Dag 3330: Gudang

mde

Wie straks mijn ouderlijk huis bezoekt om het misschien uiteindelijk te kopen, zal zich rot schrikken als de door Ton keurig witgeschilderde deur van de voorraadkast opengaat. Overigens is dit niet zomaar een kast onder de trap, maar een gudang. Wij hebben van onze ouders geen andere taal dan Nederlands geleerd. Nou ja, ze spraken de eerste tien jaar wel Engels als we niet mochten weten waar ze het over hadden. Maar als we in Indonesië terechtkomen, weten we ons daar mooi niet te redden.

De woorden die we kennen, kunnen we waarschijnlijk niet gebruiken, want dat zijn niet zulke nette woorden. Maar gudang is zo ingeburgerd dat de schoonkinderen van mijn moeder het zelfs gebruiken. Even een zak chips uit de gudang halen? Dat kon iedereen heel snel zonder zich af te vragen wat mama daarmee bedoelde. Overigens was het wel een hele klus om die chips te vinden, want die gudang zat stampvol. Met lekkers, tassen en anderhalve stofzuiger.

Hoogstwaarschijnlijk is mama het geweest die de gudang in de jaren zeventig van een kek behangetje heeft voorzien. Ze zal wel een paar rollen in de uitverkoop gescoord hebben en gebruik hebben gemaakt van het middagslaapje van Charles om de boel tegen de muren te plakken. Er was een tijd dat we het spuuglelijk vonden, maar nu kijken we ernaar met heimwee naar een mooie tijd.

Bruin en goudkleurig- het lijkt wel een hoekje van een boudoir. Of een fotostudio waarin Boney M. zal gaan poseren. Als ik ooit in een kringloopwinkel tegen dit behangetjes aanloop, neem ik het gelijk mee. Een gudang heb ik niet, want wij hebben een vrijstaande wenteltrap in de woonkamer. Muren waar ik het tegenaan kan plakken heb ik ook niet, want overal in huis staan boekenkasten.

Bovenstaande foto maakte ik afgelopen zaterdag. Gewoon tijdens een rondje dat ik met Saskia maakte. Het licht was slecht, want het was al bijna donker. Maar toen de deur van de gudang openzwaaide, knalde het behang ons tegemoet. Dat moest ik toch vastleggen. Net als zoveel andere plekken in huis waar ik zulke mooie herinneringen aan heb. Die foto’s zal ik de rest van mijn leven bewaren.

6 gedachten over “Dag 3330: Gudang

  1. Linda

    Zoooo dat is een heftig behangetje..maar heel herkenbaar voor die tijd…m’n moeder heeft zelfs nog een stuk oranje zeil op zolder liggen. 🙂

    Reageren
    1. Pippi Bericht auteur

      Er zijn zoveel mooie herinneringen. Ik wil graag alles onthouden, want het is zo fijn om er aan terug te denken en de verhalen te delen. Die dia avond moet gauw gepland worden!

      Reageren
    1. Pippi Bericht auteur

      Het opschrijven van herinneringen doet me goed. Hierdoor komen zulke fijne verhalen van vroeger naar boven. X

      Reageren

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *