Dag 4061: #tbt #83

nor

Deze foto maakte ik enkele weken voordat Ronald een hersenbloeding kreeg. Hij ligt hier lekker te slapen op de bank, stijf tegen Dotje aan. Het is maar goed dat ik toen nog niet wist wat er zou gaan gebeuren. Toen ik afdrukte dacht ik dat dit een gewoon huiselijk tafereeltje was, dat ik nog vaak zulke foto’s zou kunnen maken.

Met een beetje pech was die man er helemaal niet meer geweest. De hersenbloeding overviel hem op zondagmiddag, de volgende dag heeft hij nog verwarmingsbuizen vervangen. Op donderdag was ik het zat en heb ik de huisarts gebeld. Godzijdank was hij de volgende avond alweer thuis.

Het waren twee vreselijke dagen en ik ben nog altijd zo dankbaar dat mijn broertje mij op zaterdag kwam halen. Hij is de hele dag bij ons geweest. Daarna volgden maanden van revalidatie. Ronald heeft tijdens die tijd niet stilgezeten- hij heeft de tuin gerenoveerd en er zijn nog veel meer klusjes in huis gedaan.

Van Dotje hebben we nog geen twee maanden na het maken van de foto afscheid moeten nemen. Hier leek het nog zo vanzelfsprekend -ik dacht dat het altijd zo zou blijven. Je weet nooit wat er allemaal kan gebeuren. Tegenwoordig maak ik me zorgen als Ronald weer gaat overwerken, want ik wil dat hij genoeg rust heeft.

Gelukkig kan ik nog vaak foto’s maken van een slapende man. Hij kan alleen niet meer zo lekker languit liggen. Want in plaats van een uit de kluiten gewassen Mechelse herder liggen er nu twee middelgrote Russische schoonheden en een Spaanse gigant die ooit door iemand die aan de deur kwam aangezien werd voor een leeuw.

De foto drukt me met mijn neus op de feiten. Pluk de dag, maar denk niet dat het leven blijft zoals het op dat moment is. Geniet ervan zodat je altijd mooie herinneringen hebt.

7 gedachten over “Dag 4061: #tbt #83

  1. Myrna

    Een waarheid als een koe. Elke dag plukken.
    Vandaag hebben we , morgen is geen garantie.
    Blij dat Ro zo goed is hersteld , doe hem mijn hartelijke groetjes!!

    Reageren
    1. Pippi Bericht auteur

      We genieten van iedere dag die ons gegeven is. Maar we missen onze familie en vrienden wel.
      Groetjes terug!

      Reageren

Laat een reactie achter op Cindy Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *