Dag 1986: Moordplek

2015-06-07 11.01.08

Vanochtend gingen we weer naar de fijnste plek om BAM uit te laten. Lekker naar het piepkleine  kiezelstrandje aan een watervlakte waar BAM graag zwemt. Misschien moet ik maar niet hardop zeggen waar dat is, want voor je het weet stikt het er dan van de zwemgrage honden. Ach, er zullen genoeg hondeneigenaren zijn die het allang weten. Maar je moet er voor in de auto en dat doe je dan niet voor een minirondje van een half uur. Wij zijn altijd minstens anderhalf uur bezig en toch loopt BAM extra langzaam als we teruggaan naar de auto. Maar hij stort altijd direct in als hij op de achterbank zit.

Het is een beetje vreemde omgeving, vind ik. Er heeft maandenlang een auto op één van de parkeerterreinen gestaan. Soms werd het ding verplaatst, maar hij stond er echt lang. Inmiddels is ‘ie verdwenen. Als wij aan het water staan, valt het ons op dat er altijd auto’s naar het verderop gelegen pannenkoekhuis rijden die gelijk teruggaan omdat de uitspanning gesloten is. Er staan ook vaak auto’s met een man erin en dat heeft ons doen vermoeden dat er misschien wel dingen gebeuren waar wij geen behoefte aan hebben.

Dat de jongens en meisjes uit de omringende dorpjes er ’s zomers hun kratjes bier leegdrinken, snappen we wel. Dat hadden wij ook gedaan als we in die contreien waren opgegroeid. Maar mij zou het echt niet verbazen als dat fijne hondenlaatbos tevens een soort Sodom en Gomorra is. Als ik behoefte had aan verdovende middelen en/of anonieme sex, zou ik direct aan deze plek denken. Niet dat ik zeker weet dat het daar te halen valt, hoor. Maar erg hangt zo’n raar sfeertje. Binnenkort ga ik het echt vragen aan een ex-leerling die daar in de buurt woont.

Vanochtend zagen we weer eens iets anders toen we hadden geparkeerd op het eerste parkeerterrein en met BAM richting het water liepen. Het tweede terrein was met rood-witte politielinten afgezet en er stonden gewone personenauto’s, een paar politiebusjes en iets dat leek op een mobiel laboratorium. Het krioelde van de agenten en bij het water zat een groepje op hun hurken te kijken bij de helling waar je je aanhanger kunt parkeren om je bootje te water te laten. Er werd gemompeld en direct vroeg ik me af wat er was gebeurd.

Was er iemand te water geraakt in het meer aan de rechterkant? Wellicht iets gevonden dat er niet thuishoort? We waren net een wat morsige jongeman met zijn fiets gepasseerd. Die stond, aan de andere kant van de bomen, naar het water te staren. Van misdaadfilms weten we dat daders graag terugkeren naar de plek waarop ze iets akeligs hebben gedaan. Dus heb ik voor alle zekerheid een foto van de man gemaakt. Die foto is jammerlijk mislukt, maar inmiddels geloof ik dat ik er toch niets mee kan doen.

Van een afstandje stond een wat oudere man te fotograferen. Aan hem vroeg ik of hij wist wat er aan de hand was. Hij keek heel geheimzinnig en zei Ze zeggen dat het een oefening is, maar ik geloof er geen sodemieter van! Toen BAM aan het zwemmen was, hield ik de plek schuin achter me scherp in de gaten. Normaliter doe ik dat om te kijken of er geen honden van de uitlaatservice uit de bosjes komen rennen, nu wilde ik graag weten of er nog iets bijzonders gebeurde.

Nou ik was niet de enige. Er kwamen nog een paar ramptoeristen langs, allemaal oude mannen met een fototoestel op hun buik. Mijn man had het druk met BAM, maar dat was niet de enige reden waarom hij niet meer naar het afgezette gebied keek. Misschien heb ik wel duizenden spannende boeken gelezen waarin de interessantste misdaden werden opgelost, mijn man is gewoon slim. Hij zei dat we echt niet bij het meer hadden gekund als er iets ergs was gebeurd. Dus geen moord en doodslag of een enorme drugsvangst. Echt jammer vind ik het natuurlijk niet, maar ik baal wel een beetje dat ik het na al die misdaadromans niet doorhad dat er waarschijnlijk echt werd geoefend.

4 gedachten over “Dag 1986: Moordplek

    1. Pippi Bericht auteur

      Daar had ik geen idee van. Het zag er trouwens ook niet echt uit alsof ze het razend druk hadden, dus ik had het moeten weten 🙂

      Reageren
  1. Natasja

    Jij kan ondertussen wel een eigen boek gaan schrijven! Je houdt de spanning er wel in zeg.. Brrrrr van dat soort onheilspellende gebieden krijg ik de kriebels. Zou je er alleen ook BAM durven uitlaten?

    Reageren
    1. Pippi Bericht auteur

      Eigenlijk ben ik een bangerd hoor. Er zijn boeken die ik ’s avonds of in een leeg huis niet durfde te lezen. Over wandelen in een bos hoef ik gelukkig niet na te denken. Daar kom ik alleen met de auto en aangezien ik niet eens een rijbewijs heb, loop ik gewoon door het dorp en in de vele parken. Bang ben ik nooit en ik was vroeger ook nooit bevreesd als ik in mijn eentje door nachtelijk Rotterdam liep. Maar omdat je nooit weet wie je tegenkomt, blijf ik in het donker zo ver mogelijk weg van parken en andere duistere plekjes.

      Reageren

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *