Dag 3811: Voetbal!

dav

Wie een leven zonder voetbal niet meer ziet zitten kan twee dingen doen: op YouTube naar oude wedstrijden kijken of de Duitse competitie omarmen. Het fijne van oude wedstrijden is dat je niet trillend van de zenuwen voor de buis hoeft te zitten. De uitslag is allang bekend en je kunt wederom genieten van fraaie doelpunten en onvergetelijke acties. Als de winst leidde tot een mooie prijs kan je misschien nog een beetje juichen ook.

Hier heeft men gekozen voor de Bundesliga. Vlak voordat de eerste wedstrijden gelijktijdig startten kwamen de mannen naar beneden. Ronald nog slaapdronken omdat hij nachtdienst had gehad en Mika met vierkante ogen omdat hij het gamen herontdekt heeft. Ze gingen er goed voor zitten en toen heb ik mijn muziek maar uitgezet. Zat ik lekker naar de inmiddels overleden bluesgigant Rory Gallagher te luisteren- maar ja, na al die voetballoze weken wilde ikย geen spelbreker zijn.

Tijdens de rust gingen ze allebei iets anders doen, want het scheen een zielloze bedoening te zijn. De wedstrijd die doorgaans een kraker van jewelste is was net een saai potje voetbal in een aftandse en vooral lege sporthal. Het schijnt helemaal niet leuk meer te wezen als er geen schreeuwende supporters bij zijn en de beleving was hier op de bank ook ver te zoeken. Er heeft hier ook niemand zitten schreeuwen en dan kan je dus beter gaan gamen of een balletje gooien waar de meisjes achteraan kunnen rennen.

Tijdens het eten hebben we nog gezellig gekeuveld over de manier waarop men de Nederlandse competitie stop heeft gezet en we hopen nu vurig dat er nog schot zit in de wederopstanding van de Premier League omdat we hier allemaal Liverpool fans zijn. Zelfs ik. Maar goed, voorlopig hebben we dus het Duitse voetbal. Ronald en Mika hebben zo hun favoriete clubs, mij zal het allemaal worst zijn. Ronald mag wat mij betreft overal naar kijken want hij heeft het spelletje enorm gemist.

 

6 gedachten over “Dag 3811: Voetbal!

  1. Cindy

    Ik was ook erg blij dat ze in Duitsland weer gingen voetballen. Niet voor mezelf, maar voor mijn vader.
    Sinds de Corona uitbraak moet ik hem regelmatig oppeppen, bel hem dagelijks. Hij heeft Parkinson, en dat versterkt bepaalde karaktertrekken. Bij mijn vader is het glas eerder halfleeg dan halfvol, en sinds Corona ziet hij allerlei doemscenario’s opduiken. Die zie ik ook, dus vind het vrij lastig te handelen.
    Ik was dan ook verheugd toen ik mijn vader voor het eerst weer ergens enthousiast over hoorde, het voetbal. Voetballiefhebber in hart en nieren. Hij kon eindelijk weer even naar zijn geliefde sport kijken.
    Heb hem nog niet gesproken over het feit of het leuk was of niet, aan jouw omschrijving te lezen niet haha.
    Sfeerloos, zo’n leeg stadion… Hopelijk kan ook dit snel weer terug naar “normaal” want het nieuwe normaal vind ik niet normaal.
    Fijn voor Ronald ook dat hij weer kan kijken op deze manier.

    Reageren
    1. Pippi Bericht auteur

      Hopelijk heeft jouw vader er wel van genoten. Want niet voor iedereen is het beter als er gekken op de tribunes staan te schreeuwen. Het juichen na een doelpunt was wel erg vreemd.
      Wat naar dat je vader het zo zwaar heeft. En hoe erg moet het dan niet voor jou zijn, want jij hebt twee ouders om je zorgen over te maken.
      Hopelijk kan er straks weer redelijk normaal gespeeld worden, want er zijn zoveel mensen die van de sport genieten. Ik ga dan wel een boek lezen ๐Ÿ™‚

      Reageren
      1. Cindy

        Ik ook hoor, lees liever, of kijk Netflix. Keek voorheen vaak naar voetbal. Maar nu niet meer eigenlijk, heb ook geen Eredivisie Live meer, vind het te duur. Volg AZ wedstrijden wel via Twitter ๐Ÿ™‚
        En ja, je wil niet weten hoe zwaar ik deze Corona periode af en toe vind…

        Reageren
        1. Pippi Bericht auteur

          Het kost ook zoveel tijd, zo’n voetbalwedstrijd. Ik ben het na een paar minuten al zat. En ik word toch wel geroepen als er iets interessants is gebeurd. Al dat abonnementsgeld kan beter in een Florida-potje gestopt worden!
          Als mijn ouders nog geleefd hadden was deze tijd een stuk moeilijker voor mij geweest. Dus ik kan me niet eens voorstellen hoe zwaar het voor jou is.Hopelijk zit er binnenkort weer een bezoekje in.

          Reageren

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *