Dag 3744: #tbt #54

Scanned_1582893633509

Er zijn mensen die na één blik op een kind geworpen te hebben precies weten hoe oud het wurm is. Natuurijk ben ik daartoe niet in staat. Waarom zou ik- je wordt er toch niet wijzer van. Omdat mijn moeder er niet meer is, weet niemand hoe oud ik was op deze foto. In ieder geval oud genoeg om te kunnen steppen. Want ik herken het houten stepje nog wel. De kleding niet, maar ik zie wel dat ik toen al dol was op vestjes.

Vroeger had iedereen een waslijn in de tuin. Wasdrogers bestonden toen nog niet. Mijn moeder moest meer dan eens snel naar buiten gaan om te voorkomen dat de bijna droge was natregende. ’s Winters bevroor onze kleding weleens en er zat altijd wel ergens vogelpoep op. Want destijds zaten in iedere tuin wel musjes. Die vogeltjes zijn een tijdlang weggeweest en pas sinds een paar jaar duiken ze weer op. Waardoor ik ook af en toe vogelpoep op de schone was aantref.

Helaas is de foto erg onscherp, maar ik kan wel zien dat er een paar grote onderbroeken aan de lijn hangen. Vreemd genoeg hangt de witte was tussen gekleurde stukken en zelfs ik weet dat dat geen goed idee is. Toch kan ik niet heugen dat we ooit verkleurde witte kniekousen droegen. Waarschijnlijk besteedde mijn moeder heel veel tijd aan de was. Alsof er  niks anders te doen was. Ze had niet vanaf het begin een wasmachine- alles ging met de hand en later kwam er een klein apparaat dat de was heen en weer draaide. Mama had een wringer om het overtollige water uit de was te drukken en daarna moest het urenlang aan de lijn hangen.

Achter mij zie je de heg die de tuin van die van de buren op de hoek scheidde. In de zestiger jaren had niemand een schutting. Wij hadden fijne buren en mijn moeder stond vaak over de heg met de buurvrouw te praten. Dan was het vast wel onhandig dat die waslijn daar hing. Later kwam de lijn op zolder te hangen. Dan moest ik als ik naar mijn slaapkamer wilde af en toe bukken om geen natte kleding in mijn gezicht te krijgen. Nog steeds heb ik geen wasdroger. De was gaat op rekjes, net zoals mama dat deed toen ze teveel had om aan de lijn te hangen.

 

4 gedachten over “Dag 3744: #tbt #54

  1. Linda

    Wat een schattige foto…zie er iets van Mika in! Leuk hė, al die kleding aan de lijn…de was ruikt zo lekker als het buiten gedroogd is 🙂

    Reageren
    1. Pippi Bericht auteur

      Dat zie ik zelf natuurlijk niet. Maar ja, ik ben wel zijn moeder. Ik vind het zo lekker ouderwets, zo’n waslijn.

      Reageren

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *