slim opplakken. Terwijl het vaak allemaal relatief is. Misschien is het voorspelbaar, maar in de loop van de bijna honderd afleveringen worden kanttekeningen gemaakt bij die wel erg makkelijk toebedeelde hokjes. Met alle idiote situaties is het toch een herkenbaar gezin.

Wat mij nou het meest aantrekt is de wisselwerking tussen Claire en Phil. Zij is thuisblijfmoeder en dan liggen de vooroordelen voor de hand. Ze is inderdaad een huismus en die man heeft een goede baan. Toch doet dit wat gezapig ogende stel verwoede pogingen om hun liefdesleven op te peppen en dat levert behalve hilariteit ook schattige scènes op. Het interessantst vind ik de manier waarop ze omgaan met de kinderen. Zoals in heel veel, misschien wel de meeste, gezinnen is moeder de bad cop die bijna alles verbiedt, de partypooper uithangt en zelf altijd braaf is geweest.

Hier klopt die beschrijving niet helemaal. Moederlief heeft haar wilde jaren achter de rug en het is papalief die nog wel eens toegeeflijk is omdat hij zelf aan bepaalde dingen niet is toegekomen. Ze wisselen af en toe van rol en ik wou dat het in het echte leven ook mogelijk was. Hier spelen we af en toe politieagentje en drie keer raden welke rol voor mij is. Dat vind ik niet leuk. Zeker niet omdat ik als juf heel veel kinderen tegenover me heb gehad die zeiden doodmoe te worden van hun beschermende moeder en liever achter hun vader de goot inliepen.

Om het probleem maar niet al te zwaar te maken en omdat ik het voorgevoel heb dat het wel losloopt met mijn kind, probeer ik mezelf en de medeopvoeder maar te zien als Bert en Ernie. Iedereen vindt Ernie leuk omdat hij ongecompliceerd lijkt. Hij doet vrolijk en wil geen nee horen als hij iets leuks in gedachten heeft. We hebben een andere fysieke uitstraling, maar ik ben dus een Bert. Een beetje saai figuur met vreemde hobby’s die de rem snel intrapt. Misschien wel verstandiger, maar vooral degene die heel goed nee kan zeggen.

Er zijn wel duizend redenen te bedenken waarom je kinderen zou willen hebben, maar inmiddels snap ik heel goed waarom andere stellen er niet aan beginnen. Onbedoeld, onverwacht en ongelukkigerwijs kom je terecht in rollenspellen die helaas maar al te echt zijn. Als je niet af en toe van rol kunt wisselen zoals Claire en Phil is het erg zwaar. Nou ja, zij zijn niet echt en aan die puberteit komt een eind. En als ik heel eerlijk ben, wil ik helemaal geen Claire&Phil relatie. Geef mij maar een leuke kusbare kikker, dan hou ik het wel vol als Miss Piggy.

6 gedachten over “Dag 1759: Good cop, bad cop

  1. Sonja

    Ik vind dit ook een hilarische serie. Wij hebben geen netflix, maar goed ook dan raakte ik nog meer van slag doordat mijn huishouden zou verslonzen. Voetnoot ik heb een strenge, controle freak kant.
    Al met al, ik vind ze tof!

    Reageren
    1. Pippi Bericht auteur

      Er is nog een vijfde seizoen- ik hoop dat ‘ie snel op Netflix staat. En ik verslons mijn huishouden graag voor een leuke aflevering.
      Jij hebt vooral meer zelfdiscipline dan ik. Daar kan ik een voorbeeld aan nemen.

      Reageren
  2. Janie

    Wij hebben geen netflix en ik kijk bar weinig TV. Eerlijk gezegd geef ik er geen bal om. Wel ben ik een tikkeltje jaloers op jou omdat jij gemakkelijk de boel de boel kan laten. Ik kan niet rustig gaan zitten als het huis niet op orde is… Ik ben een vreselijke control freak daarin…

    Reageren
    1. Pippi Bericht auteur

      Nou, dat makkelijke gedoe heeft ook een schaduwkant hoor. Ik zeg altijd dat het wel losloopt en zolang er geen cholera uitbreekt…… Maar als ik eerlijk ben, ziet het er thuis beter uit als ik een schoonmaakaanval heb gehad.

      Reageren
  3. Myrna

    Ik kan heerlijk genieten op de bank met ipadje en modern family, I love it.
    Ook in het weekend als ik vroeg uit ben geweest met de honden, lekker terug in bed met koffie en mijn serie kijken.
    Netflix heb ik niet maar heb toch de hele serie toch gekeken. Ik doe het nodige in huis maar ben niet verslaafd aan poetsen. Heb respect voor vrouwen die hun huis elk moment van de dag pico bello in orde hebben. Maar helaas ik ben niet zo.

    Reageren
    1. Pippi Bericht auteur

      Het is echt genieten, die serie.
      Omdat ik er nooit vroeg uit ga met BAM, is terugkruipen er iet bij.
      Ergens zou ik wel een opgeruimd en schoongepoetst huis willen. Maar ik vind lezen toch leuker:)

      Reageren

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *