Dag 2649: Parkeren

2017-03-01 17.32.29

Iedere keer als we de straat van mijn moeder binnenrijden kijkt mijn man gauw of er een geschikt parkeerplekje is. Daarmee bedoelt hij dat hij zijn auto voor het huis van de buren op de hoek wil neerzetten. Je zult met zult gedrag misschien wel om een bezoek van Mr. Frank Visser vragen, maar hij kan het niet laten. De rest van de kinderen van mijn moeder ook niet. We zijn best leuke kinderen, maar als het om die buurman gaat kunnen we een beetje flauw doen.

Het is een nare vent en zijn vader is nog erger. Laatstgenoemde had mijn moeder vast niet zo naar behandeld als mijn man erbij had gestaan, maar van het verhaal kregen we al de kriebels. En als die kerels nog een keer vragen om een financiële bijdrage voor wat dan ook ga ik er direct heen. Helemaal in mijn eentje, want ik heb geen kaalkop en een vechthond nodig om mijn boodschap over te brengen. Het liefst zou ik hem alsnog willen dwingen zijn volgens de regels veel te hoge schutting af te breken, maar mama is blij dat ze hem nou niet de hele tijd ziet rondlopen.

Ooit heeft de buurman op verzoek van een zusje van me een foto gemaakt van mijn moeder en een paar gezinsleden. Dat was best aardig van hem, zei ze later. Maar ik blijf mijn auto voor zijn huis neerzetten hoor. Tja, daar kunnen we sowieso niet zo goed tegen- niemand heeft een vaste parkeerplaats. Die krijg je pas als je slecht ter been bent en binnen een paar stappen van je voordeur in je auto moet kunnen komen. Dan krijg je een bordje en misschien wel een parkeervak.

Als we allemaal bij mama zijn is er altijd wel iemand die pal voor het huis van de buurman geparkeerd staat. Zodra die persoon dan weggaat staat er een nestgenoot voor het raam om te kijken hoe snel de buurman uit zijn huis komt rennen om zijn auto voor de deur te zetten. Volgens een zusje staat die man vast voor het raam op de loer, want zodra de plek leeg is staat zijn automobiel er al.

Toen we woensdag bij mama waren zag het kind opeens dat de buurman zijn auto wel heel onhandig geparkeerd had. En dat terwijl de plek voor mama’s huis hartstikke leeg was. De auto stond pal op de hoek- erg gevaarlijk, want er komt weleens iemand met een fikse vaart aanrijden. Het zal wel een statement geweest zijn. Maar dat je daarvoor je auto zo neerzet dat iemand er makkelijk tegenaan kan botsen is wel erg vreemd.

Zijn wij kinderachtig bezig? Wel wis en waarachtig. Maar behalve dat hij meermalen gezeurd heeft om geld zijn er in het verleden honderden euro’s overhandigd. Voor een twee meter hoge schutting waar mama niet om gevraagd heeft. We praten er niet meer over, maar ik weet zeker dat ieder kind vindt dat we honderden keren op de plek voor het huis van de buurman mogen staan. En mama neemt geen pakjes meer voor hem aan. Net goed.

4 gedachten over “Dag 2649: Parkeren

Laat een reactie achter op chucky1012 Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *