Alhoewel ik heel voorzichtig ben, blijft de angst dat ik een beweging maak die ervoor zorgt dat mijn linkerkuitbeen weer verschuift. Want ik ben zo bang voor een operatie. Het zou al erg genoeg zijn dat ik in het ziekenhuis moet verblijven, maar als ik denk aan een narcose en het aanleggen van een infuus raak ik in paniek. Dus heb ik enorm opgekeken tegen de afspraak die ik vanmiddag had.
Mika moet de hele dag werken en daarom moesten we de meisjes alleen thuislaten. Dat helpt ook niet als je toch al in de zenuwen zit. Weer ging ik naar het ziekenhuis met een tas vol spullen die ik nodig heb als ik ergens moet overnachten. Alsof ze me ter plekke in een bed hadden gestopt….. Nu ben ik niet altijd een zwartkijker, maar ik zat vreselijk in mijn piepzak.
Eerst mocht ik naar de gipskamer. Daar kreeg ik vers gips aangemeten. Heel even heb ik getwijfeld of ik voor de gein geen knalroze zou kiezen. Dat heb ik toch maar niet gedaan en dat is maar goed ook. Want ik had er dan drie weken mee moeten rondlopen. Na het maken van de foto’s gingen we naar de traumachirurg en hij had gelukkig goed nieuws.
De breuk zag er goed uit. Volgende week mag ik mijn linkervoet gaan belasten en dan kan ik hopelijk langzaam weer netjes leren lopen. Loopgips krijg ik niet, maar ik werd wel huiswaarts gestuurd met het geinige schoeisel op de foto hierboven. Dan mag ik over drie weken terugkomen om het gips te laten verwijderen. Daarna worden er wederom foto’s gemaakt en volgt het hopelijk laatste bezoek aan de arts.
Er moet nog gerevalideerd worden en dat zal een week of zes gaan duren. Maar vanaf volgende week ga ik voorzichtig kleine stukjes lopen. En wennen aan het enge gevoel. Nu mag ik al bepaalde oefeningen doen om de spierkracht in mijn linkerbeen op te bouwen. Die oefeningen zal ik braaf doen, want ik wil zo snel mogelijk weer helemaal mobiel zijn. En dan ga ik voortaan heel goed opletten als ik door het gras loop met de meisjes. Die tijdens onze afwezigheid niets hebben gesloopt.
Wel fijn dat ie schoen in het zwart is…maar heel goed nieuws, hoor..gelukkig dat het zo goed geneest! Wel spannend om er volgende week mee te gaan lopen..en die oefeningen zullen zeker goed zijn voor je
Die zwarte schoen had niet mooi bij roze gips gepast! Ik kijk erg uit naar volgende week, want ik wil zo graag gaan oefenen.
Wat fijn dat je volgende week je enkel iets mag belasten. En super dat je niet geopereerd hoeft te worden, hoewel ik je kan zeggen dat narcose en infuus geen reet voorstelt.
Lekker slapen terwijl ze aan je sleutelen, mooier kan toch niet?
En meteen goede test voor de meisjes. Geslaagd dus, dan weet je dat dat straks ook kan.
Ja, maar een spin is ook niet eng en toch zijn mensen er panisch voor. Zodra er iets via een ader mijn lichaam binnenkomt, raak ik in paniek. Doe mij dan maar een kamer vol spinnen 🙂
het schiet al op, al zal je dat zelf misschien niet vinden. gelukkig gaat t allemaal voorspoedig. Die angst herken ik wel. Ik kijk bijv bijna nooit meer op mn telefoon tijdens t lopen, dat vind ik ineens doodeng. Oefeningen doen is belangrijk idd. succes!!
Wat gips betreft ben ik al over de helft. Maar het zal wel even duren voordat ik weer loop als een kievit. Eh, als een goede hondenmoeder. Ik mis het wandelen heel erg. Lekker samen met de meisjes en tijdens het lopen tegen ze praten.
ja dat snap ik, dat kon ik gewoon nog doen met nova gelukkig. al is lopen met nova met 1 hand toch ook best een dingetje haha. Maar ik kon wel makkelijker de deur uit.
Ik zou bijna willen zeggen dat het uitkomt dat Ronald ook thuis is. Al had ik liever gehad dat die hersenbloeding hem bespaard was gebleven. Nu kunnen de meisjes in ieder geval naar buiten. Volgende week woensdag ga ik beginnen met oefenen- het zal eng zijn om op de linkervoet te staan. Maar ik wil er op uit met de meisjes, ook als Ronald naar het revalidatiecentrum is.
Wat fijn dat je volgende week met deze Valentino slingback mag gaan lopen. Het zal wel spannend zijn. Maar een vooruitgang voor jou. Hoe is het met de meisjes gegaan eigenlijk ? Zijn jullie lang weggeweest ?? Dan hebben ze die vuurdoop ook gehad. Zat je dubbel in de rats he??
Haha, ik had liever een iets eleganter model 🙂 De meisjes hoorden we pas toen we de tuindeur openden.Ze waren enorm enthousiast. Niets gesloopt. Alleen lagen hun kluiven onder de bank.We gaan nog oefenen. We zijn bijna twee uur weggebleven en dat is hartstikke lang.
Wat knap van de meisjes zeg. 2 uur is zeker lang om te beginnen. Maar het begin is wel gemaakt nu he, vanaf dit punt kunnen jullie verder werken. Wat een sprongen maken ze. Nu nog in dorp kunnen uitlaten en dan is er een mijlpaal bereikt.
Ja, dan zijn ze straks perfect 🙂 We gaan netjes oefenen. Eerst samen naar de ondergrondse container, dan naar de supermarkt. Voor je het weet kan ik daarna af en te gaan shoppen.
Wat onwijs fijn voor je meis! Zal wel gek (en spannend én eng) zijn om je eerste stappen te zetten.. De meisjes zijn kanjers!
Dat wordt erg spannend volgende week. Ik moet niet bang zijn voor het ongetwijfeld vreemde gevoel.Nu gaan we de meisjes laten wennen om even alleen te zijn.