Dag 1812: Sinterklaas

IMG_20141123_174449

Sinterklaas en de Pieten zijn weer in het land. Het gezelschap is nu in ieder dorp gearriveerd en in veel gezinnen begint de ellende. Hier kijk ik voor het eerst sinds 2001 niet naar het Sinterklaasjournaal. Eigenlijk begin ik Dieuwertje Blok wel een beetje te missen. Maar als je kind vijftien wordt, zit je tijdens de uitzendingen mooi in je eentje voor de televisie. Als ik boodschappen doe, zie ik al die heerlijkheden wel in de winkels liggen, maar zonder kinderen is er niet zoveel aan.

Overigens vertelde ik mijn eigen kind al toen hij twee was dat de Goedheiligman een verzinsel is. Misschien een legende en een fijne Nederlandse traditie, maar in ieder geval groot gemaakt door de commercie. Hij was niet eens verbaasd, want hij had al vermoed dat de Kerstman ook niet bestond. Hij kon me daarna heel veelbetekenend aankijken als kinderen in zijn omgeving honderduit praatten over Sinterklaas. Hij heeft ook weleens gezegd dat erin geloven toch eigenlijk wel leuk was. Maar ik hou er niet van om tegen mijn kind te liegen.

Toen we gistermiddag boodschappen gingen doen, struikelden we over de Pietjes. Die waren in prachtige pakjes gestoken en de meeste hadden een geschminkt gezicht. Wel allemaal een beetje laf- ze waren namelijk niet zoals de gewoonte is helemaal gitzwart. Waarschijnlijk durfden hun politiek correcte ouders dat niet en daarom leek het alsof ze werkelijk door een schoorsteen gekropen waren. Over hun bleke snoetjes zaten allemaal smoezelige grijze vegen. Vijftig tinten grijs en verre van feestelijk.

De eerste gestresste ouders heb ik ook al horen hyperventileren. Er werd hevig gedreigd dat hun kroost de schoen niet zou mogen zetten en dat Sint misschien helemaal weg zou blijven als ze niet zouden luisteren. Wat een pressiemiddel. Als ik die achterlijke ouders hoor en kijk hoe hun kinderen aan het stuiteren zijn, kan ik me nauwelijks inhouden om niet heel hard SINTERKLAAS BESTAAT NIET!!!!! te roepen. En dan denk ik er zelfs heel grof nog motherfuckers achteraan. Dat is dan voor de ouders hoor.

We hebben trouwens wel een grote M van witte chocola voor het kind gekocht. Wat dat over ons zegt, wil ik liever niet weten. Blijkbaar zien we hem nog steeds als onze baby. Na het eten opperden we dat hij vanavond zijn schoen zou kunnen zetten. Jeetje, wat kan dat kind smalend lachen. Hij vond ons zooooooo stom. Pas toen we zeiden dat er morgen hoogstwaarschijnlijk wel iets in zou zitten, stiefelde hij met een hardloopschoen in de hand naar de open haard. Want hij is hebberig genoeg om de gok toch maar te wagen.

Maar toen we hem vertelden dat hij natuurlijk wel een tekening zou moeten maken, wilde hij opeens niet meer. En wij deden focking stom. Goed, dan mocht hij een liedje zingen. Nadat hij wel tien keer had gevraagd of wij wel goed bij ons hoofd waren, raffelde hij Sinterklaas kapoentje af op een manier waarmee hij geen indruk zal maken tijdens audities voor zangwedstrijden. Hij liep al terug naar de bank toen hij merkte dat ze bijna uit elkaar knalden van het ingehouden lachen. Hij slingerde ons een paar woorden naar het hoofd waarvan we hopen dat de Sint die niet in zijn grote boek heeft genoteerd. Maar het is ons weer gelukt en ik weet zeker dat hij morgenvroeg toch hartstikke blij is.

