Dag 3829: Twee jaar later

IMG_20200603_165219

Vandaag is het twee jaar geleden dat mama overleed. Ze heeft dat vandaag laten merken door een mooie veer voor de voeten van Ton te laten neerdalen toen hij op zijn 32e huwelijksdag naar de bakker liep. Vaak gaan vreugde en verdriet hand in hand. Nadat we voorlopig afscheid hadden genomen van onze moeder gingen we brunchen in ons ouderlijk huis. Charles en Ton gingen inkopen doen en haalden een paar flessen wijn op die het bruidspaar gekocht had om te vieren dat ze 30 jaar getrouwd waren.

Het gemis went nooit. Het huis moest leeggehaald en in de verkoop gezet worden, er moest veel geregeld worden op financieel en administratief gebied. En ondertussen misten we mama verschrikkelijk. Daarom zou ik iedereen die nog een moeder heeft op het hart willen drukken te genieten van de tijd die jullie nog hebben. Als ik geweten had dat mama niet zo oud zou worden als haar moeder was ik iedere zondag komen eten. Waarschijnlijk had ze me dan gezegd dat het overdreven was en dat ik maar lekker thuis moest blijven.

De afgelopen twee jaren zijn voorbijgevlogen. Er is zoveel gebeurd- al haar kinderen hebben wel wat voor de kiezen gekregen. Enerzijds ben ik blij dat ze die dingen niet meegemaakt heeft, maar we hadden er allemaal heel veel voor over gehad om haar nog om ons heen te mogen hebben. Want ze ws de beste moeder van de hele wereld. Ze vond zichzelf heel gewoon, maar dat hebben we haar uit het hoofd kunnen praten.

Ze is er niet meer, die vrouw die nog nooit rottigheid heeft uitgehaald. De enige die onvoorwaardelijk van me hield. Graag zou ik willen zeggen dat we elkaar weer zullen tegenkomen, maar als ik bedenk hoeveel ik heb uitgehaald, zou de kans op een hernieuwde ontmoeting wel heel klein zijn. Het wordt tijd voor een gezellig samenzijn met mijn broers en zusters. Want ik weet zeker dat mama het voelt als we bijeen zijn. Dan kan ze rustig komen kijken en dan weet ze gelijk dat we elkaar nooit los zullen laten.

Screenshot_20200603_165359

10 gedachten over “Dag 3829: Twee jaar later

  1. Cindy

    2 jaar alweer… Lijkt gisteren. Helemaal voor jullie. Blijft moeilijk he, deze dagen.
    En wat bijzonder, die veer.
    Ben toevallig vandaag voor het eerst weer “echt” bij mijn moeder op bezoek geweest, op haar kamer.
    Strenge regels, mondkapje, onder begeleiding naar haar kamer, etc.
    Maar werd gisteravond gebeld, of ik krulspelden wilde kopen, want die ze heeft zijn ruk, en of ik ze dan wil zetten. Huh?? Nou prima, ik wil dat wel. Zo gezegd zo gedaan, kreeg mondkapje voor de vorm, maar hoefde hem niet op. Krulspelden gezet, mijn moeder een dikke knuffel gegeven. En afgesproken dat ik nu ook haar nagels wel weer kan doen dan…. Dus zaterdag ga ik weer.
    Dus ik geniet zeker van haar zolang dat nog kan!

    Reageren
    1. Pippi Bericht auteur

      Wat ben ik blij met dit nieuws! Hoe reageerde je moeder? Zo fijn dat je weer wat met en voor je moeder kunt doen. Ze boft maar met jou. Dat jullie nog heel lang van elkaar mogen genieten!

      Reageren
      1. Cindy

        Ik zei dat ik al heel lang niet was geweest, want ze reageerde eigenlijk gewoontjes. Had dat ook wel verwacht haha. Haar geheugen werkt niet goed, gelukje bij ongelukje 😉 Ze had het idee dat ik 3 weken niet op haar kamer ben geweest ipv ruim 3 maanden. Al die tijd ging het ook redelijk goed met haar. Had er zelf meer last van…

        Reageren
        1. Pippi Bericht auteur

          Goed om te horen dat je moeder het eigenlijk best goed verwerkt heeft. Nu kan je eindelijk op bezoek komen.

          Reageren
  2. Linda

    Aaach zo snel gaat dat, zeg…en die veer, is toch zo mooi, wat zal ie blij geweest zijn…en geloof zeker wel dat je haar weer zal zien, want ook heb je dingen uitgehaald, gaat om wie je echt bent en je bent een goed mens 🙂

    Reageren
    1. Pippi Bericht auteur

      De tijd vliegt voorbij! En toch voelt het alsof het vorige week gebeurd is. Nou, dat hoop i maar. Want ik zie mijn moeder graag terug.

      Reageren
    1. Pippi Bericht auteur

      Dank je. Mijn moeder was trots op alle kinderen en ze trok niemand voor. Dat heb ik altijd geweldig gevonden.

      Reageren

Laat een reactie achter op Pippi Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *