Dag 3463: BAM

dav

Precies een jaar geleden waren we helemaal kapot van verdriet. We ,moesten volslagen onverwacht afscheid nemen van BAM, ons kleine prinsje. Hij is onvergetelijk, want hij was ons eerste hondenkind. Door hem zijn we echte hondenmensen geworden. De vier katten die eerder in mijn leven waren, zal ik ook niet vergeten. Maar het is toch anders. Die katten trokken zich weinig van ons aan en een hond is een maatje. Voor het leven. Dat soms nog geen zes jaar lang mag duren.

Toen hij negen maanden weg was, nam Blaze de honneurs waar en toen we definitief BAMloos waren, was Dotje daar. Een andere hond in huis halen, betekent absoluut niet dat je de voorganger vergeten bent. Integendeel- soms moet je een pleeghond nemen om de krater die in je hart geslagen is een beetje te dempen. Dat lukt trouwens niet, maar een beetje afleiding is goed. Daarbij kan ik met de hand op mijn hart verklaren dat ik ook veel van Blaze en Dotje hou.

Vanochtend kregen Ronald en ik een heel lief berichtje van Saskia. Zij weet hoe het is om afscheid te nemen van een hond die eigenlijk je kind is. Wij kiezen ervoor om binnen afzienbare tijd weer een hond, waarschijnlijk zelfs twee, in huis te halen. Dat zullen geen dieren zijn die speciaal voor de verkoop op de wereld zijn gezet, wij hopen het spreekwoordelijke gouden mandje te kunnen bieden aan honden die graag een vaste verblijfplaats willen.

Ons kan het niets schelen hoe die honden eruitzien. Waarschijnlijk lopen de nekjes nog steeds met een grote boog om ons heen, zelfs al nemen we snoezige hondjes. Voor die mensen doen we het natuurlijk niet. We zijn wel heel benieuwd of de ellende dan weer gaat beginnen. Het was ons op een gegeven moment namelijk opgevallen dat er wel erg veel blaffende honden langs de carport liepen. Nadat BAM uit uit gehaald was, hebben we geen blafje meer gehoord.

Heel af en toe horen we nog eens wat, want we wonen aan het pad langs de sloot, een plek waar iedereen uit de buurt ed hond uitlaat. Wat we nooit horen, is een correctie. Gisteren zaten we in de tuin en we hoorden twee vrouwen kletsen. Daar was een hond het niet mee eens, want hij of zij ging blaffen. Natuurlijk stonden ze bij de schutting van de tuin waarin een hele leuke mastiff ligt te chillen.

Die hond heeft een hele zware blaf. Slechts eenmaal reageert hij op het hysterische gekef en dan stopt hij. Maar als die blaffer steeds opnieuw begint, komt er een paar maal een antwoord. Dat vind ik zo erg voor die lieve hond. Hij wordt gewoon uitgedaagd. Wij weten allemaal wat dat voor gevolgen kan hebben en wie dan de schuld krijgt. Maar in de nabije toekomst ren ik iedere keer naar buiten als ik iets hoor blaffen en misschien zetten we er wel een camera neer.

BAM heeft veel liefde gebracht en we hebben veel van hem geleerd. Het is vreselijk dat we enkele dagen voor zijn zesde verjaardag afscheid van hem moeten nemen. Af en toe droom ik van hem. Dan rent hij in een bos en dan kijk ik goed uit of het wel veilig is. In mijn dromen is hij dat. Altijd. Voorlopig wil ik zelf nog niet dood, maar als het moment gekomen is, hoop ik dat hij ergens op mij wacht. Zodat we dan weer eens samen iets kunnen ondernemen.

12 gedachten over “Dag 3463: BAM

  1. Linda

    Aaach alweer een jaar geleden, wat een heftig jaar achter de rug…wat een mooie droom, over hem, komt ie even bij je terug…die irritante blaffende keffers, maar ligt allemaal aan de baasjes..eigenlijk zouden ze toch een bewijs moeten halen, net als voor autorijden, denkt dat er dan een hoop ellende voorkomen word. Ik merk dat ik het ook heel erg mis, een therapie hond, m’n kat is zo lief en zou m niet willen missen, maar net wat je zegt, hij bepaald wanneer hij bij je wil komen..

    Reageren
    1. Pippi Bericht auteur

      We hebben twee heftige jaren achter de rug. Veel verloren. Maar we gaan door en ik weet zeker dat we straks wat meer rust hebben.

      Reageren
  2. chucky1012

    Ahhhhh…
    Jeetje toch…..
    Ik hoop van harte dat jullie snel één of twee honden zullen hebben…..
    Jullie zijn zulke lieve mensen waar honden een goed leven krijgen….
    Ben echt zo benieuwd….
    Ook wel spannend hoor….

    Xoxo

    Reageren
    1. Pippi Bericht auteur

      Het komt wel goed. Maar hoeveel honden er ook zullen komen, BAM zit altijd in ons hart.
      xoxo

      Reageren
  3. Cindy

    Jeetje, alweer een jaar… weet het nog als de dag van gisteren.
    En uiteraard wacht BAM ergens op je, ooit!

    Reageren
    1. Pippi Bericht auteur

      De tijd gaat razendsnel. Soms is het alsof het gisteren gebeurd is, dan weer lijkt het al tijden achter me te liggen. Maar het gemis blijft.

      Reageren
  4. Natasja

    Jeetje 1 jaar alweer, wat gaat de tijd toch snel. Jullie hebben het zo zwaar gehad afgelopen jaren. BAM heeft een mooi plekje voor jullie, dat weet ik zeker! Eens zijn jullie weer bij elkaar.

    Reageren
    1. Pippi Bericht auteur

      Het jaar is voorbijgevlogen. En we troosten ons met de gedachte dat BAM nu bij mama is.

      Reageren
  5. Myrna

    Een jaar alweer geleden. Het herbeleven vandaag zal vreselijk veel pijn hebben gedaan. . Het gemis is vreselijk , de liefde te moeten missen doet pijn. Heel veel sterkte vandaag.

    Reageren
    1. Pippi Bericht auteur

      Jij weet hoeveel pijn het doet. Maar het is niet anders. We denken heel veel aan BAM en hopen dat hij ergens veel plezier heeft.

      Reageren

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *