Dag 3390: Bang

btfmdn

Vorige week was ik bang dat Ronald dood zou gaan. Gistermiddag stootte ik mijn hoofd tegen een plan en dacht ik dat het wel heel vervelend zou zijn als ik een blauw oog opgelopen had. Zo gaat het. De angst is voorlopig weggestopt en dan ga je je druk maken over een kleine blessure. Je ligt gezellig samen op bed omdat om de vier uur wakker worden best een beetje vermoeiend is en daarom overdag je rust pakt. En dan lees je de krant.

Direct was ik bang dat er onder de slachtoffers van die terreurdaad in Utrecht mensen zouden zijn die mij lief zijn. Geen enkel familielid heeft me geappt, dus durf ik te stellen dat ze allemaal veilig thuis zijn. Maar er zijn ook hele lieve meiden die in die stad wonen of er graag komen. Die moeten nu ook allemaal aan de avondmaaltijd zitten, zonder kleerscheuren of vreselijke beelden op hun netvlies.

Wat zullen er veel onschuldige mensen bang zijn geweest. We gaan allemaal weleens met de tram en dat ding is er om van A naar B te geraken. Niet om mensen te vervoeren die gaan fungeren als schietschijf van iemand met haat in het hart. Omdat ik hard werk om haat uit mijn leven te bannen, zal ik niet denken dat er mensen zijn die verdienen op een mooie bijna-lentedag het leven te laten.

Omdat ik zelf niet bang wil zijn, moet ik gewoon doorgaan met leven. Het slachtoffer worden van een terreurdaad is verschrikkelijk, maar de rotonde om de hoek  is ook een plek waar ik mijn laatste adem zou kunnen uitblazen. Dotjes staart zou er afgereden kunnen worden. Mijn man schijnt niet de levensbedreigende versie van een hersenbloeding te hebben gehad en ik prijs me gelukkig. Hopelijk zijn er meer mensen die dat gevoel vandaag zullen hebben.

4 gedachten over “Dag 3390: Bang

  1. chucky1012

    Verschrikkelijk…
    Geen nieuws is goed nieuws….
    Ik bid….
    Gelukkig begint de lente bijna en daar ik graag naar uit….
    Laat mensen leven en blijf van anderen af….
    Doe niets wat niet mag en niet kan…..

    Geniet van het leven…..

    Xoxo

    Reageren
    1. Pippi Bericht auteur

      Wij genieten van het leven en het zou mooi zijn als anderen dat ook mogen doen zonder dat ze gevaar lopen.
      xoxo

      Reageren
  2. Linda

    Jemig, echt een blauw oog, auw! Het is een hele rare wereld, waarin we leven, ongelooflijk dit en aan de andere kant, verbaast het ook niet..triest hè.

    Reageren

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *