Ronald heeft telefonisch een rolstoel voor me besteld. Dat gaat niet vanzelf hoor. Want tijdens het luistervinken hoorde ik dat hij de vraag Waarom heeft u een rolstoel nodig? te verstouwen kreeg. Wonder boven wonder reageerde Ronald heel kalm en antwoordde hij dat zijn vrouw haar enkel gebroken had en dus niet mobiel was. Als hij een iets minder goed humeur had gehad, zou hij zomaar Wat denk je? Ter decoratie van mijn woonkamer? gesnauwd. Wat ik echt niet zo vreemd had gevonden.
Goed, hij ging meteen op weg, met mijn verzekeringspas en ID kaart. Hij was gelukkig weer snel terug. Met een spiksplinternieuwe rolstoel waarin ik meteen mocht gaan zitten. Wie mij, rijbewijsloze brekebeen zonder enig ruimtelijk inzicht, een beetje kent, zou verwacht hebben dat ik het ding gelijk als een botsauto zou besturen. In de tuin zijn nogal wat obstakels en zoveel ruimte heb je er niet om met een rolstoel te manoeuvreren.
Tot ieders stomme verbazing draaide ik de rolstoel, reed tot het einde van de tuin en draaide ik daar weer om met een aardig vaartje weer op de plaats van vertrek te arriveren. Echt, ik voelde me net Max Verstappen. Toen gingen we naar binnen. In de woonkamer staat nogal wat, maar ook hier kon ik verbazingwekkend goed uit de voeten. Echt, ik ga er bijna van opscheppen. Het lukte me om een plek naast de bank te bereiken waardoor ik vanavond heerlijk rechtop zittend kan Netflixen.
Maar ik wilde meer en ik reed pardoes tussen bank en eettafel door. Dat had Ronald niet zien aankomen hoor. Hij had echt verwacht dat hij me zou moeten uitleggen hoe dat moet, het besturen van een rolstoel. Als er niet zoveel zooi in de hal had gestaan, had ik zo tot in de toiletruimte kunnen rijden. In ieder geval hoef ik in huis niet meet met die enge krukken te lopen. Of op mijn rechterbeen rond te hopsen.
Eerlijk gezegd kreeg ik er zelf een beetje de giechels van. Want ik ben normaliter zo onhandig dat het in de lijn der verwachting had gelegen dat ik nu al wat meubilair onherstelbaar zou hebben beschadigd. Morgen ga ik lekker mee als Ronald met de meisjes gaat wandelen. Of ik tegen die heuvel op kan komen, weet ik niet. Of Ronald fit genoeg is om me te duwen, durf ik niet te beweren. Nou, dan wacht ik maar halverwege. Als hij maar niet meer alleen op pad hoeft. Morgen gaan we samen naar de supermarkt en als ik hem lief aankijk, misschien wel even naar de kringloopwinkel.
Oh wat fijn dat je nu een beetje mobieler bent he. Ben benieuwd morgen. En hoe reageren de meisjes op je rolstoel ?
Eerst moesten de meisjes wennen aan die krukken en nu is er de rolstoel…. Ze vinden het een raar ding. Morgen ga ik lekker me en dat zullen ze wel begrijpen dat het ongevaarlijk is 🙂
Nou geweldig zeg en je bent gewoon een natuur talent!! Wie had dat gedacht hahahaha en wat is dat nou voor stomme vraag; had leuker geweest als hij dat wel had gezegd, ter decoratie..morgen heerlijk op pad, dat word genieten…alvast veel plezier!
Ik sta echt van mezelf te kijken- ik had nooit gedacht dat ik het zou kunnen. Morgen lekker weg met de meisjes. Heb er zin in.
Wat fijn! Kun je toch even erop uit.
Daar heb ik veel zin in. Ook vind ik het beter dat Ronald er niet in zijn eentje op uit hoeft met de meisjes.
Ohh wat fijn! Ben je een stuk minder afhankelijk en heerlijk wandelen met de meisjes. Veel plezier en niet teveel gas geven hè! 🙂
Nou, het valt nog niet mee hoor, het besturen van een rolstoel. Buiten althans. Als je recht vooruit wil 🙂 Maar het is heerlijk dat ik de deur weer uit kan.
Zo fijn dat nu mobieler bent door de komst van een rolstoel …..
Geniet ze……
Xoxo
Het is een fijn ding. Maar ik durf er nog niet alleen op uit. Het is plezieriger als iemand bij me is.