Het kind denkt dat hij vanavond voor de laatste keer zijn schoen gaat zetten. Vanochtend heb ik hem overgehaald, want eigenlijk vindt hij dat hij dat hij er al te oud voor is. Wat onzinnig- als ik de kans krijg zet ik gelijk een Manolo bij de open haard. Dan zing ik ook nog een liedje, want je schoen zetten blijft leuk. De tijd dat ik er iets anders in stop dan snoep is wel voorbij, want ik zou werkelijk niet weten wat ik een jongen van 16 zou moeten geven. Althans, als het een aardig schoencadeautje betreft.
Het is ook wel een beetje onhandig dat hij op 2 december verjaart. Als we iets leuks kunnen bedenken geven we het uiteindelijk liever voor zijn verjaardag. Want natuurlijk komt dat kind niets tekort. Maar het was fijner geweest als hij ergens in de zomer geboren was, dan hadden we wat meer aan Sinterklaas kunnen doen. Straks komt het kind naar beneden om thee te drinken en voor de aardigheid hebben weer een stuk taart bij. Om tien uur gaat hij naar bed en dan wordt er zo’n sportschoen maat 43 netjes naast de schoorsteen gezet.
Er hoeft geen tekening bij en ook geen wortel voor Amerigo. Wel verwacht ik een liedje. Dan moet ik vooral niet vergeten er morgenochtend iets in te stoppen. Net voordat hij beneden komt om te ontbijten, want als ik het snoep er eerder in doe zou BAM misschien te nieuwsgierig worden. En honden mogen geen chocolade. Over een uur is het zover en het gaat me vast moeite kosten hem te laten zingen. Dan zeg ik gewoon weer dat het de laatste keer is, maar ik weet nu al dat ik het volgend jaar weer ga proberen.
Schoen zetten blijft leuk! Uit volle borst met z’n allen een liedje zingen en de vrolijkheid s’ochtends vroeg, ZALIG!
Nou, hij weigerde te zingen en Sinterklaas bedanken was er ook niet bij. Dus ik haal geen lekkers meer in huis tot hij smeekt of hij zijn schoen weer mag zetten.
Hè wat jammer nou.. Gelijk heb je! Hij moet er wel wat voor willen doen hoor;-)
Ik baalde wel een beetje. Maar toen hij naar school ging en niet zwaaide voordat hij de tuindeur sloot, was ik pas teleurgesteld. Op het moment dat ik de sleutel omdraaide hoorde ik “mama!” en toen stond hij opeens toch te zwaaien. Dat vond ik leuker dan een Sinterklaasliedje!
De liefde is groots en de teleurstelling is heel begrijpelijk. Ik heb ook een klein hartje wat dat betreft.. Hij kent je goed genoeg dat hij toch afscheid wilde nemen.. Fijn!
Gelukkig krijg ik nog iedere dag een paar kussen. Ik moet er wel om vragen, maar ik krijg ze wel!