Dag 2808: AmStaff 101- De buurt

2017-08-08 16.25.31-2

Bij het kiezen van een ras rekening houden met de buren? Hebben wij destijds niet gedaan, want natuurlijk hadden we zoiets te belachelijk voor woorden gevonden. Toch wil ik wat dingen kwijt die je in je achterhoofd moet houden als je besluit voor een AmStaff te gaan. Je hoeft me niet te geloven hoor. Maar wij worden sinds 5 jaar met de nek aangekeken en daarom noemen wij de meeste buurtgenoten nekjes.

Toen wij 3 katten hadden, vonden ze ons gewone burgers. Slechts 1 buurvrouw moest niets van Stanley, Tyson en Franklin hebben omdat ze in haar tuin poepten. Ze liet snel een schutting plaatsen. En nu schamen we ons ervoor, want wij vinden dat niemand last van onze huisdieren mag hebben. Met last bedoel ik dus rommel in andermans tuin en geluiden waar je hoofdpijn van krijgt. Al doen wij net alsof we de papegaai van de buren niet horen. We fluiten gewoon wat vaker Hand in hand kameraden.

Als je een plezierig en sociaal mens bent en prijs stelt op gezellige praatjes met buurtgenoten kan je voor een nare verrassing komen te staan als je een AmStaff adopteert. De vrouw wier dochters ik ooit mocht helpen met hun huiswerk wilde me niet meer kennen toen ik met puppy BAM thuiskwam. Dat vind ik enge honden! en haar gezicht heb ik bijna nooit meer gezien. Hondeneigenaren trokken hun gezinshondje ijlings naar zich toe als BAM en ik naderden.

De vrouw die ooit spontaan met haar startkabels aankwam toen we panne hadden, zei toen we BAM hadden dat het een engerd was. Nu komt er bij ons nog bij dat ik een man van 1.92 meter heb die tattoos en een kale kop heeft. Ook is hij geen lachebekje en zeker geen allemansvriend. Nu blijkt dat hij zonder dat hij iemand ooit iets aangedaan heeft, beschuldigd wordt van zeer agressief gedrag. Het feit dat ik, anderhalve meter hoog en type Indische tante, voor aardig wordt versleten, heft het niet op.

Zelfs als je AmStaff zich met niemand bemoeit en geen zin heeft om een blaffende hond terecht te wijzen, kan je merken dat de buurt niks met je te maken wil hebben omdat je een zogenaamde vechthond hebt. Inderdaad, in een gevecht kan een AmStaff goed voor zichzelf opkomen. Maar in deze buurt is men bang dat hij iedereen zal opvreten. Daarom kijkt men ons niet meer aan en weten we dat er hevig over ons geroddeld wordt.

Kijk, ik zie dit alles als een bewijs dat de meeste honden een stuk leuker zijn dan mijn buurtgenoten. Die mensen mogen op z’n Rotterdams de tyfus genieten. Maar het neemt niet weg dat ik nog steeds boos ben dat hun leugens over Ronald en BAM rond blijven gaan. Vandaag gingen we met Blaze wandelen en tot onze verbazing werden we -buiten de buurt, dat wel- gegroet door een moeder met kleine kinderen. We kregen er gewoon de slappe lach van.

Mensen zien je anders als je een hond van de lijst met gevaarlijke honden hebt. Ook mensen die altijd vriendelijk deden. Ze kunnen het niet helpen, zou mijn moeder zeggen. Angst en onwetendheid zorgen behalve voor verrassende verkiezingsresultaten ook voor haat. Onbekend maakt onbemind- alweer een uitspraak van mijn mama. Natuurlijk denk je dat het je niet gaat raken, maar wat als je hulp nodig hebt? Beter een goede buur dan een verre vriend? De fokster van BAM rijdt gerust een paar uur om ons bij te staan.

Zij zei het toen al dat we rekening moesten houden met onaardige opmerkingen van de buurt. Mijn vrienden en familie hebben BAM leren kennen en vinden hem leuk. Misschien zou niemand zelf dat ras hebben uitgekozen, maar ze snappen dat wij zielsgelukkig zijn met hem. Eigenlijk hou ik wel van gezellige praatjes over de heg, maar dat het niet gebeurt omdat ik een AmStaff heb, werkt alleen maar op mijn lachspieren. Een AmStaff neem je niet om vrienden te maken. Met een AmStaff haal je je allerbeste vriend in huis.

18 gedachten over “Dag 2808: AmStaff 101- De buurt

  1. Linda

    En zo is het maar net!!!! Ik snap t echt niet, hoe kunnen mensen al bij een pup zeggen, ik vind m eng, hoe kan dat???? T meest vertederende is een pup en als die nekjes, hun hondje hadden gesocialiseerd met Bam, dan was dit niet gebeurt, want hun hebben hun angst op hun eigen dier overgebracht.

    Reageren
    1. Pippi Bericht auteur

      Als baby mocht hij al niet dichtbij nekjeshonden komen. Blaze stortte zich gelijk op BAM en het is eeuwige vriendschap geworden. Pebbles vond hem niks, gewoon een irritant klein broertje. Nog steeds is zij de baas over BAM.

      Wat je zegt over het overbrengen van angst is zo raak. Dat is gebeurd.

      Reageren
      1. Linda

        Zo zie je maar, jullie hebben je voorbereid op het nemen van een huisdier en familielid en hun begrijpen niet eens een huisdier en hoe t hoort te gaan, ze denken er niet bij na en daar gaat het al fout..en daar zijn jullie nu de dupe van en is zo oneerlijk..maar de strijd gaat door!

        Reageren
        1. Pippi Bericht auteur

          Dat we getrakteerd zouden worden op zoveel haat hadden we werkelijk niet verwacht. En je wordt gek van het feit dat de meeste nekjes hun hond overal laten blaffen. Soms lopen ze nog los ook. Maar als er iets gebeurt, krijgt mijn hond de schuld.

          Reageren
  2. Anja

    Super geschreven… Ik kies persoonlijk ook voor een andere hond maar ben gelukkig nooit zo kortzichtig geweest. Triest volk, bah!

    Reageren
    1. Pippi Bericht auteur

      Ik heb vriendinnen die allemaal andere rassen hebben gekozen. Maar niemand kijkt neer op BAM en mij. En ik zeg eerlijk: met Blaze hoef ik niet alles in de gaten te houden. Is ook weleens makkelijk. Ronald en ik houden van dieren en zullen iedere hond met een vriendelijke begeleider met een glimlach begroeten.

      Reageren
      1. Linda

        Moet je eerlijk zeggen, ik begroet eerst de hond en dan de begeleider 😀 en puppies, dan moet uk me gewoon inhouden, dan smelt ik..

        Reageren
    1. Pippi Bericht auteur

      Nou, blijkbaar kunnen mensen heel gauw zien dat een pupje later hartstikke gevaarlijk wordt. Het is racisme. Zal maar niet vertellen wat voor blikken ik kreeg toen ik met een anders getint oppaskind ging wandelen.
      Xoxo

      Reageren
  3. N Verhagen

    De fokster van Bam is er een met een gouden randje voor de dieren
    Voor de mens die moet het verdienen
    Ik ben van je verhaal erg geschrokken en dat door ons superrechttsysteem dit zo’n wending krijgt dat ze eigenlijk alleen een voorbeeld willen stellen ik heb er geen woorden voor

    De zus van Bam ken ik vrij goed dikke maatjes met mijn Engelse Staff
    De rest van de roedel uiteraard ook Kat is ons zeer dierbaar en ik zou zo naar die rechtet willen stappen Bam komt van een geweldig huis
    Maar de angst dat ze zelf een test niet serieus nemen waar de hond voor geslaagd is zegt genoeg

    Ik wens je alle sterkte geluk toe en zal je blijven volgen met lezen en delen van je berichten

    Reageren
    1. Pippi Bericht auteur

      Ja, die fokster is geweldig. Ze staat ons bij en voelt zich zo betrokken bij de zaak. We zijn heel blij met haar steun.

      We strijden door, want we houden enorm van ons kleine prinsje. Dank je voor je reactie!

      Reageren
  4. Tam

    Jammer hè dat mensen zo kortzichtig en achterlijk kunnen reageren.
    Toen ik met Armand Django kreeg hebben wij dergelijke reacties een beetje gehad. Maar ja , ik ben kaal en hij heeft lang haar dus we hebben altijd al te maken gehad met idioterie van het mensvolk.
    Gelukkig wonen we in een stad waarin allerlei verschillende honden wonen.
    Na mijn scheiding merkte ik wel dat mijn degelijke flat bewoners wat moeite hadden met Django en tilden ze hun hondjes op. Wat Django weer deed springen omdat hij ook graag geknuffeld en vastgehouden wil worden. Een enkeling heb ik niet kunnen onderwijzen over Engelse bulldogen met een grote kaak

    Wat ik mooi vond dat in t dorp waar ik getogen ben niemand bang is voor dergelijke honden. Boerderij honden zijn ook niet altijd lieverds en een hond als hond benaderen maakt het verschil . Mijn lieve omaatjes noemde Django altijd een lief hondje en Django was een engel bij haar.
    Zo zie je maar weer dat de mens vaak de rotte appel is en nu zo wrang en bitter is dat een heel gezin moet lijden en verdriet heeft omdat achterlijke , kortzichtige mensen zelf diepgaande problemen hebben en dit projecteren oid. Te zot voor woorden.

    Reageren
    1. Pippi Bericht auteur

      Dit is ook een verhaal om doodmoe en boos van te worden. Wij weten maar al te goed dat je deze ervaringen nooit had gehad als de keuze op een familiehond of klein keffertje was gevallen. Wat een triest gedrag. Hondjes optillen- dan gaat je hond juist springen omdat de andere hond opeens heel hoog staat.

      Alle aanstaande hondenbezitters een verplichte cursus, net als in Zwitserland, meen ik.
      Overigens valt het ons op dat juist oude mensen, ouder dan ik hè, BAM leuk vinden 🙂

      Reageren
  5. Roelof

    Toch herken ik het maar deels. Zeker na ze van pup af te zien rondlopen zijn er meer mensen (andere hondenbezitters die je tegen komt met wandelen) die
    gek zijn op onze Amstaffs dan mensen die er echt bang voor zijn. Verbazingwekkend vind ik vaak dat juist oudere mensen complimenten maken en helemaal geen vooroordeel hebben.
    En als je dan je hond uitdost met manen en een oranje shirt en er mee over een stampvolle vrijmarkt loopt op koningsdag wil werkelijk iedereen aaien en op de foto. Perceptie is te managen.

    Reageren
    1. Pippi Bericht auteur

      Fijn dat jij hebt ondervonden dat men kan wennen aan hondenrassen waarmee men in eerste instantie niets heeft. Wij hebben heel vaak met BAM gewandeld, maar vanaf het begon trok men de eigen hond snel weg. Laten we maar stellen dat wij pech hebben.

      Met mensen die ouder zijn dan ik hebben we goede ervaringen. Zij hebben misschien wel archieffoto’s van angstaanjagende honden gezien en herkennen daar ons mensvriendelijke prinsje niet in!

      Reageren

Laat een reactie achter op Pippi Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *