Dag 3947: Levensvragen voor een goed gesprek (59+60)

dav

Wat een rotvragen. Want er is eigenlijk niets dat ik over zou willen doen. Alhoewel, als ik mijn leven over mocht doen zou ik in ieder geval niet meer trouwen. Daar word je namelijk niet gelukkiger van. Maar ja, wij trouwden omdat ik zwanger was en we op een bepaalde dag en tijdstip gratis in de echt konden worden verbonden. Achteraf hadden we beter een samenlevingscontract  kunnen laten opstellen.

Want het is dus niet zo dat ik die man liever niet had gehad. Er waren tijden dat ik hem zo leuk niet vond en we zijn echt niet zomaar gescheiden. Maar in een volgend leven kiezen we vast weer voor elkaar. Dan gaan we wel sneller op zoek naar honden om te adopteren. Of we voor meer kinderen zouden gaan, weet ik niet. Als we een volgende keer maar wel een Mika gaan krijgen!

De bruiloft zelf was geen onverdeeld succes. We hebben genoten van het optreden van Willie Batenburg en ik vind het nog steeds een goed idee om de feestelijkheden af te sluiten met een barbecue. Maar de aanwezigheid van de schoonfamilie heb ik niet fijn gevonden. Schoonvader kwam met een lullig verhaal waarin werd beweerd dat Ronald de Ziekte van Pfeiffer zou hebben gehad. In werkelijkheid is dat nooit duidelijk geworden en werd hij door zijn hele familie uitgemaakt voor aansteller.

Dat schoonzusje na de fotosessie in het park spoorloos verdween en dat haar ouders dat prima vonden, heeft me verbaasd. We vonden het zelf geen probleem, maar voelden wel dat wij dat niet hadden mogen doen. Ach, uiteindelijk zijn we op haar bruiloft natuurlijk niet uitgenodigd. Dus als ik de vraag moet beantwoorden: we hadden het anders moeten doen op 13 augustus 1999.

Omdat het toen te vroeg was om de schoonfamilie links te laten liggen, denk ik dat we naar de notaris hadden moeten stappen. Mijn ouders hadden het vast een beetje jammer gevonden, maar ze hadden het zeker geaccepteerd. Een tweede huwelijk komt er niet, denk ik. Ook omdat een vriendin heeft achterhaald dat het niet alles regelt. We zullen naar de notaris moeten gaan om onplezierige gevolgen van het overlijden van hem of mij uit te sluiten.

Nogmaals, van die man heb ik geen spijt. Wel van het feit dat ik niet met mijn vuist op tafel heb geslagen. Als ik als gevolg daarvan gedumpt zou zijn, was dat hoe het had moeten gaan. Toch ben ik blij dat het anders is verlopen, want ik had Mika en al die honden niet willen missen. Zij maken mij gelukkig en ik heb dan ook geen spijt van de kinderen.

dav

2 gedachten over “Dag 3947: Levensvragen voor een goed gesprek (59+60)

  1. Linda

    Nou wat een vraag…zou ook wel iets anders gedaan hebben, nu, maar hoe was het dan verlopen? Dus blijft altijd een lastig iets vind ik…dus vind de laatste uitspraak beter, want zo is het eigenlijk wel.

    Reageren

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *