Dag 2108: Zelfmoord

2015-09-07 13.38.52

Speciaal om even naar het dorp te kunnen gaan heb ik voor het eerst in mijn leven de ketting van mijn fiets op de juiste plek gefriemeld. Gelukkig hebben we thuis altijd latex handschoenen liggen, want ik wilde mijn mani natuurlijk niet verzieken. Het zag er trouwens vies uit, die ketting. Helemaal verroest en er was zand aan de smeerolie blijven plakken. Maar ja, ik wilde even weg en dan ga ik toch het liefst op de fiets. Het was lekker weer en wie weet wat je onderweg ziet.

Dat bleek vandaag iets vreselijks te zijn. Toen ik de kinderboerderij naderde zag ik een politiebus op het fietspad en er liepen veel mensen in uniform rond. Plus de gebruikelijke ramptoeristen die allemaal naar boven keken. Gelukkig, dacht ik nog. Er is dus niets met de dieren gebeurd. Laverend tussen de kijkers door wierp ik ook maar een blik op de flat en toen zag ik een agente op iemand afstappen. Er hing een man aan de buitenkant van de galerij. In mijn hoofd komt het dan niet op om erbij staan kijken. En al helemaal niet om foto’s van de man te maken.

Nou, ik was bijna de enige die gewoon doorfietste. Wat heeft het voor nut om naar iemand te gaan staren die dreigt naar beneden te springen. Dat wil ik trouwens niet eens zien. Iemand die het leven niet meer ziet zitten en acht hoog aan een gebouw hangt is geen schouwspel waar ik graag naar kijk. Misschien wilde hij wel iets afdwingen, dat kan natuurlijk ook. Eerlijk gezegd ben ik gewoon boodschappen gaan doen. Maar toen ik mijn fiets wilde pakken, was alles afgezet. Agenten en nieuwsgierige mensen waren nog steeds aan het kijken. Nou, ik heb een andere weg genomen om thuis te komen.

Toen ik er bijna was, hoorde ik een sirene. Op mijn 53e weet ik nog steeds het verschil tussen de geluiden van de politie, brandweer en ambulance niet, maar ik schrok er wel van. Stel je nou toch voor dat de ambulance het was, op weg naar de man die wel of niet gesprongen was. Toen kreeg ik het wel een beetje benauwd. Misschien is het wel een familielid van een leerling. Je fietst zomaar langs een flatgebouw waar iemand aan hangt die dreigt naar beneden te springen. Die man ziet zijn leven niet meer zitten en ik zat als een blij ei op de fiets omdat ik nieuwe lakjes en een paar melamine borden had gekocht.

Thuis heb ik snel gekeken of er iets op internet stond over het hele geval. Inmiddels is duidelijk geworden dat het om een verwarde 65-jarige man ging die zich gelukkig heeft laten ompraten om toch de galerij weer op te stappen. Hij krijgt hulp en dat zal hij erg hard nodig hebben, denk ik. Zeker omdat er mensen onderaan de flat stonden die riepen dat hij vooral moest springen. Dat detail maakt me misselijk. Wat voor gekken doen dat? Je kunt ze in iedere stad vinden, maar op zulke momenten vraag ik me weer af waarom ik in dit dorp ben gaan wonen. Hier lopen heel wat idioten rond hoor.

Misschien heb ik het wel mis en was de man iemand die de roepende mensen iets naars aangedaan heeft. Maar dan nog. Als mijn schoonmoeder daar gehangen had, had ik mijn grote mond gewoon dichtgehouden. En ik was doorgefietst. Alhoewel ik niet wilde blijven kijken, ben ik nu toch wel benieuwd wat er nou aan de hand was. Dat zal vanavond wel in de krant staan. En weer zal de schoonzus van mijn zusje het lezen en zich afvragen waarom ik toch in dat oord ben gaan wonen. Het komt hier vrij veel moord en doodslag voor en wie mijn woonplaats op Google intikt, schrikt zich rot. Maar nog nooit heb ik iets tragisch zo voor mijn snufferd gehad.

10 gedachten over “Dag 2108: Zelfmoord

  1. Claudia

    Bizar is dat hè dat mensen dat roepen, sterker nog, Rammstein heeft er zelfs een nummer over geschreven. (http://herzeleid.com/en/lyrics/rosenrot/spring) vraag me altijd af wat er in zulke mensen omgaat.
    Ook dat kijken snap ik niet, mensen die dom naar een ongeluk gaan staan kijken, wat schiet je er in hemelsnaam mee op hè? Heb ooit in een trein gezeten die vlak na een trein kwam waar een dame voor was gesprongen, ze waren haar nog aan het ‘rapen’ en de trein moest dus langzaam rijden om niemand mee te zuigen. Ik heb de hele nacht nog die stukken mevrouw op mijn netvlies gehad en niet geslapen.

    Reageren
    1. Pippi Bericht auteur

      Dat is helemaal een vreselijk ervaring, Claudia.
      Gelukkig heb ik het niet gehoord dat mensen gingen roepen dat de man moest springen. Zo walgelijk.

      Reageren
  2. Myrna

    ik lees elke dag de politie meldingen die bij ons binnenkomen. Als je met frisse tegenzin maandag ochtend je week gaat beginnen heb je gelijk al gegeten en gedronken door alle ellende die voorbij komt.
    Ramptoeristen …ik zou zeggen get a life i.p.v. je liggen vergapen aan andermans leed.

    Reageren
    1. Pippi Bericht auteur

      We kijken allemaal wel even, vooral als we nog niet weten wat zich afspeelt. Maar blijven staan en gluren? Natuurlijk niet!

      Reageren
  3. Natasja

    Wat een afschuwelijk verhaal! Hoe ver moet je zijn afgedwaald dat je het leven niet meer ziet zitten.. Verschrikkelijk! Heb zo te doen met deze mensen. Ramptoerisme snap ik ook niet hoor en iets roepen is helemaal niet te bevatten. Hoop dat je wel hebt kunnen slapen X

    Reageren
    1. Pippi Bericht auteur

      Ik ben blij dat de man uiteindelijk niet gesprongen is en ik hoop dat hij hulp krijgt. Ga ik een keer naar het dorp en dan gebeurt er zoiets afschuwelijks.

      Reageren

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *