Een jaar geleden zaten we er zo bij. Aan de blije gezichten en het lekkers op tafel zou je bijna denken dat we er alleen zaten om het 30-jarig huwelijksfeest van twee aanwezigen te vieren. Misschien kijken we wel zo opgelucht omdat mama geen pijn meer had. Maar we beseften nog niet goed hoezeer we haar zouden gaan missen.
We hebben natuurlijk wel een paar tranen gelaten, maar we hebben goed naar mama geluisterd. We moesten haar een mooi afscheid geven en we moesten beloven altijd van elkaar te blijven houden. Let op dat “moesten” hè. Het was mama echt heel serieus. En dan kon ze ondanks dat zachte karakter toch best een beetje drammen.
Inmiddels zijn we een jaar verder en we hebben al van alles meegemaakt zonder dat ze erbij was. Verjaardagen en feestdagen bijvoorbeeld. Maar straks gaat er eentje slagen haar eindexamen en ik hoop dat de kleinzoons binnen anderhalf jaar hun rijbewijs halen. Dat zijn weer mijlpalen waarbij we mama gaan missen. Ze was altijd zo trots op de kleinkinderen.
Ronald heeft ter nagedachtenis aan zijn schoonmoeder die hij als moeder beschouwde een tuin gemaakt. Mijn broertje heeft nu ook een prachtige achtertuin. Daar zou ze ook zo blij mee geweest zijn. Dan zou ze gezegd hebben dat we nog een zus of een zo nodig hadden en dan had ze dat cadeau gegeven. Zo was mama. Juist daarom heeft Ronald de laatste weken zo hard gewerkt.
Hij is trots op zijn achtertuin en hij ziet het ls een verlenging van de woonkamer. Met redelijk weer zit hij vaker in de tuin dan binnen op de bank. Want hij kan namelijk ook televisie kijken op zijn telefoon. Hij hoeft geen voetbalwedstrijd te missen. Toen ik vanochtend Mika’s bed stond te verschonen -mijn toekomstige schoondochter gaat mij zo haten omdat haar vent niks kan- keek ik naar beneden, naar de tuin. Want ik hoorde een vreemd geluid.
Daar stond Ronald met zijn geliefde Dyson in de hand. Hij stofzuigde de tegels. Hij is niet goed snik. De enige reden dat ik het niet gefilmd heb om te laten zien wat voor man ik heb, is dat ik vrees dat het filmpje viraal gaat. Net als die idioot die aan de gang was met zijn bladblazer terwijl er een storm woedde. Maar ik vertel het toch even om duidelijk te maken hoe gek hij op de tuin is. Als mama het had gezien, had ze er vast ook hard om gelachen.
Hij is zo zuinig op zijn tuin en verzorgt het goed.
Xoxo
Absoluut!
xoxo
Hahahahahahaha dat meen je niet, ik kom niet meer bij!!!!
En is helemaal niet gek, hoor, als je zoon z’n eigen bed niet verschoont…
Waarschijnlijk heb ik dat ook niet gedaan toen ik nog thuis woonde. Ronald zeker niet. Ik denk dat hij helemaal gek wordt als hij een dekbed in de hoes moet krijgen 🙂
Daarom heb ik maar geen filmpje gemaakt 🙂
Haha geweldig!!! Je moeder heeft zich vast rotgelachen toen ze het zag, weet zeker dat ze ook meegeniet van jullie prachtige tuin!! <3 *
Nou, ik heb heel diep gezucht, met mijn ogen gerold en uiteindelijk vertelde ik hem dat hij niet goed bij zijn hoofd was 🙂
😀 😀 en wat was zn reactie?
Nou, dat het echt wel een goed idee was 🙂
Mooi vaderdagcadeautje: bezem, stoffer en blik 😉
Heeft hij al gekregen, want we hebben zo ongeveer alles gekocht dat hij nodig vod.
Jeetje, ook alweer een jaar geleden! En biecht: ik stofzuig de tegels ook… Dat komt zo: heb een stuk van ongeveer 1.20 beton vanaf de achterdeur tot aan mijn terrasje. Daar ligt kunstgras op, en een buitenkleed. Ook staan daar de kattenbakken. Dus grit all over the place… Dus neem dat altijd mee, en als ik dan toch bezig ben neem ik ook de terrastegels even mee 🙂
Dat jaar is voorbijgevlogen. Oh, jij ook 🙂
Alweer een jaar voorbij…Vier het leven! xxx
Het gaat zo hard. En toch…. het gemis blijft. xxx