Er wordt beweerd dat de wereld er heel anders had uitgezien als de neus van Cleopatra iets langer was geweest. Geen idee wie dat bedacht heeft, want bijster veel beeltenissen van haar zijn er niet. Of ze echt mooi was, zullen we nooit zeker weten.  Als ik aan haar denk zie ik toch het fraaie gelaat van Elizabeth Taylor voor me en die had een schattig neusje.

Neuzen zijn belangrijk. Als ik rondkijk op Instagram die ik erg veel voor/na foto’s van beroemdheden en niet zelden is de vernieuwde neus het eerste dat me opvalt. Groter wordt ‘ie nooit gemaakt, wel smaller en meestal met een licht opwippend puntje. Zelf heb ik een echte Indo-neus. Nogal klein en de reden waarom ik nooit een bril zonder verstelbare neuspads kan uitkiezen.

Mij kan het niet zoveel schelen en ik heb absoluut geen behoefte aan een vrij kostbare neuscorrectie. Volgens mij moet je dan binnen de kortste keren iets aan de rest van je gezicht doen omdat de verhoudingen anders niet mooi zijn. Maar laat iedereen lekker zelf een neus uitkiezen, mij boeit het niet. Met die van mij moet ik het doen.

Vannacht schrok ik wakker omdat ik een bonkend gevoel had in mijn neus. Omdat ik altijd slaap met een masker op dat zo groot is dat bijna mijn hele gezicht bedekt is en mijn dekbed altijd hoog optrek, had een mug kans gezien het enige blootliggende stukje huid te voorzien van een fikse muggenbult.

Een paar dagen geleden was ik al in een hand en arm gestoken. Zonder dat ik wakker was geworden van het gezoem. Dat was vervelend, maar niet zo irritant als de muggensteek bovenop de punt van mijn neus. Direct rende ik naar de badkamer omdat daar de tube Cicalfate lag.

In de spiegel zag ik dat ik een knalrode neus had . Gelukkig verdween de kleur enigszins toen ik die fijne crème had aangebracht. Maar ik heb de zelfgemaakte foto toch maar bijgesneden, want ik had een nogal bleek ochtendgezicht en die rotmug had ervoor gezorgd dat ik net leek op Bassie.