Dag 3797: Zwangerschapsverklaring

dav

Gisteren ging Ronald doen wat in veel huishoudens ook populair is: opruimen wat allang op de bodem van de vuilnishoop had moeten liggen. Beter laat dan nooit zullen we maar zeggen. En als je een klus maar lang genoeg laat liggen is de vreugde over het eindresultaat alleen maar heviger. Bijna huppelend bekeek ik de van rommel bevrijde overloop van de tweede verdieping en ik moet zelfs toegeven dat ik al een paar keer ben gaan kijken hoe fris het er nu uitziet.

Er staat nog wel een kast en die zit propvol meuk. Maar ik vond er wel een paar interessante dingen. Zoals een kartonnen doosje met een paar geboortekaartjes van de pufclub. Plus papiertjes met de namen en adressen van leerlingen die destijds aangaven graag een geboortekaartje te willen ontvangen. Plus een erg lange lijst van de andere geadresseerden. Waaronder mensen die ik niet eens kende. Maar het moest van mijn schoonmoeder. Haar buurvrouw kreeg dus een kaartje, maar de ouders van haar toenmalige schoonzoon mocht ik niets sturen. Daar heb ik maar niet te lang over nagedacht.

Want in die tijd stond er nogal wat te gebeuren. Natuurlijk had ik geen flauw benul hoe het zou zijn, moeder worden van een mensenkind. Ja, ik heb het verschrikkelijk onderschat en ik mag mezelf gelukkig prijzen dat ik een vrij makkelijk en vooral heel lief kind heb mogen krijgen. Maar wie weet wat ik gedaan had als ik vooraf geweten had dat ik jarenlang beroerd zou slapen. Het gekke is dat iedere aanstaande moeder hartstikke boos wordt als je zegt dat ze nog maar lekker moeten slapen lang het nog kan. Echt, probeer het eens en men kijkt je aan alsof je met een oneerbaar voorstel op de proppen bent gekomen.

In het doosje met de adressen vond ik nog een envelop. Zwangerschapsverklaring stond erop. Het is een briefje van de verloskundige en ik zal de verklaring nodig gehad hebben om op school mijn verlof te regelen. Althans, voor veel werknemers- ik werd op mijn bruine ogen geloofd hoor. Dat was heel anders toen ik het de schoonfamilie vertelde. Zij wilden me niet feliciteren omdat ik geen bewijs had. Zouden ze gedacht hebben dat ik Ronald tot een huwelijk wilde dwingen?

Het is inmiddels meer dan twintig jaar geleden dat ik mijn enige zwangerschap doormaakte. Het was een mooie tijd. Het was op school nog leuk en ik ging met een dikke buik naar concerten en breidde mijn verzameling boeken en CD’s flink uit om tijdens mijn verlof van te genieten. Mijn leven is nooit meer hetzelfde geworden en ik ben zo blij dat ik destijds besloot dat ik toch wel een kind wilde. Honden zijn absoluut makkelijker, maar als ik de gesprekken tussen Mika en zijn vader hoor besef ik dat het de beste beslissing ooit was.

dav

2 gedachten over “Dag 3797: Zwangerschapsverklaring

  1. Linda

    Nou wat grappig dat je dit gevonden hebt…lekkere schoonfamilie heb jij zeg, kan je toch haast niet voorstellen, dat Ronald daar vandaan komt!

    Reageren
    1. Pippi Bericht auteur

      Stiekem hoop ik dat hij verwisseld is op de kraamafdeling. Hij is zoveel beter dan zijn enge ouders!

      Reageren

Laat een reactie achter op Pippi Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *