Dag 3982:Geloven

dav

Heel lang ergerde ik me als mijn moeder over haar geloof vertelde. De verhalen uit de Bijbel vond ik fascinerend, maar ik kon niet begrijpen dat ze niet kwaad werd op mensen die haar hufterig behandelden. Mama geloofde dat zij hun straf niet zouden ontlopen, maar ik had zoveel geduld niet. Lagen ze dan nog niet in een sinkhole met een gebroken pootje?

Mijn nestgenoten en ik liepen de deur van de kerk niet plat. Wel ging ik vroeger met mama mee als ik in Leiderdorp logeerde. En ik moest toegeven: vaak ging het in de preek over iets waar ik toevallig ook over nadacht. Maar tot mama’s teleurstelling had zij onder haar kroost geen kerkgangers. Ze dacht vast dat het later nog wel zou komen.

Het lijkt nog te gaan gebeuren ook. Eerst vertelde een nichtje dat ze in God geloofde en daarna werden we allemaal geraakt door de kerkdiensten voor drie moeders. Toen mama zo ziek was wilde ze graag een bezoek van een dominee. Ze kwam binnen het uur. De andere deed de dienst en tijdens het huisbezoek leerden we ook haar kennen als een heel prettige predikant.

Nu lijkt de een na de ander belangstelling te hebben voor wat er in en rond de kerk gebeurt. Er worden stiltewandelingen georganiseerd en door het televisieprogramma Zie je zondag! met drie afleveringen over de Leiderdorpse Dorpskerk zijn we wat beter op de hoogte van wat de kerkgemeenschap zoal doet. En wat ik zie, trekt mij aan.

De predikanten zijn fijn om naar te luisteren- absoluut niet drammerig of zalvend. De jaarlijkse Kerstmarkt heeft ook veel indruk gemaakt. Daar zie je met hoeveel toewijding de vrijwilligers zich van hun zelfgekozen taak kwijten. Je krijgt gewoon zin om zelf iets te doen. Een stiltewandeling om mee te beginnen, daarna misschien mediteren en uiteindelijk koffie schenken.

Als ik eerlijk ben voel ik me meer aangetrokken tot het gezelschap van mensen die vanuit hun geloof klaar staan voor de maatschappij dan het uitpluizen van de Bijbel. De slechtheid van de medemens ben ik meer dan zat. Onaangename types die zich beter voelen als ze een ander de grond ik kunnen trappen. Fijne mensen vind je niet per definitie in de kerk, dat snap ik heus wel.

Toch zou ik er best bij willen horen, bij die sympathieke mensen die naastenliefde hoog in het vaandel hebben staan. Voorlopig heb ik een manier gevonden om me er wat meer in te verdiepen. Saskia en Ton gingen afgelopen zondag naar de jaarlijkse Herdenkingsdienst- opgedragen aan mensen die het afgelopen jaar waren overleden. In gedachten was ik erbij, maar nu ben ik er achter dat het bijna letterlijk kan.

Op kerkomroep.nl kan je namelijk meeluisteren naar kerkdiensten. Dus ik heb gisteren naar de dienst van zondag geluisterd en ik hoorde dat de naam van de moeder van Ton werd genoemd. Het emotioneerde me, net als de aankondiging dat er ook een kaars werd aangestoken voor vluchtelingen die de reis naar een veilig land niet hadden overleefd. Hier brandt iedere dag een lichtje voor BAM, een ander kaarsje is voor de mensen die ik helaas moet missen.

Iedere zondag kijkt men hier urenlang naar allerlei sporten. Dat interesseert me niet bovenmatig. Misschien is het een goed idee om dan eens te luisteren naar diensten in de kerk waar ik uiteindelijk toch wat voetstappen heb liggen. Komt het door de ellendige berichten die je iedere dag leest? Heb ik gewoon behoefte aan mooie mensen om me heen?

Dat laatste sluit ik trouwens niet uit. Door de Corona narigheid zie ik niet veel mensen die me lief zijn. Dus ik ga met mijn onbeperkte belbundel maar eens telefoneren met de familie. Ons contact is veel beter sinds mama er niet meer is. Eerder vond ik het geen probleem als ik mijn nestgenoten een tijdje niet zag. Ze waren er immers toch altijd op de achtergrond? Maar nu wil ik iedereen wat vaker zien.

Nog steeds kan ik niet goed uitleggen waarom ik opeens interesse toon in de kerk. Zou mama er iets mee te maken hebben? Sinds ze wegviel is er een heleboel gebeurd. Er zijn familieleden ziek geworden, maar iedereen is weer opgeknapt. En er zijn ook heel veel mooie dingen op ons pad gekomen. Maar ik denk dat haar immer goede voorbeeld ons eindelijk heeft geraakt.

4 gedachten over “Dag 3982:Geloven

    1. Pippi Bericht auteur

      Heel bijzonder dat we opeens tot de ontdekking komen dat we hier hetzelfde over denken. Later we elkaar wat vaker bellen!

      Reageren
  1. Linda

    Nou is toch een mooi idee, als de rest sport kijkt, kan jij lekker luisteren naar een dienst…en is helemaal niet zo gek dat je nu ineens ernaar trekt…geeft rust en dat is in deze tijd wel nodig…

    Reageren
    1. Pippi Bericht auteur

      Wat fijn dat jij het begrijpt- ik weet nog niet hoe ik het allemaal uit moet leggen. Ik heb veel behoefte aan goedheid om me heen. Gelukkig ken ik heel fijn lieve mensen. Maar ik kan ze niet zien!

      Reageren

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *