In mijn werkkamer heb ik tegenwoordig een televisie staan en ik heb ook een DVD-speler en een videorecorder. Maar soms vind ik het fijn om in bed naar een film te kijken. Geen spannende of enge film, want dat trek ik niet als ik een beeldscherm vlak voor mijn neus heb. Daarom Netflix ik ook niet op een tablet, want ik wil niet onverwacht geconfronteerd worden met iets bloederigs of griezeligs.

Laatst meende ik me te herinneren dat we nog ergens een oude laptop hadden liggen. Daar heb ik heel wat op zitten tikken voordat we een iMac aanschaften. Of de laptop het nog deed, wist ik niet eens meer. Maar tot mijn grote verbazing lag het ding gewoon op Mika’s oude slaapkamer. Er stond wel een wachtwoord op, maar ik had onthouden dat het de naam van een voetbalvereniging was. Eentje die niemand zal raden, mam, zei Mika ooit tegen me. Nou, zijn moeder wel.

Het is een bakbeest van een laptop, een hele zware. Maar hij doet het gewoon en het beeldscherm is groot genoeg om lekker te genieten van Buurman&Buurman, Het Molletje, Astrid Lindgren films en series en romantische films. Iedere keer dat Ronald nachtdienst heeft, neem ik me voor eens een film te gaan zien op de laptop. Maar uiteindelijk ga ik toch weer een boek lezen.