Dag 2710: Ziekenhuis

VCHL0580

Voor mensen die in hun eentje of met heel weinig hulp zorgen voor iemand die ziek is en regelmatig met die persoon naar het ziekenhuis gaan heb ik heel veel respect. Mijn moeder is genezen verklaard van een hele akelige ziekte, maar ze moet nog vaak allerlei specialisten bezoeken. De ziekte heeft er flink ingehakt en als je over de 80 bent heb je nou eenmaal meer kans op ouderdomskwaaltjes.

Op onze whatsappchat hebben mijn nestgenoten en ik het vaak over mama. We houden haar allemaal in de gaten en we snappen best de dat één wat meer details te horen krijgt dan de ander. Als mama weer eens naar het ziekenhuis moet overleggen we wie er met haar mee gaat. Wij hebben de laatste maanden nogal eens moeten zeggen dat het niet ging lukken. Mijn man heeft veel overgewerkt en met BAM kan je niet gaan sjouwen als je met het openbaar vervoer moet.

Gelukkig had mijn man vandaag vrij en konden we naar de ochtend- en de middagafspraak. Mijn man bleef met BAM achter op het parkeerterrein en ik mocht met mama mee. In de wachtkamers en zelfs in de behandelkamers maakte ik foto’s die ik ogenblikkelijk deelde met haar andere (schoon)kinderen. Het leuke is dat iedereen je dan gaat bedanken voor het verslag en de foto’s. Terwijl iedereen dat doet en eentje maakte zelfs leuke fotoboeken van de kiekjes die voor, tijdens en na zo’n afspraak werden gemaakt.

Als je niet zoals mijn moeder kinderen, schoonkinderen en kleinkinderen hebt die hun steentje bijdragen kan het heel zwaar zijn voor de begeleider. Als ik een beetje emotioneel word als ik de belangrijkste vrouw in mijn leven zie die zich overgeeft aan een behandeling is er altijd eentje die zegt dat zij dat gevoel kent. Als er iets is om een flauwe grap over te maken zijn er wel meer die dat gelijktijdig doen. Zo houden we het luchtig.

Iedereen leeft mee en ze zijn stilletjes ook een beetje trots dat mama laat merken blij te zijn met de steun van haar gezin. Wij vinden dat heel normaal, maar hoe zou het zijn als we het alleen moesten doen? Het is niet niks.Natuurlijk heeft mama het het allerzwaarst, want zij moet alles ondergaan. Maar het gaat ons niet in de kouwe kleren zitten, al die emoties. Gelukkig hebben we elkaar, want gedeelde smart is halve smart.

Dus vanaf deze plek wil ik graag tegen alle mensen die het alleen rooien zeggen dat ik ze echte kanjers vind. Natuurljk doen we het allemaal uit liefde voor de persoon die we begeleiden en is het misschien heel normaal. Maar je zal maar steeds vrij moeten nemen en alles wat je meemaakt in je uppie moeten verwerken. Vandaag zat ik een paar keer schuddebuikend in de behandelkamer omdat ik de ene na de andere geinige uitspraak op mijn telefoon las. En ik hoop zo dat iedere begeleider er net zo’n fijn gevoel aan overhoudt als wij.

8 gedachten over “Dag 2710: Ziekenhuis

  1. Natas

    Wat een mooie woorden Ellen. Zeker iets om bij stil te staan.. Liefdevolle mensen om je heen in voor- en tegenspoed is het belangrijkste wat er is. Of het nou familie is of niet. Blij dat jullie het op deze manier kunnen doen, met een lach en een traan.

    Reageren
    1. Pippi Bericht auteur

      Ik hoop dat alle fijne mensen ook zoveel met liefde gegeven hulp ontvangen. Als ik nadenk over alles dat mama voor haar kinderen heeft gedaan- daar word je nederig van en wil je haar bij alles helpen.

      Reageren
    1. Pippi Bericht auteur

      We proberen haar bij te staan. We zijn zo trots op haar. Mama is heel nerveus voor alle onderzoeken, maar als het moment aanbreekt is ze stoer en rustig.

      Reageren
  2. chucky1012

    Prachtig geschreven en goed dat jij het hierover hebt.
    Want men moet eens weten hoeveel ouderen er zijn die veel te weinig hulp krijgen.
    Men moet dankbaar zijn want zo een hulp kan erg veel betekenen.

    Reageren
    1. Pippi Bericht auteur

      Dat laatste zeg ik ook altijd tegen Ronald. Zijn ouders hoeven van mij in ieder geval geen hulp te verwachten.

      Reageren

Laat een reactie achter op Tam Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *