Dag 2693: Geërfd

IMG_6657

Als ik zeg dat ik het jammer vind dat ik nooit iets geërfd heb klinkt dat vast heel naar. Alsof ik het betreur dat er geen geliefden naar de eeuwige jachtvelden zijn vertrokken. Wat ik bedoel is dat de mij ontvallen lieverds niets achtergelaten hebben met een briefje erop wat voor wie bestemd was. Eventueel gekrakeel over de bezittingen werden in de meeste gevallen direct de kop ingedrukt door nabestaanden die mijn moeder, mijn man en mij niet bijzonder goed gezind zijn.

Hiermee bedoel ik dus niet dat ik pissig ben omdat mij een bijzonder of kostbaar voorwerp door de neus is geboord. Of dat ik zin had in een gevecht om een eethoek, magnetron of televisietoestel. Nee zeg, daar heb ik films en toneelstukken over gezien en dat lijkt me vreselijk. Maar ik had het zo fijn gevonden als en op een lege botervloot een Post-it had gezeten met daarop Voor Ellen, omdat zij altijd zo’n dikke laag roomboter op haar brood smeert. Desnoods het volledige oeuvre van Konsalik met de boodschap dat ik maar eens goede boeken moet gaan lezen.

Mijn beide opa’s zijn er al lang niet meer en van hen bezit ik niks. Nou ja, een agenda met citaten van Shakespeare van de ene en een voorliefde voor jenever van de andere. Maar de band met de opa’s was niet sterk en daarom hoef ik niks. Van oma heb ik voornamelijk herinneringen, hele bijzondere zelfs. Toch had ik graag haar poederdoos of iets anders van haar kaptafel willen hebben. Omdat ik mijn ijdelheid van haar heb en zij mijn eerste lakje voor me kocht. Gelukkig heb ik ooit een boek van haar geleend en niet meer teruggegeven en van dat boek heeft ze genoten, dat kan ik me nog herinneren.

Van een oma van mijn man hield ik heel veel. Mijn man leerde ik kennen omdat ik haar schoonmaakster was. Zij gaf me in de loop der jaren een set bewaarbussen voor thee, koffie, suiker en beschuit. En vandaag was de tafel voor de paasbrunch gedekt met een tafelkleed dat ooit aan haar heeft toebehoord. Dus ik heb geen klagen. Maar wat had ik graag het door mijn man gemaakte cadeau geërfd. Dat was een Roosviceefles waar hij met behulp van de kleuterschooljuf touw omheen geplakt had. Het stond in de vensterbank en ik heb het zeker een paar honderd keer afgestoft.

Eigenlijk ben ik reuze benieuwd wat mijn vader had uitgekozen om aan mij na te laten. Hij had mijn man al één van zijn vijzels gegeven en ik denk dat hij had verwacht dat ik zijn boekenverzameling op zou laten gaan in de mijne. Nee, ik heb een paar klassiekers uit de stapels gepikt en mama heeft de rest bij haar boeken gezet. Van zijn bureau heb ik wel een paar dingen gepakt: bovenstaande archiefbak die ik nu voor nagellak gebruik, een zak met naar ik meen 250 gram elastiekjes en twee pennen die hij van het Staatsbedrijf der PTT had gejat.

De elastiekjes zijn inmiddels op en de pennen zijn leeg. Maar de archiefbak met de dansende belettering zal niet slijten en als ik later in het bejaardentehuis zit staat ‘ie op de tafel naast het raam met geraniums op de vensterbank. Dan heeft mijn nagellakerfgename tot grote schrik van haar geliefde ettelijke Helmers vol lak gekregen. Als zij aangeeft dat ze niet alles wil hebben zet ik mijn leesbril op, pak ik een stapel Post-Its en ga ik bedenken wie ik blij kan maken met lakjes. Maar dat duurt nog ene hele tijd hoor.

6 gedachten over “Dag 2693: Geërfd

  1. Natas

    Misschien komt er nog wat dierbaars in de toekomst jou kant op waar je met veel liefde van mag genieten. Het is iig goed aan jou besteed.

    Reageren
    1. Pippi Bericht auteur

      Nee zeg, dan moet er iemand dood! Maar van mijn moeder heb ik al veel moois gekregen, waaronder een antieke Chinese kast. We maken thuis altijd grapjes over haar roze koekoeksklok van plastic en voorspellen dat we daar ooit om gaan vechten 🙂

      Reageren

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *