Dag 3532: Reporter

dav

Toen ik nog een voetbalmoeder was, blogde ik over wat ik allemaal meemaakte terwijl Mika aan het voetballen was. Zelf had ik alleen maar op paardrijden en ballet gezeten en daar merkte ik niks van enge ouders en vriendjespolitiek. Wat was ik blij dat Mika besloot ermee op te houden. Maar ik heb er wel mijn passie voor bloggen aan overgehouden- want niks geeft zoveel inspiratie als je een buitenbeentje voelen.

Mijn stukjes werden niet door iedereen op prijs gesteld en Ronald is zelfs een keer bedreigd door de hulptrainer van een ander team. Hij zou de motorclub weleens op hem afsturen. Dat was eigenlijk heel grappig, want op dat moment had Ronald contact met een motorclub die inmiddels verboden is. Dat had hij die man die ik in mijn stukjes Piet Snot noemde eigenlijk moeten vertellen.

Terwijl de jongens trainden of een wedstrijd speelden, zat ik aan de kant in mijn notitieboekje te schrijven. Want ik mocht eens rare gesprekken vergeten. Ja, ik heb daar wat zitten luistervinken als ik op de club was. Want ik ging wel altijd mee, voornamelijk omdat ik het gevoel had in een compleet andere wereld verzeild te zijn geraakt. Als je niet uitkijkt, wordt je er wel een misantroop van hoor.

Nou ga ik niet beweren dat de hele wereld gek is en ik de enige normale ben- zo stom ben ik nou ook weer niet. Het is maar goed dat met het overlijden van de oude iMac ook de daarop bewaarde stukjes kwijtgeraakt zijn. Want als ik ze ga herlezen, kom ik waarschijnlijk toch wederom tot de conclusie dat de wereld van het pupillenvoetbal raar in elkaar steekt. Maar nogmaals: juist omdat ik enkele jaren heb rondgelopen bij enkele verenigingen heb ik lol gekregen in het onder woorden brengen van dingen die me verbazen of boos maken.

Hele notitieboekjes heb ik volgeschreven met mijn bevindingen. Speciaal daarvoor kocht ik mooie Moleskines, de zogenaamde reporter notitieboekjes. Altijd nam ik een klein formaat, 9×14 cm. Zo’n boekje past namelijk makkelijk in een damestas waarin toch altijd teveel rotzooi zit. Een BIC Cristal erbij en noteren maar, al die vileine opmerkingen van ouders die zagen dat een teamgenoot getalenteerder was dan het eigen kind. Helemaal jaloers was men op kinderen die het inmiddels wat verder geschopt hebben.

Maar ik heb geen verse Moleskine reporters gekocht omdat Mika weer gaat voetballen. Notabene bij zijn allereerste club. Maar dat wilden zijn teamgenoten graag en hem maakt het eigenlijk niet veel uit. Zoveel heeft hij niet meegekregen van al dat gedoe van enkele jaren geleden. Nu heb ik wel wat beters te doen. Bloggen over nagellak, gebroken enkels en Fluffy en Popje bijvoorbeeld. En ik ga de meisjes toch echt niet iedere keer meeslepen en ik denk niet dat mijn 19-jarige het stoer vindt dat zijn moeder steeds komt kijken.

Over enkele weken hoop ik weer letterlijk en figuurlijk goed uit de voeten te kunnen. Dan wil ik niet alleen weer lekker kringloopwinkelen, maar ook fijne wandelingen maken met mijn meisjes. Het lijkt me heerlijk om weer eens te gaan winkelen. Nu koop ik alles online en dat kan best nu ik toch aan huis gekluisterd ben. Straks wil ik me weer onder de mensen begeven en omdat je hier nogal wat bijzonder volk ziet, kan ik mijn notitieboekje goed gebruiken.

Vroeger kon ik nogal weleens iets onthouden, tegenwoordig  lijkt mijn geheugen wel een zeef. Dus voor de boodschappenlijstjes kan ik de reporter ook  gebruiken. En wat denk je van die ellenlange to do-lijstjes? Bijna dertig jaar geleden hoorde ik een mevrouw in een viswinkel zeggen dat zij Ruud Gullit een eikel vond, maar dat hij qua voetballiteit toch onovertroffen was. Zulke taalmonstruositeiten hoop ik nog vaker op te tekenen. Maar ook mooie en lieve dingen, want ze zijn in dit dorp niet allemaal van lotje getikt.

6 gedachten over “Dag 3532: Reporter

  1. Linda

    Zie je al helemaal zitten, met je notitieblokje op je schoot en oren gespitst hahahahaha zal vast nog genoeg zijn om over te schrijven…kan je ook steno schrijven?

    Reageren
    1. Pippi Bericht auteur

      Nee, steno heb ik nooit geleerd. Maar ik kan wel snel schrijven. Helaas komt dat de leesbaarheid niet ten goede.

      Reageren
        1. Pippi Bericht auteur

          Mika vroeg gisteren of ik naar zijn wedstrijden zou willen komen kijken. Maar ik mag dan zijn koosnaampjes niet roepen. “Want ik ben al 19, mam” 🙂

          Reageren

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *