Deze foto is net iets ouder van twee jaar. De reden waarom ik ‘m plaats is omdat ik de foto zo mooi vind, niet om te laten zien hoe schattig Mika vroeger was. Dit kiekje vertelt me hoe snel hij zich hechtte aan Dotje. BAM werd in een heel belangrijke tijd in Mika’s leven weggehaald. Er moest herexamen gedaan worden en dat is lastig als je heel verdrietig en boos bent.
Gelukkig mocht Blaze bij ons logeren en binnen de kortste keren lag die hond naast Mika te slapen. BAM is maar voor een korte periode weer bij ons geweest en dat hij doodging was voor het hele gezin een vreselijke klap. En dan wordt er zomaar een andere hond in huis gehaald. Gelukkig kende Mika Dotje al, dat scheelde.
Wederom duurde het niet lang voordat ze elkaar vonden. De foto maakte ik toen Mika daadwerkelijk lag te dutten. Dotje was nog klaarwakker. Misschien was ze al die affectie niet gewend. Mika heeft haar slechts twee keer moeten uitlaten. Dat was toen Ronald in het ziekenhuis lag vanwege die hersenbloeding.
Dat we Dotje terug moesten geven heeft er vooral bij mij flink ingehakt. En ik merk dat het voor Ronald ook een teleurstelling was. Wij zijn ondanks de drie fantastische hondenkinderen die we nu hebben gefascineerd door Mechelaars. We kijken zelfs naar hele slechte films als er eentje in schittert.
Het is fijn dat ik veel foto’s heb gemaakt van Dotje en dat daar ook meerdere tussen zitten van Mika en zijn zusje. Door de jaren heen heb ik een paar collages gemaakt van Mika en een hond. En dat terwijl hij helemaal geen hond wilde. Omdat in My Favorite Things uit The Sound of Music when the dog bites wordt gezongen, zei hij. Dat geloofde hij echt en daarom ben ik blij dat ik zoveel foto’s heb waarop hij lekker tegen een hond aan ligt.
Ahhh zo mooi en lief….
Prachtige herinneringen 😉
Xoxo
Hele mooie herinneringen. Die kunnen ze niet van me af neme.
xoxo
Wat een mooie foto, zo lief…snap je hoor, moet elke x aan je blog denken, die je toen schreef over Dotje…voel je pijn.
Ik ben blij dat Mika zich steeds hecht aan een andere hond.
Ik voel je pijn en het gemis. Het blijft een rauwe wond.
Je denkt soms dat hetmslijt en dan kom je opeens een hond met ongeveer hetzelfde uiterlijk tegen 🙁
Als ik deze foto zie heb ik al pijn aan mijn hart dus ik wil het niet eens over jullie hebben.
Het raakt me dat Mika zich steeds hecht aan honden die hier in huis komen.Hij lijkt er niet vanuit te gaan dat ze toch weer uit zijn leven verdwijnen.