Dag 2664: Vergeetachtig

IMG_6125

Door de columns van Hugo Borst en de film van Heleen van Royen wordt mij steeds duidelijker hoe vreselijk het is om af te takelen. Mijn eigen moeder zei laatst met een benauwd stemmetje dat ze hoopte dat het haar niet zou overkomen en daar kon ik het alleen maar mee eens zijn. Na een maand in een tehuis voor demente bejaarden te hebben gewerkt weet ik dat ik mijn moeder niet graag wil wegbrengen. Maar soms kant het niet anders, dat snap ik ook wel.

Mijn moeder is 82 en ik kan haar niet betrappen op verregaande vergeetachtigheid en het telkens vertellen van dezelfde verhalen. Een voormalige collega van mij had een echtgenote die als jonge vijftiger ten prooi viel aan dementie. En nu begin ik me af te vragen waarmee het begint. Want ik ben ook de jongste niet meer en het zit me vreselijk dwars dat ik steeds vaker dingen ga vergeten en van alles kwijt raak.

Afgelopen maandag haalde ik mijn telefoon uit het hoesje omdat het dan beter in mijn tasje paste. Na de strandwandeling gingen we boodschappen doen en tegen etenstijd was ik mijn hoesje plotseling kwijt. Tja, zo’n hoesje koop je voor een habbekrats op aliexpress, maar er zaten ook nog twee pasjes in: een klantenpas van de drogist en mijn bankpas. We hebben het hele huis ondersteboven gekeerd en ik heb de bovenste pedaalemmerzakken uit de kliko gevist, maar dat bleek tevergeefs.

Omdat ik niet in paniek een nieuw pasje wilde aanvragen omdat een hoesje echt niet wegloopt, liet ik mijn saldo overschrijven op de rekening van mijn zoon. Kon hij nog even naar de kapper en zou ik de rest opnemen om wat nuttige dingen van te kopen. Ja, wat denk je dat er vanochtend gebeurde? Kind wilde naar de kapper en kon zijn bankpas nergens vinden! Omdat hij mij de schuld gaf heb ik me niet in allerlei bochten gewrongen om aan contanten te komen. Hij mag morgen doorgaan met zoeken.

Mijn geld moest hij op de rekening van zijn vader storten, maar ja, die zit bij een andere bank. Dus kan ik op zijn vroegst op maandagochtend over mijn gespaarde geld beschikken. Wat baal ik ervan dat twee mensen hier in huis zomaar hun pasjes kwijt zijn. We hebben een keer geld op onze rekening en dan kunnen we er niet eens bij. Vroeger kon je met je paspoort naar het postkantoor om geld te halen, maar dat kan tegenwoordig niet meer.

Maar het wordt nog erger met die vergeetachtigheid. We stonden vanmiddag voor de deur van een café. Daar zou een feest gegeven worden, want mijn zusje is net 50 geworden en haar man wordt binnenkort 65. Liepen we op ons paasbest gekleed door de regen naar de feestgelegenheid en toen zat de deur op slot. Voor de zekerheid haalde ik de uitnodiging uit mijn zak en toen zag ik opeens dat het het feest morgen plaatsvindt.

In eerste instantie mijn fout, maar de heren hadden ‘m vandaag ook nog in handen gehad hoor. Die zullen mij voortaan niet meer op mijn woord geloven, vrees ik. Maar ook erg is dat ik dubbel geboekt bleek. Morgen zou ik net iets leuks gaan doen met een hele lieve vriendin. Gelukkig begreep ze het en had ze ook haar treinkaartje nog niet uitgeprint. De afspraak moet worden verzet en dat komt wel goed. Maar ik moet nu echt een beetje bijkomen van al het gedoe. En me voornemen mijn agenda beter bij te houden.

8 gedachten over “Dag 2664: Vergeetachtig

  1. Natasja

    Ochh meis toch.. kan me voorstellen dat je een beetje ondersteboven bent van dit allemaal.
    Dat je je pasje maar snel vind en Mika ook en dat morgen een leuke dag mag worden!!

    Reageren
    1. Pippi Bericht auteur

      Soms komt er teveel op me af- ik snap gewoon niet dat we opeens pasjes kwijt zijn. Het wordt vast een feesteljke dag.

      Reageren
  2. Cindy

    Oeps… sorry, moest stiekem een beetje lachen. En het is dat mijn hoofd vastzit op mijn romp, anders vergat ik die ook weleens. Ben van nature best vergeetachtig, daarom heeft alles een vaste plek bij mij in huis.
    En tja, dement worden, het lijkt me vreselijk 🙁
    Mijn moeder heeft Korsakov, een hersenaandoening die raakvlakken heeft met Alzheimer.
    Het is triest.

    Reageren
    1. Pippi Bericht auteur

      Gelukkig heeft er dan nog iemand om me kunnen lachen. Dat was hier in huis wel anders, want mijn vergeetachtigheid vindt men hier hoogst irritant.
      Het lijkt me vreselijk, Alzheimer of een daaraan verwante ziekte. Nu maar hopen dat het mijn moeder niet zal overkomen.

      Reageren
  3. Myrna

    Hebben jullie inmiddels de pasjes gevonden ? Erg is dat hè. Ik heb dat ook hoor. Ben panisch de sleutel te vergeten, heb me al een paar keer buiten gesloten. Drama was dat. Stel Tyler is op stage in Groningen. Sta ik buiten om 6.00 uur. Met een hond binnen en de andere aan de lijn. Moet ik niet aan denken.

    Reageren
    1. Pippi Bericht auteur

      Nee, ze zijn nog steeds foetsie. Morgen ga ik nog eenmaal zoeken. En daarna twee nieuwe bestellen. Misschien moeten we een sleutel aan iemand geven. Ik ken wel iemand die ik vertrouw. Jij?

      Reageren

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *