Dag 3322: Traplopen

dav

Lichaamsbeweging is goed voor je, heb ik begrepen. Maar ik heb er een hekel aan. Nog steeds is hardlopen een geliefde bezigheid, want ze vliegen me om de oren, die in felgekleurd lycra gestoken sportievelingen. De een snelt me wat rapper voorbij dan de ander, maar er wordt wat afgerend in dit dorp. Natuurlijk wandel ik aardig wat met Dotje- die tienduizend stappen zijn gauw gezet. Net zoals sommige mensen kilometers kunnen afleggen als ze lekker aan het shoppen zijn, kan ik alleen met een hond wandelen zonder dat ik moe word.

In huis leg ik ook behoorlijke afstanden af, want ik kan erg moeilijk stilzitten. Na iedere aflevering van een serie mag de boel stilgezet worden opdat ik even kan plassen en iets lekkers kan pakken. Of om een wasje op te hangen.Daarvoor moet ik een traplopen en daar heb ik helemaal een hekel aan. Want ik heb altijd een beetje haast en dan moet ik uitkijken, vooral als het om die wenteltrap gaat. Die telt precies dertien treden en tegenwoordig tel ik mee, want ik kan me geen heftige blessures veroorloven.

Dat betekent ook dat ik Dotje in de gaten moet houden, want ik geloof dat traplopen niet zo goed is voor honden. Maar we hebben helaas geen lift en ook geen luie trap. Als we in het dorp zijn, loop ik altijd om teneinde de trappen te mijden. Wat mij betreft maak ik liever extra meters dan dat ik haar een trap op of af laat lopen. Roltrappen laat ik ook links liggen. Ze bevinden zich toch meestal in een gebouw waar honden niet welkom zijn.

We hebben hele wilde plannen voor het moment dat we de loterij winnen. Ronald wil ergens wonen waar zo weinig mogelijk mensen zijn, ik besef dat we dit klotedorp niet uitkomen. We willen best een kast van een huis met een fijne personenlift erin en anders laat ik wel zo’n traplift installeren. Want zelf word ik er natuurlijk ook niet jonger op. Overigens zal ik die lift alleen gebruiken als ik met een hond van de ene naar de andere verdieping wil.

Ronald is negen jaar jonger dan ik en hij is dus nog lang geen vijftig. Maar door al dat gevoetbal heeft hij de knieën van een tachtigjarige. Hij is al meerdere keren aan die lichaamsdelen geopereerd, maar echt veel nut heeft dat niet gehad. Het is maar goed ook dat hij laatst niet voor een kniekwetsuur bij de Arbo arts was. Je zal maar tijdelijk arbeidsongeschikt zijn omdat er iets mis is met je benen. Dan kom je toch mooi dat gebouw niet in.

4 gedachten over “Dag 3322: Traplopen

  1. Linda

    Nou dar is ook toevallig, ik dacht vandaag nog na het sporten, dat jij ook aardig sportief bent met elke ochtend met een lange wandeling..

    Reageren
    1. Pippi Bericht auteur

      Tja, zo zie ik dat niet echt. Wandelen met de honden is fijn om te doen en ik heb niet eens door dat ik kilometers afleg 🙂

      Reageren
  2. Cindy

    Je krijgt genoeg beweging lijkt mij, met al die wandelingen.
    En hou ook niet zo van traplopen. Maar loop er niet voor om. Sterker nog, op werk pak ik soms expres de trap om naar toilet te gaan op andere afdeling. Want het is denk ik wel goed voor me.
    Wandel zelf nog veel, maar sportschool helaas op moeten zeggen (moest kiezen tussen wandelen en sportschool, beiden kan helaas niet als je bijna fulltime werk, legde mezelf daardoor teveel op)
    En zo’n huisje op de hei komt er hier ook als ik de staats win. Zou fijn zeg, nooit meer geluidsoverlast van bepaalde buren hier.

    Reageren
    1. Pippi Bericht auteur

      Daarom ga ik niet naar de sportschool. Dotje heeft aardig wat beweging nodig en dan slenter ik wel mee. Goed van je dat je toch die trap neemt. En je wandelt zo vak dat een sportschool niet nodig is. Je hebt gelijk- je moet jezelf niet gek maken. Wat jij doet, moet zeker genoeg zijn. Wandelen is trouwens leuker dan de sportschool, want je ademt frisse lucht in en geniet van de natuur.
      Wat zou het fijn zijn als we ergens zouden kunne wonen waar we geen last meer hebben van buren 🙂

      Reageren

Laat een reactie achter op Cindy Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *