Voor iedere hond in mijn leven had ik koosnaampjes. Binnen en buiten noemde ik ze bij die namen en dat zorgde af en toe voor hilariteit. Maar ik ken toevallig wel een meisje uit de straat dat haar hondenknuffel Dotje heeft genoemd. En ik kan die kersenbonbons nog steeds niet kopen omdat ze me doen denken aan een tank van een hond die ik Mon Chéri noemde. Daarom besloot ik de meisjes maar gelijk namen te geven die ik anders als koosnamen zou gebruiken.

Toen ik Mika had verteld dat eentje er heel fluffy uitzag, zei hij meteen dat we haar dan Fluffy konden noemen. Heel toevallig heet zijn helaas zoekgeraakte knuffel ook zo, dus de beslissing was snel genomen. Eerlijk gezegd was Popje een koosnaam voor Dotje en daarom werd de naam hergebruikt. En Popje heeft ergens wel iets van Dotje- die zwarte haren op de rug en de slanke bouw. Ronald vond het verschrikkelijk. Absoluut niet stoer.

Nou ja, Popje. Wat aan de naam Fluffy was hij wel gewend. Alsof dat een normale naam is, zei ik pesterig. Maar hij kan ermee leven. Hij roept ze ook gewoon bij hun namen. Voordat ze arriveerden heeft hij nog een halfslachtige poging gedaan om me op andere gedachten te brengen. Kende ik dan geen godinnennamen? Want Hera, de geboortenaam van Dotje, vond hij wel stoer.

Oh, je bedoelt Athena en Minerva? schudde ik uit mijn mouw. Hij haalde gerustgesteld adem- zulke fancy namen wilde hij wel gebruiken. Jammer, maar de meisjes staan op mijn naam en daarom mocht ik de namen verzinnen. Soms denk ik dat Bep en Toos ook goede namen waren, net zoals Zipje en Zopje. Misschien geef ik de meisjes wel een tweede naam als ik straks hun Nederlandse paspoort ga bestellen. Dat zouden zomaar hele gewone namen kunnen worden.