We kwamen een buurtgenoot tegen toen we met een plastic regenton aan het sjouwen waren. Zo, ik wist niet dat jullie zo groen waren! merkte hij op. Dat zijn we helemaal niet. Mijn make-up verwijder ik sinds kort met wasbare wattenschijfjes, maar er ligt ook een verpakking zigzag watten in huis. Want die stoffen exemplaren zijn namelijk niet geschikt om er nagellak mee te verwijderen. Het is de bedoeling dat ik binnenkort mijn haren ga wassen met shampoo die ik in blokvorm koop, maar de flessen die ik nog heb staan, worden gewoon opgemaakt.

Voordat we gehoord hadden van de voorgenomen tegelbelasting waren we al van plan twee borders in de tuin te maken. Bij ons hoeft regenwater niet de grond in geleid worden of op de tegels te blijven liggen. We gaan dorstige planten en bomen begieten met regenwater. Zal je zien dat er de komende tijd nauwelijks hemelwater naar beneden komt. Overigens hebben we gewoon een hekel aan volledig betegelde tuinen. Onderhoudsarm, het klinkt leuk. Maar ik vind dat meer voor openbare ruimtes als stadspleinen.

Bij het opruimen van de tuin kwamen we wat dieren tegen: slakken, pissebedden, aardwormen, padden en kikkers. Het is jammer dat slakken graag mooie planten opeten, maar voor ons is het geen reden om ze dood te trappen. Als het aantal straks schrikbarend stijgt, vang ik ze en breng ik ze naar de bosjes bij de sloot. In principe mogen de dieren blijven. Graag zelfs. Het is jammer dat we geen salamanders meer hebben sinds de vijver is dichtgegooid. Gelukkig komen er wel vogels. Soms zie ik ze niet, maar dan hoor ik ze wel fluiten.

Noem ik mezelf groen? Nee, we zijn Shrek en Fiona niet. Ook kopen we nog genoeg dingen die belachelijk dik ingepakt zijn, we hebben een auto en geen zonnepanelen. Maar onze tuin moet wel een soort oase worden tussen de bestrate tuintjes in. Mochten we iets teveel vierkante meters met keramische tegels erop hebben, dan lichten we er een paar om die tegeltax te vermijden. Niet zozeer om geld te besparen, maar omdat we ervan uitgaan dat we dan meewerken aan een plan dat nuttig is.

We zijn dol op kikkers en padden en daarom hebben we de stenen rond de regenton laten liggen. Want daar houden die dieren zich op. Toen de vriendin die zoveel verstand van tuinieren heeft, zag dat we een cementemmer vol rotzooi hadden staan, vroeg ze zich hardop af of we er een vijver van gingen maken. Ronald heeft de emmer de volgende dag uitgebaggerd en de dag daarna reden we naar een tuincentrum voor een drijvend eilandje met moeras- en waterplanten.

De kikker op de foto is niet zelf in de emmer gesprongen. Ronald heeft hem of haar een handje geholpen. Maar het dier is er wel zelf uit gekomen. We gaan wat grote stenen halen zodat ze een soort kikkertrapje tegen de emmer kunnen maken. Dan kunnen ze zelf beslissen of ze de emmer in of uit willen. Een echte vijver is het natuurlijk niet, maar het is wel weer een stukje groen in onze achtertuin. Wat de achtertuin betreft: hoe groener, des te beter.