Zoek de verschillen! De eerste werd bijna 15 jaar geleden gemaakt. Toen waren we bij het Indisch Monument om de as van papa uit te strooien. Ook toen was het niet warm, zie ik aan onze jassen. Het was wel droog en daarom konden we plaatsnemen op het Monument. Dat ging afgelopen zondag niet, want we waren vergeten plastic tasjes mee te nemen waarop we hadden kunnen zitten. Dus gingen me maar staan en zo kan iedereen hoe klein ik ben.

We gingen allemaal op dezelfde plek staan die we al die jaren geleden innamen. Zien we er veel ouder uit? Waarschijnlijk wel, maar we voelen dat zelf niet. Mijn broertje, de man die de zelfontspanner indrukte, is nog even snel terug op zijn plek als vijftien jaar geleden. Mama staat natuurlijk niet meer op de onderste foto. Haar plaats is ingenomen door tante Maud. Naomi past inmiddels niet meer op de schoot van haar oma Emily.

Er staan nog drie “nieuwe” gezichten op de foto. Luuk staat bij zijn vriendin Ike, tante Maud naast Naomi’s moeder Sabrina en haar vriend Fred. Het is erg jammer dat we de eerste foto niet hebben kunnen overdoen met mama erbij. Zij wilde het graag en ze zei Nu kan het- nu we allemaal nog bij elkaar zijn en iedereen nog leeft. We schoven het voor ons uit en dachten allemaal dat we het zouden doen op papa’s vijftiende sterfdag.

Op de linkerfoto staan Robin en Lisa, op de rechterfoto staan ze niet op dezelfde plek. Nou ja, wel in een kunstwerk bij het grasveld voor het Monument. Vijftien jaar zit er tussen deze twee foto’s.

De foto is onscherp, maar ik ben blij dat ik ‘m heb. Van links naar rechts: Emily, Ap, ik, Renée, Mika, Saskia, Luuk, Charles en mama.

De (klein)kinderen steken kaarsjes aan. Naomi was vijftien jaar geleden net een jaar oud en daarom ontbreekt zij op de meeste foto’s die bij het Monument en in het wokrestaurant gemaakt zijn. Overigens hetzelfde restaurant waarin we afgelopen zondag heerlijk hebben gegeten.

Ook toen gebruikten we daar de lunch. Het is er dan stukken minder druk dan ’s avonds. Destijds kwam dat goed uit met die kleine kinderen.

Op de achtergrond zie je Renée zitten. De kindereen vermaakten zich nogal, zie ik.

Allemaal knuffelen met oom Ton. Waarom hebben we deze foto niet opnieuw gemaakt?

Wat zijn al die kinderen toch groot geworden! Naomi zit aan een andere tafel tussen haar tantes- we vonden dat fijn omdat we haar niet vaak genoeg zien.

Ruim dertig jaar getrouwd en meer dan veertig jaar samen. Het kan dus. Bij iedere bijeenkomst willen Saskia en Ton graag samen op de foto.

Nu zijn we dus wezen. Dat klinkt raar, maar gelukkig zijn we oud genoeg om niet in een weeshuis terecht te komen. We zijn nu de oudste generatie en moeten de jonkies het goede voorbeeld geven. Dat gaan we doen. Dat we nog maar veel familiebijeenkomsten mogen hebben!