Dag 3610: #tbt #44

dav

Ronald en ik woonden nog niet eens samen toen we naar een dierenasiel reden om te kijken of ze daar een leuke kat voor ons hadden. We vonden haar al snel. Eigenlijk vond ze ons, want toen we langs haar kooi liepen, sprong ze tegen de tralies aan. Ze mocht meteen mee naar huis.  Ze werd Stanley genoemd, naar die knappe keeper van onder andere het Nederlands Elftal. Maar omdat ze een meisje was, kreeg ze Marie als tweede naam.

De foto die hierboven staat bewaren we al jaren op een boekenplank. Hoe ik aan het kitschy lijstje kom, weet ik niet meer. Toen de foto gemaakt werd, was het heel warm. Ze zat lekker in de gezamenlijke tuin die hoorde bij het appartement waarin we destijds woonden. Haar zwarte vacht glom in de zon. En dat terwijl ze ten tijde van haar adoptie heel veel last had van eczeem waardoor ze er dof uitzag.

Bij het asiel zeiden ze dat ze de rest van haar leven medicatie nodig zou hebben. Dat klopte niet. Het had namelijk met stress te maken. Binnen enkele weken waren de roze pilletjes op en omdat ze er zo goed uitzag, hebben we geen nieuwe gehaald. Heel kortstondig, namelijk toen ze twee broertjes  had gekregen, kreeg ze weer last. Maar ook aan kleine ettertjes van broertjes kon ze wennen en ze heeft nog heel lang geleefd.

Het is een foto van niks, maar het is wel een portret van mijn allereerste prinsesje. We noemden haar het rotprinsesje, want ze was een beetje humeurig. Ze lag graag bij Ronald en heel zelden bij mij. Stanley had een bijzonder karakter. In het begin haatte ze haar broertjes, maar dat nam gelukkig af toen ze wat ouder werden. Zij was degene die de jongens wegwijs maakte in de achtertuin.

Wij houden van dieren, maar een nieuwe kat zal er niet komen. Nee, ook niet als ik morgen een leuke rooie op de stoep vind.  Vier katten heb ik gehad en allemaal waren ze erg speciaal. Maar ik wil geen kattenbak meer schoonhouden en ik wil ook niet dat er in de tuin van een ander gepoept wordt. Toch komen er hele mooie herinneringen naar boven als ik naar het onscherpe kiekje kijk. Want ze was toch ons eerste dierenkind.

12 gedachten over “Dag 3610: #tbt #44

  1. chucky1012

    Zulke fijne herinneringen….
    Zo zielig dat ze last van stress had.
    Ik kn je heel goed begrijpen dat je geen kattenbak meer wilt schoonmaken etc….

    Xoxo

    Reageren
    1. Pippi Bericht auteur

      De eerste keer dat ik een kattenbak schoonmaakte, heb ik erin overgegeven 🙂 Brrr. Honden ruiken ook niet aar toen, maar ik kan er wel beter mee omgaan.
      xoxo

      Reageren
      1. Cindy

        Hahahaha! Oh wat erg, kattenbak doet me helemaal niets. Kattenpoep, kattenkots. Maakt allemaal niet uit. Als Misty misselijk is en moet overgeven (gebeurt laatste tijd vaak door haar slechte gezondheid) hou ik haar vaak vast bij haar zij en sta er met mijn neus bovenop. Alles om mijn meisje te steunen 😉

        Reageren
        1. Pippi Bericht auteur

          En zo hoort het ook. Die eerste schoonmaakbeurt is lang geleden en de kat was een logeetje. Daarna ging het stukken beter. Heb ook heel wat rommel opgeruimd 🙂

          Reageren
  2. Cindy

    Leuk om die foto te zien. Ze zal een mooi leven bij jullie hebben gehad.
    Zou het liefst mijn hele leven katten willen hebben, maar als mijn fluffies er ooit niet meer zijn neem ik geen katten meer.
    Misty heeft al 8 jaar diabetes, en moet dus al 8 jaar elke 12 uur insuline spuiten om 7.30 en 19.30 uur. Dat is best wel een opgave, en altijd opvang moeten regelen als je ’s avonds wat hebt . En dus nooit uit kunnen slapen… Dat is niet eens het ergste hoor. Maar ze is een paar keer erg ziek geweest onlangs, en wil dat gewoon niet meer, die angst, dat verdriet. Vreselijk! Maar daar weet je alles van…
    En dan heb ik het ook nog niet over het kostenplaatje…
    Maar tot die tijd geniet ik nog intens van beide katten (15 en 12 jaar) 🙂

    Reageren
    1. Pippi Bericht auteur

      We hebben goed voor haar en haar broertjes gezorgd. Maar honden passen toch beter bij ons en daarom zal er waarschijnlijk geen kat meer komen.
      Kan me voorstellen dat je hoopt dat jouw katten nog veel ouder zullen worden. Je weet zelfs raad met de diabetes van Misty. Je moest eens weten hoeveel dieren op Verhuisdieren.nl staan omdat men niet zo dol is op dieren die iets mankeert. Jij doet het maar.
      Dat je maar lang mag genieten van je katten!

      Reageren
      1. Cindy

        Thanx, hoop het ook! Maar Misty gaat niet heel oud worden hoor. Heb al 2 keer op het punt gestaan haar in te laten slapen toen ze alvleesklierontsteking had. Als het weer zo erg wordt is het tijd voor haar. Voel me dan schuldig als ik zo denk, maar weet dat dat niet hoeft. Ze heeft het beste mogelijke leven bij mij gehad, met de best mogelijke zorg. Oók als ik op vakantie ben. Dan gaat mijn buuf 6 x per dag heen…
        En ja, helaas weet ik dat, de mensen die een dier weg doen omdat hij/zij iets mankeert 🙁

        Reageren
        1. Pippi Bericht auteur

          Ik weet zeker dat de meeste mensen het niet op kunnen brengen, want het is nogal wat. Zo fijn dat je een hulpvaardige buurvrouw hebt.

          Reageren
  3. Myrna

    Oh wat een leuke herinnering.
    Ik heb nooit een kat gehad , maar ik denk dat ik daar ook veel van kan houden.
    Ik weet helaas niks van katten , ben helemaal blanco wat dat betreft.

    Reageren
    1. Pippi Bericht auteur

      Katten zijn ook leuk hoor. Maar na Frederic, Stanley, Tyson en Franklin was het tijd voor een hond 🙂

      Reageren

Laat een reactie achter op Linda Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *