Zou het komen omdat ik een dagje ouder word dat ik opeens ornamentjes voor in de witte houten kerstboom ging kopen? Of zou het komen omdat er met  de schoondochter wat meer gezelligheid in huis is gekomen? Bij haar thuis doen ze er ook niets aan en voordat ik het wist had ik haar gevraagd om ze op eerste Kerstdag wilde komen eten. Niets bijzonders, want manlief moet dan werken. Na de kerstdagen gaat ze een week op vakantie en dan lijkt het me leuk om daarvoor nog even gezamenlijk te hebben gegeten.

De kerstboom staat al meer dan een jaar op de eettafel. Met antieke kerstballen die ik van Tante  Jenny geërfd heb en een paar goedkope die ooit in een echte Nordmann gehangen hebben. Ja zeg, het hele jaar door moet de kerstgedachte in ons hart zitten en dan kan de boom tijdens het eten ook gewoon voor onze neuzen blijven staan. We gaan alleen naar de kerk als er iemand overleden is en we vergeten de laatste tijd wel vaker om Thank you for the food, Jesus! te roepen voordat we het avondeten naar binnen harken.

Toen ik een paar dagen geleden bij HEMA was om gebruik te maken van die fijne nagellakaanbieding kon ik het niet laten een paar versieringen van hout, vilt en papier mee te nemen. En gistermiddag was ik bij de kringloopwinkel om de hoek en daar kocht in een handvol houten hangertjes voor 5 cent per stuk. Een stijlvol geheel is het niet, maar mij kan het niets schelen. Er passen ook geen kerstgeschenken onder en aan cadeaubonnen doen we niet. Het kerstboompje zal nog wel jarenlang blijven staan en ik hoop dat we nog heel lang met minstens vier mensen aan de dis zullen zitten.