Bijna twintig jaar geleden gingen we met het hele gezin naar de hoofdstad. Voor een bruiloft- Ronald was uitgenodigd en hij ging gewoon mee. Maar voor de zekerheid haalde hij wel het Feyenoord vaantje uit de auto die achterbleef in een parkeergarage. Wie ook gewoon meeging: Mika. Die was ongeveer een jaar oud (in taal die gebezigd wordt door kersverse ouders: 14 maanden) en hij heeft het van vroeg in de middag tot ver na middernacht uitgehouden.
Wat ik me nog kan herinneren van die dag was dat Mika het erg naar zijn zin had. Hij speelde heel lief met de andere kinderen die aanwezig waren. Die kinderen waren trouwens ook erg lief. Na de bruiloft gingen we eten in een vegetarisch restaurant en ook dat ging heel goed. Dat zeg ik zo nadrukkelijk omdat we meer dan eens in restaurants gezeten hebben waar veel luidruchtige en drukke kinderen rondrenden.
Hij ziet er zo schattig uit in zijn donkerblauwe winterjasje. Zou ik hem nog af en toe hebben moeten dragen? Wat is het toch een tijd geleden dat hij aan mijn hand rondliep. Alhoewel ik er geen spijt van heb dat we het bij één kind hebben gelaten, denk ik vaak met weemoed terug aan die tijd dat hij nog zo klein was.
Zo schattig..wat kan je daar met weemoed aan terug denken, hè, heb ik ook hoor, ze worden zo snel groot.
Het gaat ontzettend hard. Gelukkig blijft hij voorlopig thuis wonen 🙂
Wat een schattige foto van jullie! Ben ontzettend trots op Mika! xxx
Lief van je. Hij is ook erg schattig. xxx
Wat een prachtige foto , wat gaat de tijd snel he.
Supersnel. Gelukkig is hij nog steeds erg lief.
Wat een schattige foto, zo hand in hand. Zucht, wat vliegt de tijd als je de kinderen zo ziet opgroeien!
De jaren vliegen voorbij. Ik ben blij dat Mika nog een tijdje thuis wil bijven wonen.
Jeetje jullie zijn zo mooi…..
Wat gaan de jaren toch veel te snel voorbij…
Jullie zoon is nu een man….
Xoxo
Hij is nog steeds mijn baby hoor 🙂
xoxo