Dag 3630: Zilverpoets

fullsizeoutput_77

In een ver verleden poetste ik het zilverwerk van mijn moeder. Dat klinkt alsof er veel in huis was, maar het viel mee. Gewoon een paar mooie theelepeltjes en het theezeefje dat ze bijeen had gespaard met Douwe Egberts punten. Het was een flink karwei. De geur van zilverpoets kan ik me nog goed voor de geest halen. En het feit dat het spul dun opgebracht moest worden en als het bijna droog was kon je gaan poetsen. Het doekje -mijn moeder knipte het bovenstuk van kinderhemdjes af en dan had je poetsdoeken- werd dan helemaal vies, maar het zilver flonkerde prachtig.

Het theezeefje heb ik al tientallen jaren in de kast. Af en toe kocht ik losse thee, maar dat doe ik al tijden niet meer. Dus het zeefje werd doffer en doffer. Maar weggooien kon ik het niet, want het was jeugdsentiment. Mama zette thee in een grote pot en schonk het vervolgens door het zilveren zeefje in Duralex glazen met oor. Dan riepen wij, ondankbare rotkinderen, steevast Heb je al geroerd? voordat we onze theebiskwietjes in de loeihete thee doopten. Dat waren mooie tijden.

Een paar maanden geleden vond ik iets dat perfect bij het theezeefje hoort: een roomstelletje. Bestaand uit een klein dienblad, een kannetje voor room en een bakje voor suiker. Nu moet ik nog op zoek naar een suikertang, want wij gebruiken altijd klontjes. Maar eerst moet ik een fles zilverpoets gaan kopen. Dan kon ik helaas niet vinden in de supermarkt om de hoek, maar ik heb eens online gezocht en je kunt het gewoon kopen bij een drogisterij.

Er is een theeschenkerij in het dorp waar ze losse thee verkopen en daar ga ik maar eens langs. Het lijkt me leuk om weer eens gebruik te maken van het theezeefje. Een lepel thee per persoon en eentje voor de pot toch? Jammer dat ik geen thee meer kan drinken met mama. Dan zette ik sterke thee om dat nog lekkerder te maken met een scheut melk en een klontje rietsuiker. En dan ging ik voor haar roeren.

4 gedachten over “Dag 3630: Zilverpoets

  1. Linda

    Ja deden wij ook, kaakje dopen in de thee…en niet te lang, want dan lag de helft in je kopje…was heerlijk, hè…zilverpoets ruikt een beetje naar ammoniak toch?

    Reageren
    1. Pippi Bericht auteur

      Af en toe doe ik het weer. Vooral als de thee te heet is om te drinken. Ik weer niet meer waar het naar ruikt, ik hoop binnenkort een flesje te kunnen kopen.

      Reageren

Laat een reactie achter op Pippi Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *