Dag 2864: Grammofoonplaten

2017-05-20 13.22.51

Over een paar dagen is het weer tijd voor de Ronde van RataPlan en van mijn moeder krijg ik een fijn budget. Maar ze zei er wel bij dat ik eigenlijk geen melamine meer moet kopen. Ze vindt dat ik al meer dan genoeg heb. Terwijl ze al bijna een jaar niet hier is geweest en dus echt niet weet hoezeer de kasten uitpuilen. Ronald zal zijn mond wel voorbijgepraat hebben. Of Mika. Overigens heeft mama helemaal gelijk, want het begint de spuigaten uit te lopen.

Maar ja, waarnaar moet ik dan op jacht als het straks Nationale Kringloopdag is? Wijselijk heb ik mijn mond gehouden en niet gejokt dat ik alle melamine lekker links zou laten liggen. Want het is natuurlijk wel mijn moeder hè. Daarom ben ik maar gauw begonnen over de breitas die zij graag wil hebben. Die zoek ik al jaren en ik denk dat ze voor haar verjaardag eentje uit de winkel met breiwol en borduurgaren krijgt.

Wat ik wel graag zou willen hebben, is een mooie verzameling grammofoonplaten. Eerst alles dat ik in de loop der jaren kwijt ben geraakt. En daarna een enorme aanvulling op de collectie muziek uit de eighties. Maar ja, ik heb al een schrijnend gebrek aan kastruimte. En daarbij heb ik een Spotify abonnement. Dus is het wat onzinnig om kilo’s vinyl in huis te halen als alles via een app op mijn telefoon te beluisteren valt.

Toch blijft het aantrekkelijk, zo’n langspeelplaat. Wat kan mij het schelen dat vooral tweedehands exemplaren meestal wat gekraak geven als je ze afspeelt. Dat hoort erbij en ik ben één van de mensen die zweert dat het geluid van vinyl warmer is dan dat van een CD. En wat dacht je van de songteksten? Met mijn bijna 56-jarige ogen lees ik die liever van een vel van 30×30 cm dan van een stuk papier ter grootte van een CD doosje.

In kringloopwinkels liggen enorm veel grammofoonplaten. Heel af en toe koop ik van die leuke singles, maar dan alleen van klassieke muziek en opera. Bakken met langspeelplaten probeer ik voorbij te lopen, want ze zitten propvol met jeugdsentiment en zooi die te erg is, maar die ik soms wel zou willen kopen. Het is toch geweldig als je op een feestje de grootste hits van Henk Wijngaard kan laten horen? Maar dan wel op een vroeg tijdstip zodat iedereen er lekker van kan schrikken.

Laatst kon ik me niet inhouden en kocht ik een LP van Nik Kershaw.  Wat een aandoenlijk gezicht had ‘ie eigenlijk. Op de plaat staan een paar erg goede nummers en ik heb het album al een paar keer gedraaid tijdens het strijken. Mijn mannen vinden het maar niks, die muziek van dik dertig jaar geleden. Ronald hield in zijn jeugd van gabber en hardrock, Mika heeft ook zijn eigen smaak. Voor mensen die niet weten hoe Nik Kershaw klonk: ik heb hieronder een YouTube filmpje gezet.

2017-09-08 14.05.13 2017-09-08 14.05.24

 

3 gedachten over “Dag 2864: Grammofoonplaten

  1. Linda

    Idd jeugdsentiment…hoort er gewoon bij. Oei dan zal je moeder niet weten wat ze ziet, als ze je collectie nu een keer ziet 😉 doet ze graag breien en borduren?

    Reageren
    1. Pippi Bericht auteur

      Gelukkig heb ik geen moeder die nieuwsgierig in de kastjes kijkt 🙂 Ze houdt van breien en ik ga dus maar op zoek naar een leuke breitas.

      Reageren

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *