Dag 2806: Ondankbaar

2017-08-07 17.27.18

In het weekend hebben we weer fijn naar voetbalwedstrijden gekeken. Zelfs ik. Niet dat ik 2 keer 45 minuten naar de beeldbuis kan staren hoor. Ronald wel, maar ik lees ondertussen een boek of doe een spelletje op mijn iPad. Maar ik heb alle doelpunten gezien en niet alleen in de herhaling. Heel bescheiden heb ik op de bank zitten juichen, want mijn favorieten hebben gewonnen.

Dan kijk je ook maar even naar de prijsuitreiking en daar is me iets opgevallen. Namelijk dat niet alleen de spelers, maar ook de staf van de verliezers van de wedstrijd om de Johan Cruijffschaal direct de medaille afrukten zodra ze de uitdeler ervan gepasseerd waren. Nou kan ik heel goed tegen mijn verlies omdat ik geen enkele competitiedrang ken. Een topsporter hoeft van mij ook niet blij te zijn met minder dan een plekje op het hoogste schavot.

Maar ik vond het erg kinderachtig dat zelfs de trainer van de verliezende partij de medaille niet om zijn nek wilde hebben. Zijn huidige club heeft vorig seizoen voor het eerst in 150 jaar een mooie prijs gewonnen en nu al leek hij ontevreden met de tweede plaats. Van de spelers had ik het trouwens ook niet verwacht- die hebben thuis vast geen bakken vol aansprekende prijzen liggen. Ondankbare honden vond ik het.

Bij de dames ging het er anders aan toe. Daar bleven de medailles nog een tijdje om de nekken van de speelsters zitten. Overigens weet ik niet wat ze er op weg naar de uitgang mee hebben gedaan. Misschien waren ze buiten het zicht van de kijkers. Want toen was de camera alleen gericht op de winnaars. Die liepen heel blij te hossen en te zingen.

Gelijk moest ik denken aan het laatste seizoen dat Ronald een pupillenteam trainde. Hij koos een zwaarbezet toernooi uit in België. Zo stond zijn team uit de tweede klasse tegenover eersteklassers en zelfs landelijk spelende ploegen. Uiteindelijk werden ze tweede- op z’n Hollands verslagen in de serie strafschoppen. Natuurlijk baalden ze even, maar ze waren trots op hun prestaties. En dankbaar voor de gezellige dag. We hebben alleen nog contact met de keeper, maar ik geloof dat de jongens het seizoen van hun leven hadden.

 

4 gedachten over “Dag 2806: Ondankbaar

  1. Linda

    Ja dat is idd niet fraai..heb t niet gezien, maar dat is wel erg onbeschoft..laat je je wel kennen, zeg..als je niet tegen je verlies kan, moet je niet deelnemen aan iets waar die kans erin zit. Vind eerlijk gezegd, als het op strafschoppen aankomt, het geen wedstrijd meer..dan word het meer, een gelukstreffer..dan zijn ze beide even goed!

    Reageren
    1. Pippi Bericht auteur

      Zoals ik al eerder schreef: ik heb geen topsportmentaliteit, dus daarom snap ik het niet. Maar als ik wel een zilveren medaille had gekregen en die van mijn hals had gerukt, had ik thuis klappen gekregen van mijn moeder.

      Reageren

Laat een reactie achter op Pippi Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *