Dag 3212: Avontuurlijk

2018-09-17 09.13.28

Bijzonder avontuurlijk ben ik niet. Voor mij geen wereldreis voordat ik aan een baan of kind begon. Dat is niet erg, maar ik snap best dat het heel leuk kan zijn. Maar ook dit rotdorp ken ik niet van haver tot gort. En dat terwijl je met een hond uren zou kunnen wandelen. Toch wil ik niet per se ieder plekje hebben verkend. Er zijn hier ook stukken waar ik niet wil lopen omdat ik weet dat daar nare dingen zijn gebeurd. Daar ga ik overdag niet eens heen.

Bang ben ik nooit geweest. Liep vroeger bij nacht en ontij door grote steden en bedacht nooit dat het weleens gevaarlijk zou kunnen zijn.  Misschien komt die angst met de jaren. Laatst ging ik in de bibliotheek met de lift naar boven. Bij het instappen zag ik wel iemand met een wat smoezelige uitstraling, maar ik liep toch door. Toen drukte hij op BG voordat ik kon aangeven naar de tweede verdieping te willen. Maar we stonden toch al op de begane grond?

Het zweet brak me uit- stel je nou voor dat het een gevaarlijke gek was? Want ik was in de bibliotheek al eens met een vreemde snuiter geconfronteerd toen ik daar met een taalstudente zat. Toevallig kwam er een meneer van de beveiliging langs en die heb ik er op af gestuurd. Echt- ik zag me al vechten voor mijn leven. Als ik al niet volkomen verstijfd zou blijven staan. Onzinnig? Nou, je moest eens weten hoeveel idioten er rondlopen.

Je zou zeggen dat ik een bangelijk oud vrouwtje aan het worden ben. Buiten ben ik zelden te vinden zonder hond en ik geloof dat het wellicht gekken afschrikt. Ooit vertelde ik Ronald dat ik tijdens de wandeling met pupje BAM een groep mannen was tegengekomen die me vreemd aankeken. Kijk maar uit, zei manlief, want straks stelen ze onze mooie hond. Toen was ik wel een beetje gepikeerd, want blijkbaar waren zijn prioriteiten niet zoals ik het me had voorgesteld.

Hele grote en gespierde mannen gaan op het fietspad lopen als ze mij met welke hond dan ook tegenkomen. Stiekem moet ik daar om lachen, want ik weet hoe onnodig dat is. Maar aan de andere kant: de mensen die ik zou moeten vrezen, zien er niet uit als Rico Verhoeven. Als ik die vreselijke Daily Mail lees, kan ik het niet laten om goed naar de foto’s van de gruwelijkste misdadigers te kijken. Zou ik angst hebben als ik hem of haar tegen was gekomen? Kan je aan iemand zien of het foute boel is? Nee dus.

Omdat ik nu dus een bangerik ben, durfde ik eergisteren dan ook niet te kijken of er iets zat in de kartonnen doos die ik op een bruggetje zag liggen. Het was toch zeker een rare plaats voor een doos? Het avontuurlijke kind in mij, gek op jeugdboeken waarin mysteries worden opgelost, bedacht gelijk een spannend verhaal. Die Enid Blyton heeft wat op haar geweten hoor. Mijn fantasie gaat door haar boeken soms behoorlijk met me op de loop. Misschien maar eens aan een kinderboek beginnen? In ieder geval zijn Dotje en ik snel doorgelopen. We zijn veilig thuisgekomen, deze held op sokken en haar leuke hond.

4 gedachten over “Dag 3212: Avontuurlijk

  1. Linda

    Hahahaha..nou er lopen er meer buiten, dan dat er binnen zitten, dat kan je van mij aannemen! Reageerde Dotje niet op die doos! Misschien wel een goed idee, kinderboek schrijven 🙂

    Reageren
    1. Pippi Bericht auteur

      Ik ben niet dichtbij genoeg gekomen hoor. Nou, in ieder geval heb ik weinig te vrezen als ik met een hond loop. 🙂

      Reageren

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *