Dit is een keer geen stokoude foto waarop je mij niet herkent in dat jonge gezichtje. Niet dat aan deze röntgenfoto goed te zien is naar wiens kwetsuur je zit te kijken. Het is natuurlijk mijn gebroken enkel van dik een jaar geleden. Helaas kan ik me nog alles van die tijd vol ongemak herinneren.
Maandenlang op de bank slapen en twee keer per nacht op krukken naar het toilet strompelen om te plassen en rond zessen gewekt te worden door twee enthousiaste meisjes vond ik niet zo fijn. Des te leuker was het dat ik daarna in mijn eigen bed kon slapen en dat de meisjes snel bij ons kwamen liggen.
Misschien heb ik nadat het gips verwijderd was wel iets te weinig geoefend. Want ik voel het nog steeds dat er ooit iets gebroken is. Op hakken lopen kan ik niet eens meer en ik loop nu heel voorzichtig de trap op en af. Het zal me benieuwen of de aan te schaffen loopband soelaas kan bieden.
Een ongeluk zit in een klein hoekje en ik zou iedereen willen aanraden heel voorzichtig te lopen als je je op een grasveld bevindt. Daar zitten nogal eens kuilen in waarin je kunt stappen met alle gevolgen van dien. Sinds het mij overkomen is mag iedere hond de behoefte zo dicht mogelijk bij het pad doen en heb ik mijn telefoon altijd op zak om het thuisfront in geval van nood te kunnen bellen.
Maar je hebt ook geen fysio gehad, toch? Dat had wel beter geweest, om het weer soepel te krijgen..
Nee, maar ik had wel oefeningen die ik natuurlijk snel vergat te doen. Het komt wel goed hoor.
Dit klinkt heel bekent, Mandy is ook zo, alleen met haar pols moest ze wel anders ging de fysio haar pijn doen hahahaha
Ik ben weer aan het oefenen hoor!
Wat balen zeg dat je nog steeds last hebt.
En al jouw mooie schoenen met hakken , kan je er alleen mee op de bank zitten ?
Ik kan ook niet meer op hakken lopen. Ik mis dat wel hoor.
Onbegrijpelijk dat ik jaren terug de hele dag op hakken liep.
Het zou ook best kunnen dat ik iets te voorzichtig ben. Missen doe ik die hoge hakken niet, maar het is wel zonde dat ze nu liggen te verstoffen.