Dag 3541: Nieuwe strategie

Dit boekwerkje kreeg Mika toen de spreekbeurt afgelopen was.

Dit boekwerkje kreeg Mika toen de spreekbeurt afgelopen was.

De buren op de hoek zijn Jehova’s Getuigen. Dat moeten ze zelf weten. Mijn vader zei altijd Nergens in geloven, dat is pas erg. Hij weigerde zijn kinderen wijs te maken dat er iets mis was met andere geloven en daar ben ik hem nog steeds dankbaar voor. Toen een klasgenote van Mika ooit een spreekbeurt over de Getuigen hield, waren er kinderen die de klas uit liepen. Dat mocht/moest van hun ouders. Alsof dat zachtaardige meisje iedereen zou dwingen lid te worden van de club. Zouden de kattenliefhebbers ook naar de aula zijn gegaan als de spreekbeurt over honden was gegaan?

Er komen nog weleens mensen aan de deur die ons graag willen spreken en op zijn minst een exemplaar van De Wachttoren achter willen laten. Ach, als ze daar blij van worden, neem ik het blaadje wel aan. Maar tegenwoordig doe ik de deur niet eens meer open, ook niet nu het sinds een paar dagen wel zou kunnen. Want je ziet al gelijk dat ze aan de deur komen om hun geloof door te geven. Vroeger zou ik die mensen te woord hebben gestaan om ze uiteindelijk af te poeieren. Maar ik heb wel wat beters te doen. Dus schud ik mijn hoofd en loop ik gelijk terug naar de woonkamer.

We zien de Jehova’s Getuigen regelmatig over straat lopen. Altijd in groepjes van minstens zes terwijl ze met z’n tweetjes aanbellen. Soms zijn er zelfs kinderen bij. Ronald en ik vragen ons altijd af hoe vaak iedere bewoner van dit dorp wordt lastig gevallen. Twee of drie keer per jaar? Je zou denken dat de lol er snel van af is. Als ik zo vaak weggestuurd werd, zou ik me toch afvragen of het wel nut heeft, dat leuren met je geloof. Maar ja, niets maakt religieuze colporteurs zo doortastend als de wetenschap dat je in het paradijs komt als je maar genoeg zieltjes wint.

Het feit dat we vooral in de zomer last hebben van de buren komt niet omdat ze bij die club horen. Het stikt in de wereld van ouders die nooit nee tegen hun kroost zeggen. Die het prima vinden als hun nakomelingen krijsen en gillen zodra ze in de tuin staan. Maar wij hebben wel het idee dat die kinderen gewoon het voorbeeld van hun ouders volgen. Eens in de zoveel tijd is het namelijk een kippenhok hiernaast. Horen en zien vergaat je en dat is heel wat, want ik weet wat een lawaai Indische tantes kunnen voortbrengen.

Vanochtend was het weer zover. Hele volksstammen stonden in de woonkamer te kakelen. Totdat de Grote Smurf zijn keel schraapte. Plots werd het doodstil. Die man heeft behoorlijk wat  overwicht, zo bleek. Hij nam het woord en begon over iets dat ons niet verraste. De laatste tijd worden deuren veel te snel dichtgedaan. Daarom hebben we nu een nieuwe strategie. Ronald en ik wilden net death metal opzetten, maar hier wilden we het fijne van weten. We spitsten onze oren, want we waren reuze benieuwd.

Helaas, het is blijkbaar een strategie die voorlopig nog geheim moet blijven. Want als je goddeloze buren er lucht van krijgen, is het bedenken van een nieuwe strategie helemaal voor niets geweest. Het gezelschap was zo stil dat Grote Smurf op fluistertoon kon uitleggen hoe ze ervoor konden zorgen dat de voordeuren van ongelovigen niet zouden worden dichtgesmeten voordat de traktaten waren uitgedeeld. Zou hij soms werkschoenen met stalen neuzen hebben uitgedeeld?

Ronald vroeg zich af of er wellicht bij ons zou worden aangeklopt, want de laatste keer was alweer een tijdje geleden. Reken er maar op, El. Ze hebben vast al gehoord dat je een gipspoot hebt. Dan duurt het even voor je bij de deur bent, maar je bent natuurlijk niet snel genoeg om de deur rap te deblokkeren. Wat een grapjas. Maar het werd weldadig stil naast ons. Fijn, alle aanwezigen zouden onze dorpsgenoten lastig gaan vallen. Dan konden wij van de stilte genieten en misschien even een dutje doen, want het was lekker weer.

Misschien was Grote Smurf na het de straat opjagen van zijn schapen gelijk naar huis gegaan om daar lekker te dromen van het grote succes van zijn nieuwe strategie. Want binnen een uur waren de mensen weer terug. Opvallend monter terwijl ik me niet kan voorstellen dat de hele groep voordeuren net zo lang open had weten te houden om het woord van God te verkondigen. Omdat ik hun geblaat echt niet kon verdragen, heb ik de grootste hits van Maria Callas maar via de Flip de wereld in gestuurd.

We kunnen best ergens tegen hoor. Maar we hebben een zalvende mannenstem veel te vaak dingen horen beweren waar broeken van afzakken. Dat papa de baas is in huis bijvoorbeeld. Aan de van een ander continent afkomstige buurvrouw wordt gevraagd of ze wel weet hoe een strijkijzer werkt. Toen men in de tuin begon over huwelijksproblemen zijn wij naar binnen gevlucht. Al die rare praat is vast niet voorbehouden aan aanhangers van een bepaalde geloofsovertuiging. Mijn schoonvader is er ook toe in staat. Maar goed: ik ben nog steeds razend benieuwd naar die nieuwe strategie.

8 gedachten over “Dag 3541: Nieuwe strategie

  1. Linda

    Jemig leuke buren hahaha maar nu weet je de strategie nog niet..nou zou lekker een sticker plakken naast de bel, werkt perfect!

    Reageren
    1. Pippi Bericht auteur

      Nou, misschien moeten we de deur een keer opendoen. Komen we er meteen achter wat die nieuwe strategie is. Mijn idee: Ronald te sturen die dan doodleuk gaat beweren dat hij al Zen boeddhist is 🙂

      Reageren
          1. Linda

            Hahahahahaha rennen ze gauw weg of gaan met z’n allen om m heen staan, om hem te “redden” !

  2. chucky1012

    Ik lig zo krom van het giechelen…..
    Verschrikkelijk irritant dat zulke mensen inderdaad nog durven te blijven aanbellen…..
    Zeker nadat ze vaak worden afgewezen.
    Ik zou er dan nooit mee doorgaan.
    Regelmatig zie ik ze ook nog eens huisnummers noteren en dan komen ze terug.
    Zo dat wat dan dus goed te horen….
    Wat een gehorige woningen.
    Nou en al weten ze dat jij gips hebt lekker boeiend….
    Hahahahaha….

    Een fijne avond Xoxo

    Reageren
    1. Pippi Bericht auteur

      Wij proberen er ook maar de lol van in te zien, want wat maken die mensen een herrie. Iedere keer verzamelen ze in hun woning en dat is me dan een kippenhok! Iedereen mag geloven wat ‘ie wil, maar ik weet a; zeker dat ze mij nooit kunnen overhalen erbij te gaan.
      xoxo

      Reageren

Laat een reactie achter op Linda Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *