Het was fijn geweest als de mooie vrouw op de foto, mijn moeder, vandaag had kunnen vieren dat ze zestig jaar getrouwd was. Helaas, ze is er niet meer en mijn vader is al veel langer geleden uit ons leven verdwenen. Er zullen niet veel paren zijn die het zo lang met elkaar uithouden. Dat ging bij mijn ouders ook niet vanzelf hoor. Maar uiteindelijk was het wel een gevalletje tot-de-dood-ons-scheidt.
Het zou goed kunnen zijn dat mama op bovenstaande foto zit te poseren. Er wordt vast een mooie tekening van haar gemaakt. Die jurk kan ik me nog herinneren. Het was een beetje een soepjurk, want ze is een tijdje wat zwaarder geweest. Dat kwam omdat ze in de keuken onze borden leeg at. Dat is heel normaal als je opgegroeid bent in een kamp waar het eten zeer schaars was.
Later werd ze weer slank en toen ze veel later ziek werd had ze moeite om op gewicht te blijven. Het eten van behoorlijk calorierijk eten en vele tussendoortjes mocht niet baten. Maar voordat ze aan haar laatste nacht op aarde begon had zij opeens veel trek. Ze at een flink bord ziekenhuisvoedsel en genoot daarvan. Het was mooi om te zien.
Wij waren zo blij met die opleving dat we stomme grappen gingen maken. Over wie mama zou nemen met de kerst. Hadden we daar nog maar jarenlang over kunnen bakkeleien. Was ze er nog maar, die moeder die zoveel gezichten had. Letterlijk dan. Want ze was een lieve vrouw die nooit rottigheid uitgehaald heeft. We vinden het fijn om te horen dat mensen zich haar herinneren als een goed mens, maar natuurlijk weten we dat allang.
Als het goed is heeft Emily een karrenvracht aan foto’s in huis. Hopelijk kan zij afscheid nemen van enkele foto’s en dia’s zodat we allemaal wat herinneringen in huis hebben. Van mama zou ik graag een mooie verzameling foto’s hebben, want ze is erg veranderd in de loop der jaren. Hieronder een paar foto’s die ik laatst toegestuurd kreeg. Is ze niet beeldig?
Wat een mooie vrouw toch…je ziet jullie er echt in terug, iedereen heeft wel wat van haar..
Tja, wij grappen dan altijd dat het beter is dan op papa lijken. Want hij was kaal. Mama was mooi hoor. Wij zagen haar alleen als moeder, maar nu snappen we dat ze er goed uitzag.
Inderdaad, ze was beeldig! Maar nog belangrijker, prachtig van buiten én van binnen….❤️
Ja, dat was zo mooi aan mama. Perfectie bestaat niet, maar zij was zo’n goed mens.
De houtskooltekening hangt bij ons!! Ik wist niet dat jij de foto had..
Em, ik gokte maar wat! De manier waarop ze zit….. Dan is de foto voor jou.
Jouw zus Emily lijkt sprekend op je moeder. Wat een gelijkenis. Wat fijn dat je zulke goede herinneringen hebt he.
Renée ook en Saskia heeft laatst gehoord dat zij op mama lijkt. En ik? Zal wel weer op papa lijken 🙂