Al weken kijk ik de lucht in zodra ik in de achtertuin stap. Eerst waren er groengrijze knoppen die fluweelzacht aanvoelden. Dan weet je dat het voorjaar eraan komt. Maar wanneer gaan de magnolia’s bloemen? Ieder jaar weer op een andere dag. Soms hebben we een roze bloemenpracht rond de sterfdag van papa en nu lijkt het eeuwen te duren. Alles gaat wat langzamer, want de forsythia, altijd haantje de voorste, staat nu pas in bloei.
Hoogstwaarschijnlijk is het morgen zover, want er wordt een warme dag voorspeld. Nou ja, warm…. Een echte lentedag noemen ze het. Dat ik opeens met zonder jas naar buiten kan, zal wel niet het geval zijn. Maar die dikke winterlaarzen die mijn voeten bij temperaturen van ver onder het nulpunt heerlijk warm hielden, ben ik inmiddels hartstikke zat. Net als die jas die me het uiterlijk van een groen uitgeslagen Michelinmensje geeft.
Mijn mooiste jassen zijn geschikt voor fijne temperaturen en ik wil ook weer met een jurk en een vestje naar buiten. Stiekem kijk ik online naar hondenuitlaatschoeisel dat iets minder warm is dan het gemiddelde paar Doc Martens. Die voorpret is trouwens het leukst- we hebben net koude en regen achter de rug en opeens doe ik alsof ik gek ben op warmte. En dat is helemaal niet zo, want als iedereen blij is dat er weer in de zee gezwommen kan worden, zit ik met BAM binnen op de bank.
Maar in de lente weet je nog helemaal niet wat je te wachten staat. Dan maak ik mezelf wijs dat het misschien maandenlang twintig graden zal zijn, met een licht briesje. Dat vind ik nou fijn. Maar zo gaat het nooit. Voor je het weet laat ik BAM uit terwijl het zweet van mijn rug gutst. Of ik hou de hele lente en zomer die zuidwester op mijn hoofd. Maar ik kan nog even doordromen. Binnenkort bloeien de magnolia’s en dan heb ik een fijn voorjaarsgevoel. Tot ik uitglijd over de bloesems die na een week of wat op het tuinpad liggen te vergaan.
Mooi hè, als het allemaal uitloopt..met de zon erop gaat het ineens snel..vind het zonnetje heerlijk, ik kan alleen niet tegen die uitschieters..vanmorgen nog met handschoenen op de fiets en ’s middags in sportbroek..daar raak ik lichtelijk uit m’n doen van..
Ik vind dit nog temperaturen die ik aankan, veel warmer hoeft het van mij niet te worden. Vanochtend had ik ook even spijt dat ik geen handschoenen aangetrokken had, ’s middags fietste ik met een vestje aan naar de supermarkt 🙂
Heerlijk vooruitzicht, voorjaar en zomer. Heb zelf nog liever de heel warme temperaturen. Maar van de eerste 20 graden kan ik ook genieten. Had van het weekend magnoliatakken in huis, van genoten. Was snoeiafval van 1 van de buren 😉
Morgen in het westen schijnt het tegen te gaan vallen, helaas… maar ga evengoed morgenochtend een lang stuk over strand lopen, van Egmond naar Bergen, en weer terug. 10 km totaal. Heerlijk,even de kop leeg maken.
’s Middags een crematie van mijn jongste oom 🙁 Dus morgenochtend maar even lekker ontspannen.
Hopelijk viel het toch mee. Want tien kilometer lopen is het leukst als het lekker weer is. Ja, jij kan echt tegen hoge temperaturen- ik zit dan het liefst binnen.
Gecondoleerd met het overlijden van je oom. Ik hoop dat het een mooi afscheid was.
Ja, was zalig, gelukkig toch een zonnetje. Vanmorgen nog koud op de fiets, maar tijdens wandelen alleen dik vest aan, dikke jas uit.
Geen 10 km geworden, maar 8, met een heerlijke lunch er achteraan op een terras.
Afscheid was “mooi” maar je snapt me wel denk ik. En bijna gezellig erna… en positieve ontwikkelingen in de verknipte familie die ik heb. Waar een crematie niet goed voor kan zijn…
Heb mijn broer weer gezien en gesproken, 10 jaar geen contact mee gehad. Fijn, maar nog fijner dat hij mijn vader, maar ook mijn moeder in het verpleeghuis, weer gaat bezoeken. Mezelf kan me niet schelen, maar voor hun ben ik blij. Echter eerst nog even zien, dan geloven 😉
Dat is een heerlijk uitje geweest. En acht kilometer is echt niet niks. Jij maakt er met die lunch gewoon een feestje van.
Tja, na de begrafenis…. Soms wordt het gewoon schokkend gezellig. Dat hoeft niet altijd. Ben erg blij dat je broer van plan is zijn ouders te gaan bezoeken. Inderdaad, zien is geloven, maar toch.