9 gedachten over “Dag 1812: Sinterklaas

    1. Pippi Bericht auteur

      Hoe oud zijn jouw kinderen? Vinden zij het nog leuk? Mika vind het allemaal erg stom, maar slaat snoep en cadeautjes toch maar niet af:)

      Reageren
  1. Myrna

    Hahaha je kan me weggooien , als ik wel eens per ongeluk fucker zeg dan word ik op mijn vingers getikt door mijn zoon, nu hij bijna 19 is doet hij dat lachend ( hij vloekt zelf nooit) vroeger kreeg ik echt op mijn kop toen hij jonger was. Maar Ellen ik snap je helemaal , die blik in de ogen van die moedertjes die het allemaal zo goed weten als ze weer een poging doen tot omkoping want de koter wil weer eens niet luisteren, ik moet vaak op mijn tanden bijten hoor. Ik kan daar slecht tegen, voed die kinderen eens op in plaats van altijd iets geven.
    Fijne week lieverd

    Reageren
    1. Pippi Bericht auteur

      Mijn kind krijgt zeker niet alles waar hij naar wijst. Mar hij is wel behoorlijk grof in de mond en dat heeft hij van beide ouders. Misschien zie ik er wel uit als een oud Indisch vrouwtje, ik kan tekeergaan als een Tokkie. Dat is niet zo best en ik probeer me dan ook in te houden.
      Deze tijd is zo slecht voor kinderen. Ze zijn helemaal hyper en de ouders zitten in de stress. Pressie en chantage alom en dan praten we nog over een kinderfeest ook. Van mij hoeft het niet.
      Jij ook een heel fijne week- blijf gezond, veel gezelligheid met de kinderen en de hondenkindjes.

      Reageren
  2. Nicoline

    Geweldig! Die Mika, toch maar wel ff een liedje eruit knallen, ha-ha-ha.
    Ach, vind Sinterklaasfeest echt niet zo heel erg, je kunt het heel leuk vieren, wat ik wel erg vind is dat wekenlange chanteren met de cadeautjes. Maar daar hoeft het overigens geen Sinterklaas voor te zijn, zo rond verjaardagen en andere feestdagen gebeurt dat ook, naast de omkoperij als deze verjaars- en feestdagen niet in de buurt zijn.
    Dat ze wat bij Intertoys mogen uitzoeken als ze nu heel lief mee boodschappen gaan doen.. zucht.
    Maar goed, zal er waarschijnlijk wel naast zitten dat het anders zou moeten en kunnen, dat is me al vaker duidelijk gemaakt.
    Xx

    Reageren
    1. Pippi Bericht auteur

      Toen Mika bij de open haard (ook dat nog!) het liedje stond af te raffelen, stikten wij aan tafel bijna van het lachen.
      Jammer genoeg wil hij geen papieren schoentje in elkaar flansen en inkleuren om het daarna bij Lidl neer te zetten. “Ik ben veertien, mam!” klonk het geïrriteerd en vertwijfeld tegelijk. En dat terwijl hij volgende week al vijftien wordt!
      Natuurlijk haalt een ouder weleens bakzeil als hij of zij even rustig wil shoppen of zo. Dat is alleen maar menselijk. Maar heel veel doen het constant en op een gegeven moment volstaat een stevig NEE ook niet meer. Dat is erg jammer.
      Ach, die perfect ouders van tegenwoordig. Wat laten ze zich voorstaan op hun vermogen het ouderschap en werk perfect te combineren terwijl ze borstvoeding geven tot het kind naar school gaat. Ooit komen ze zichzelf tegen en dan moeten ze toegeven dat niet alles vlekkeloos verloopt.
      Je kunt maar beter iets leuks voor jezelf gaan doen als de bitchende brigade van perfecte moeders aanvalt. Ooit zitten ze huilend bij hun eigen moeder te klagen over hun pubers hoor. Je weet wel, die kinderen die uiteindelijk het liefst willen praten met een fijne tante.
      xx

      Reageren

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *