Dag 3331: Longemfyseem

ptr

Zo, nu is het meteen duidelijk wat Ronald mankeert. We gingen gisteren naar het ziekenhuis om te horen wat de uitslag van het onderzoek van dinsdag was. Hij is al een tijdje ziek en mag voorlopig niet werken, maar wat hem precies scheelt- het was nog niet duidelijk. Maar we hadden vorige week wel naar de röntgenfoto mogen kijken en daarop dacht ik dingen te zien die ik liever niet had gezien. Ronald zat ook flink in zijn piepzak, want we moesten natuurlijk meteen aan mama denken.

Mama hoorde op donderdag dat ze niet veel ouder zou worden, maar niemand had verwacht dat ze zelfs de volgende week niet meer mee zou mogen maken. Mijn nestgenoten en ik praten elkaar moed in en zeggen dat het voor mama niet lang had mogen duren. Kunnen we makkelijk zeggen, want ze is er niet meer. Helaas helpt het niet om het vreselijke gemis te verzachten. Ook al is ze vredig weggegleden en heeft ze ons allemaal nog kunnen spreken. Je moeder missen went nooit.

Het idee dat ik mijn man misschien eerder zou moeten missen, zorgde voor een hoop buikpijn. Eerlijk is eerlijk: er zijn momenten dat ik hem net zo makkelijk klaarzet voor de kraakwagen hoor. Net zoals hij me regelmatig zou willen inruilen voor iets dat een stuk minder kattig en betweterig is. We zijn niet voor niets gescheiden, maar hij is wel altijd in de buurt. Zelfs als zou het op een bepaald moment niet meer gaan- ik vind het een prettig idee dat hij er is. Iedere dag tosti’s eten is mogelijk, maar we zijn ook elkaars klankbord.

Stijf van de zenuwen zaten we in de spreekkamer van de longarts. Hij kwam al snel met de diagnose. Longemfyseem. Daar had ik weleens van gehoord. Een leerling had het en tijdens de diploma uitreiking maakte een collega een grapje over het feit dat ze altijd zat te zeuren om rookpauzes. Ai- dat wisten haar ouders dus niet. Dat werd een fikse ruzie op de gang, maar later kwam ik haar tegen terwijl ze zwanger was van kind nummer drie. Ze stond in het winkelcentrum lekker te roken achter de kinderwagen waar nummer twee in lag.

Er werd in het kort uitgelegd wat longemfyseem nou eigenlijk is. Een chronische ziekte, dus je komt er nooit meer van af. Hoe je het oploopt? Tja, in 95% van de gevallen is roken de oorzaak. Het enige dat je kunt doen om ervoor te zorgen dat het je niet rap achteruit gaat, is stoppen met roken. Ronald rookt al zo’n 35 jaar met zoveel toewijding dat ik bijna geloof dat hij denkt dat hij er wel een lintje voor zou mogen krijgen. De stugste roker of zo, want ondanks verkoudheid, griep en hevige hoestpartijen paft hij stevig door.

Het aangebroken pakje heeft hij opgemaakt, de twee die hij in voorraad had, worden weggegeven aan iemand die sigaretten ontleedt om er jointjes mee te bouwen. Fout? Ja, maar je gooit een pakje dat meer dan een tientje heeft gekost niet zomaar weg. Nu gaat manlief cold turkey afkicken van zijn sigarettenverslaving. Je kunt niet eens stellen dat het een nicotineverslaving is, want sigaretten bevatten nog veel meer gif dat niet op het pakje vermeld staat. We gaan een moeilijke tijd tegemoet.

Voor Ronald zal het het ergst zijn. Hij heeft zo lang gerookt dat hij zich opeens gaat realiseren hoeveel rookmomenten hij nam en dat hij nu letterlijk met lege handen staat. Misschien zou hij hulp moeten zoeken, maar daar is hij helaas geen ster in. Dus gaat hij op een dag wellicht nicotinekauwgom kauwen of zijn lichaam volplakken met nicotinepleisters. Maar ja, Harrie Jekkers zei dat dat laatste niet helpt. Tenzij je die pleisters op je bek plakt. Dat zal ik binnenkort wel willen doen, vrees ik.

Volgende week moet hij nog een onderzoek ondergaan. Dan ga ik weer mee. Ook al mag ik de ruimte niet in. Want ik vind dat hij zijn verhaal direct kwijt moet kunnen en dat gaat niet als ik thuis zenuwachtig op de bank zit te wachten. Natuurlijk ga ik hem steunen, maar ik zie er ook wel tegenop. Hij heeft al eerder stoppogingen ondernomen. De eerste duurde acht uur- hij stond nog voor openingstijd bij de benzinepomp op de stoep.  De tweede poging was een halfslachtige: hij zou alleen sigaartjes roken.

Nou, binnen enkele weken vond ik lege Marlboroverpakkingen op het hoogste plankje van een keukenkastje. De meeste mensen gooien ze weg, het liefst in de kliko van de buurman. Hij wilde ergens toch betrapt worden, denk ik. Van een derde poging kwam het net niet. Hij stond er absoluut niet achter en stelde Mika voor de keuze: Wil je dat papa stopt of wil je een gezellige vakantie? Nou, dan weet je wel dat ik een paar kaarsjes ga aansteken. Dat ik misschien zelfs alle gewassen handdoeken en onderbroeken ga strijken in mijn werkkamer en dat ik heel veel boeken ga lezen.

Mijn moeder heeft nooit gerookt. Op een paar trekjes na, want daar was ik bij. Dus ik heb gezien hoe ze binnen enkele seconden ging hoesten en spugen. Daarom zeg ik niet dat longemfyseem de straf is voor enthousiaste rokers. Want die andere 5%….. We wonen in het Rijnmondgebied, hij werkt met gevaarlijke stoffen en het kan ook zomaar een kwestie van stomme pech zijn. Maar het gaat er nu om dat hij stopt met roken om de ellende die hem anders te wachten staat zo goed als het kan te vermijden. Duim je met me mee?

12 gedachten over “Dag 3331: Longemfyseem

  1. Linda

    Wat een nieuws hè, kan me helemaal voorstellen, hoe jullie je gevoeld moeten hebben..dacht ook nog aan de omgeving en z’n werk, helpt ook niet mee aan je gezondheid..ja wat moet je nu met je handen en wat stop je nu in je mond..best kans dat ie meer gaat koken en snoepen..als het daar bij blijft, is dat nog te overzien..wens jullie heel veel sterkte en kracht en liefde! xxx

    Reageren
    1. Pippi Bericht auteur

      Het gaat moeilijk worden, maar het moet lukken. Hij gaat inderdaad vast meer snoepen en ik hoop dat hij daarnaast wat meer gaat doen met Dotje. Wat meer in de buitenlucht komen en bewegen. Maar ja, we wachten nog even af wat het andere onderzoek uitwijst. Wie weet krijgt hij wel goede adviezen. xxx

      Reageren
  2. margriet

    Getsie wat een vervelend nieuws. Kan erger natuurlijk, maar dat cold turkey stoppen zal wel moeten. Het kan wel. Mijn schoonmoeder rookte ook als een ketter tot ze door iets met haar longen accuut opgenomen werd in het ziekenhuis. Inmiddels al minstens een half jaar geen sigaret meer opgestoken en ze mist het ook niet meer. Misschien iets van lolly’s proberen om toch iets in zijn mond en handen te hebben?
    Sterkte samen.

    Reageren
    1. Pippi Bericht auteur

      We waren op het ergst voorbereid, dus het was niet zo erg om te horen. Totdat je leest wat het precies is . Daar word je niet erg blij van. Hij moet alle zeilen bijzetten om eindelijk te stoppen met roken. Wat goed dat het je schoonmoeder is gelukt en ik vind het geweldig dat ze het roken niet eens mist. Ik ga lolly’s halen! Bedankt voor de tip.

      Reageren
  3. Cindy

    Oh balen zeg! Maar ergens ook weer fijn dat het niets ernstiger is….
    En als dit geen goede motivatie is om te stoppen met roken weet ik het ook niet meer.
    Vind het alleen niet zo slim om dit cold turkey te doen. Heb zelf gerookt als een ketter, 33 jaar lang.
    Zonder hulp had het me nooit gelukt. Heb dat via de huisarts gedaan, gaat dan via de praktijkondersteuner.
    Pilletjes, Champix, top.
    Maar de eerste weken waren een hel. Maar zonder die pilletjes had dat nog erger geweest…
    Ik wens Ronald veel succes, en jullie veel sterkte, het zal de komende tijd niet gezellig zijn vrees ik 😉

    Reageren
    1. Pippi Bericht auteur

      Ik zal het doorgeven- ik vind het ook niet zo’n goed idee om het zonder hulp te doen. Beetje ambitieus als je zo lang een pakje per dag hebt weggepaft.Het moet nu lukken hoor. Want als je leest wat je toekomst is als je met longemfyseem stug door blijft roken…

      Reageren
      1. Cindy

        Ja daar word je niet vrolijk van… Zou als ik hem was toch maar even naar de huisarts gaan.
        Zo lang gerookt en dan zonder hulp stoppen. Het lukt mensen wel hoor, maar had het zelf ook
        niet aangedurfd zonder hulp. Het maakt het gewoon net even wat draaglijker allemaal.
        Het is niet niks, van zo’n klote verslaving af komen.

        Reageren
        1. Pippi Bericht auteur

          Hij weigert hulp te zoeken, dus dan mag hij het zelf doen. Ik heb inmiddels al een boek uitgelezen 🙂

          Reageren
  4. Tamara Cramer

    Wat heftig Ellen. Ik hoop dat stoppen lukt. Ik ben paar kaar geleden gestopt met behulp van champix. Dat spul werkte. Te goed want na twee weken wilde ik geen sigaret meer maar het leven zag ik ook niet meer zitten. Werkt dus wel maar gevaarlijk spul als niemand je gedrag in de gaten houdt. Niemand dacht dat ik kon stoppen met roken. En ik rook nog steeds niet. Want de schrik van die champix is me niet in de koude kleren gaan zitten.
    ( ik ben natuurlijk ook niet emotioneel stabiel hahah dus dan werkt t medicijn niet mee)

    Dus misschien kan Ronald op die manier ondersteuning krijgen. Haalt net de rook drang uit je hersenen weg. Ik kon nooit langer dan paar uur stoppen want leken wel springende poppetjes in mijn hoofd wanneer ik voorheen wilde stoppen

    Wens jullie succes en Ronald veel beterschap.
    Lfs tam

    Reageren
    1. Pippi Bericht auteur

      Jouw verhaal is niet minder heftig! Tja, ik mag me niet bemoeien met de manier waarop hij denkt te gaan stoppen met roken. Maar hij zal wel moeten, want anders ziet de toekomst er somber uit 🙁

      Reageren

Laat een reactie achter op Cindy Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *